Wikipedia

José Aldo

brazylijski zawodnik mieszanych sztuk walki

José Aldo da Silva Oliveira Júnior (ur. 9 września 1986 w Manaus) – brazylijski zawodnik mieszanych sztuk walki, mistrz WEC z 2009 oraz dwukrotny UFC w wadze piórkowej z 2010 i 2016.

José Aldo
Ilustracja
Aldo w 2015
Pełne imię i nazwisko

José Aldo da Silva Oliveira Junior

Pseudonim

Junior

Data i miejsce urodzenia

9 września 1986
Manaus

Obywatelstwo

Brazylia

Wzrost

170 cm

Masa ciała

61 kg

Styl walki

brazylijskie jiu-jitsu boks tajski

Debiut

2004

Federacja

UFC

Kategoria wagowa

kogucia (2019-2022)
piórkowa (2004-2019)
lekka (2005)

Klub

Nova União Ruas Vale Tudo

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

39

Zwycięstwa

31

Przez nokauty

17

Przez poddania

1

Przez decyzje

13

Porażki

8

Remisy

0

Nieodbyte

0

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 20 sierpnia 2022.
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Życiorys edytuj

Urodził się 9 września 1986 roku w Manaus, w Brazylii. Jako niemowlę Aldo został upuszczony na grilla, co pozostawiło trwałą bliznę na lewej stronie jego twarzy[1]. Przez cały okres dziecięcy interesował się piłką nożną i chciał zostać piłkarzem. Jego sportowe aspiracje wspierał ojciec. W młodzieńczym czasie miał dość bicia się w bójkach na ulicy, przez co zaczął trenować capoeirę, aby nauczyć się samoobrony. Po zajęciach trenował capoeirę na ulicach. Zwrócił uwagę trenera brazylijskiego jiu-jitsu, który później namówił go do trenowania tej sztuki walki. Aldo zdecydował się porzucić capoeirę i zacząć trenować jiu-jitsu. W wieku 17 lat przeniósł się z Manaus do Rio de Janeiro mając ze sobą tylko swoje ubrania i determinację, by trenować tam mieszane sztuki walki, aż osiągnie coś w tym sporcie[2]. Jest kolegą z klubu i partnerem treningowym byłego mistrza UFC w wadze koguciej Renana Barão, w Nova União.

Kariera MMA edytuj

Wczesna kariera edytuj

Profesjonalną karierę MMA rozpoczął w 2004 roku w wieku 17 lat. Pierwszych 7 walk wygrał przed czasem w 1. rundzie[3]. W ósmym pojedynku doznał pierwszej porażki, gdy w listopadzie 2005 roku przegrał w rodzinnym Manaus przez poddanie z Luciano Azevedo[3].

WEC edytuj

W 2008 roku legitymując się bilansem walk 10-1, podpisał kontrakt z amerykańską organizacją WEC. W ciągu roku wygrał 5 walk z rzędu, wszystkie przez nokaut[3], dzięki czemu otrzymał szansę walki o mistrzostwo WEC w wadze piórkowej z dotychczasowym mistrzem Mikiem Brownem. Doszło do niej 18 listopada 2009 roku w Las Vegas (WEC 44). Aldo wygrał z Amerykaninem przez techniczny nokaut w 2. rundzie i odebrał mu pas[3]. Będąc niepokonanym od 2005 roku, Aldo był teraz powszechnie uznawany za najlepszego zawodnika MMA w wadze piórkowej i uwzględniany na czołowych miejscach rankingów zawodników bez podziału na kategorie wagowe. W styczniu 2010 roku został ponadto nagrodzony przez fachowy portal internetowy sherdog.com tytułem „Zawodnika roku 2009”[4].

24 kwietnia 2010 roku na gali WEC 48 obronił tytuł pokonując przez jednogłośną decyzję Urijah Fabera[3]. W drugiej obronie tytułu 30 września 2010 roku (WEC 51) znokautował ciosami pięściami Manwela Gamburjana[3]. Było to 8. z rzędu zwycięstwo Aldo w WEC, co było rekordem tej organizacji.

UFC edytuj

28 października 2010 roku prezydent organizacji UFC, Dana White ogłosił, że WEC zostanie połączona z UFC, a jej mistrzowie w wagach piórkowej i koguciej staną się automatycznie mistrzami UFC. 20 listopada, podczas konferencji prasowej w Auburn Hills Aldo otrzymał z rąk White’a pas mistrza UFC w wadze piórkowej[5].

Tytuł obronił pięciokrotnie. 30 kwietnia 2011 roku w Toronto (UFC 129) pokonał przez jednogłośną decyzję Kanadyjczyka Marka Hominicka (48-45, 48-46, 49-46)[6], a 9 października w Houston (UFC 136) Amerykanina Kenny’ego Floriana[7].

14 stycznia 2012 roku w Rio de Janeiro (UFC 142) znokautował natomiast ciosem kolanem Amerykanina Chada Mendesa[8][9].

2 lutego 2013 pokonał na punkty debiutującego w wadze piórkowej byłego mistrza w kat. lekkiej Frankiego Edgara. Na początku sierpnia stoczył kolejną walkę w obronie pasa, tym razem z Koreańczykiem Jung Chan-sungiem którego ostatecznie pokonał w 4. rundzie przez TKO (wcześniej Koreańczyk doznał kontuzji barku, a sam Aldo złamał stopę).

 
Aldo podczas konferencji prasowej przed galą UFC 189

12 grudnia 2015 przegrał z Irlandczykiem Conorem McGregorem walkę o zunifikowany tytuł mistrza UFC w wadze piórkowej, co przerwało jego passę 18 zwycięstw z rzędu[10].

9 lipca 2016, na UFC 200, zdobył tymczasowy tytuł wagi piórkowej, wypunktowując na pełnym dystansie pięciu rund w rewanżu Frankiego Edgara[11].

26 listopada 2016 UFC poinformowało o zwakowaniu pasa wagi piórkowej przez McGregora. Aldo natomiast został promowany na niekwestionowanego mistrza wagi piórkowej[12].

3 czerwca 2017 podczas UFC 212 stracił tytuł na rzecz tymczasowego mistrza wagi piórkowej Hawajczyka Maxa Hollowaya z którym przegrał przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie[13]. W rewanżu 2 grudnia 2017 ponownie uległ Hollowayowi w trzeciej rundzie przez TKO[14].

28 lipca 2018 stoczył pierwszą od ponad ośmiu lat walkę która nie miała statusu mistrzowskiego, pokonując przez TKO w pierwszej rundzie Jeremy’iego Stephensa[3].

W głównej walce podczas gali UFC Fight Night 144 2 lutego 2019 wygrał walkę z Renato Moicano przez TKO w drugiej rundzie[15]. Zwycięstwo przyniosło mu bonus za występ wieczoru[16].

Na UFC 237 11 maja 2019 roku w Rio de Janeiro zmierzył się z Alexandrem Volkanovskim[17]. Przegrał walkę przez jednogłośną decyzję[18].

24 czerwca 2019 roku ogłoszono, że przed walką z Volkanovskim podpisał nowy kontrakt na osiem walk z UFC. Oznaczało to poważne odchylenie od poprzedniego zdecydowanego stanowiska Aldo w kwestii przejścia na emeryturę pod koniec 2019 roku, w którym stwierdził: „Już planowałem przestać, gdy miałem 30 lat i zacząć coś innego. Jestem w punkcie, w którym muszę podjąć decyzję i nic nie zmieni mojego zdania. Sztuki walki zawsze będą częścią mojego życia, ale wszystko ma początek, środek i koniec. I widzę, że to się kończy[19][20].”

23 października 2019 ogłoszono, że zadebiutuje w wadze koguciej. Zmierzył ze swoim rodakiem Marlonem Moraesem na UFC 245 14 grudnia 2019[21]. Wyrównany pojedynek przegrał przez niejednogłośną decyzję[22].

Oczekiwano, że zmierzy się z mistrzem wagi koguciej UFC Henrym Cejudo 9 maja 2020 roku na UFC 250[23]. Aldo wycofał się 8 kwietnia z powodu problemów wizowych, ponieważ oczekiwano, że wydarzenie zostanie przeniesione do Stanów Zjednoczonych z powodu pandemii COVID-19. Po obronie tytułu Cejudo przeciwko Dominickowi Cruzowi na UFC 249, Cejudo ogłosił, że kończy karierę zawodową w MMA i zwolnił tytuł mistrza wagi koguciej UFC. Amerykańska organizacja ogłosiła, że Aldo zmierzy się o ten tytuł z Piotrem Janem na UFC 251 12 lipca 2020[24]. Przegrał walkę przez techniczny nokaut w rundzie piątej[25].

19 grudnia 2020 roku podczas gali UFC Fight Night 183 19 grudnia 2020 roku pokonał Marlona Verę przez jednogłośną decyzję sędziów[23].

W kolejnej walce 7 sierpnia 2021 roku na gali UFC 265 zmierzył się z Pedro Munhozem i wygrał pojedynek jednogłośną decyzją[26].

4 grudnia 2021 roku zmierzył się z Robem Frontem w Main Evencie gali UFC on ESPN 3[27]. Karty punktowe jako zwycięzcę, jednogłośnie wskazały byłego dominatora wagi piórkowej – Aldo[28].

20 sierpnia 2022 na gali UFC 278 w Salt Lake City przegrał przez jednogłośną decyzję (29-28, 29-28, 30-27) z Gruzinem, Merabem Dvalishvilim[29].

18 września 2022 roku, tego samego dnia, w którym urodził się jego syn, ogłoszono, że zakończył karierę w MMA, pozostawiając jedną walkę w kontrakcie z UFC[30].

Styl walki edytuj

Jest znany przede wszystkim z uderzeń w stylu boksu tajskiego i kopnięć, połączonych z defensywnymi zapasami. Posiada również czarny pas w brazylijskim stylu zapaśniczym Luta livre oraz brazylijskim Jiu-jitsu. Od czasu walki z Markiem Hominickiem trenuje boks tajski z holenderskim shootboxerem, Andym Souwerem.

28 września 2014 roku w Nova União, pod okiem wielu trenerów otrzymał swój czarny pas w Luta Livre[31].

Ma najwięcej zwycięstw i nokautów w historii wagi piórkowej UFC i WEC; zadał w sumie 691 znaczących uderzeń w UFC i WEC[32].

Życie prywatne edytuj

Dorastał w biedzie i często zdarzały mu się dni bez jedzenia lub z jego niewielką ilością. Na podstawie jego wczesnego życia powstał brazylijski film Mais Forte que o Mundo[33].

Jest żonaty z Vivianne Perreira, która posiada purpurowy pas w jiu-jitsu i dwukrotnie walczyła zawodowo w boksie tajskim. W 2012 roku urodziła się ich córka, Joanna. Jest zapalonym fanem piłki nożnej. W Brazylii znany jest jako kibic Clube de Regatas Brasil oraz Chelsea F.C.[34].

Osiągnięcia edytuj

Mieszane sztuki walki edytuj

Grappling[35] edytuj

  • 2001: Mistrzostwa Świata CBJJ – 3. miejsce w kat. niebieskich pasów
  • 2003: Mistrzostwa Brazylii CBJJ – 1. miejsce w kat. purpurowych pasów
  • 2004: zwycięzca Pucharu Świata CBJJ (brązowe pasy)

Lista walk w MMA edytuj

Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Gala Data Miejsce Uwagi
  Jonathan Martinez (19-4) UFC 301 04.05.2024   Rio de Janeiro co-Main Event
Przegrana 31-8   Merab Dwaliszwili (14-4) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 278 20.08.2022   Salt Lake City
Wygrana 31-7   Rob Front (19-4) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC on ESPN: Font vs. Aldo 04.12.2021   Las Vegas Main Event
Wygrana 30-7   Pedro Munhoz (19-5) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 265 07.08.2021   Houston Co-Main Event
Wygrana 29-7   Marlon Vera (18-6-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Thompson vs. Neal 19.12.2020   Las Vegas Co-Main Event
Przegrana 28-7   Piotr Jan (14-1) TKO (ciosy pięściami w parterze) 5 3:24 UFC 251 11.07.2020   Abu Zabi Pojedynek o wakujący pas mistrzowski UFC w wadze koguciej
Przegrana 28-6   Marlon Moraes (22-6-1) Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 UFC 245 14.12.2019   Las Vegas Debiut w wadze koguciej
Przegrana 28-5   Alexander Volkanovski (19-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 237 11.05.2019   Rio de Janeiro
Wygrana 28-4   Renato Moicano (13-1-1) TKO (ciosy pięściami) 2 0:44 UFC Fight Night: Assunção vs. Moraes 2 02.02.2019   Fortaleza Bonus za występ wieczoru. Co-Main Event
Wygrana 27-4   Jeremy Stephens (28-14) TKO (ciosy pięściami) 1 4:19 UFC on Fox: Alvarez vs. Poirier 2 28.07.2018   Calgary Bonus za występ wieczoru. Co-Main Event
Przegrana 26-4   Max Holloway (18-3) TKO (ciosy pięściami) 3 4:51 UFC 218 02.12.2017   Detroit Walka o pas mistrzowski UFC w wadze piórkowej. Main Event
Przegrana 26-3   Max Holloway (17-3) TKO (ciosy pięściami) 3 4:13 UFC 212 03.06.2017   Rio de Janeiro Stracił pas mistrzowski UFC w wadze piórkowej. Bonus za walkę wieczoru. Main Event
Wygrana 26-2   Frankie Edgar (20-4-1) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 200 09.07.2016   Las Vegas Zdobył tymczasowy pas mistrzowski UFC w wadze piórkowej. Później awansował na niekwestionowanego mistrza.
Przegrana 25-2   Conor McGregor (18-2) KO (ciosy pięściami) 1 0:13 UFC 194 12.12.2015   Las Vegas Stracił pas mistrzowski UFC w wadze piórkowej. Main Event
Wygrana 25-1   Chad Mendes (16-1) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 179 24.10.2014   Rio de Janeiro Obronił mistrzostwo UFC w wadze piórkowej. Bonus za walkę wieczoru. Main Event
Wygrana 24-1   Ricardo Lamas (13-2) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 169 01.02.2014   Newark Obronił mistrzostwo UFC w wadze piórkowej. Co-Main Event
Wygrana 23-1   Jung Chan-sung (13-3) TKO (ciosy pięściami) 4 2:00 UFC 163 03.08.2013   Rio de Janeiro Obronił mistrzostwo UFC w wadze piórkowej. Main Event
Wygrana 22-1   Frankie Edgar (15-3-1) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 156 02.02.2013   Las Vegas Obronił mistrzostwo UFC w wadze piórkowej. Bonus za walkę wieczoru. Main Event
Wygrana 21-1   Chad Mendes (11-0) KO (cios kolanem) 1 4:59 UFC 142 14.01.2012   Rio de Janeiro Obronił mistrzostwo UFC w wadze piórkowej. Main Event
Wygrana 20-1   Kenny Florian (14-5) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 136 09.10.2011   Houston Obronił mistrzostwo UFC w wadze piórkowej. Co-Main Event
Wygrana 19-1   Mark Hominick (20-8) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 129 30.04.2011   Toronto Debiut w UFC. Obronił mistrzostwo UFC w wadze piórkowej. Bonus za walkę wieczoru. Co-Main Event
Wygrana 18-1   Manwel Gamburjan (11-4) KO (ciosy pięściami) 2 1:32 WEC 51: Aldo vs. Gamburyan 30.09.2010   Broomfield Obronił mistrzostwo WEC w wadze piórkowej. Później awansował na mistrza wagi piórkowej UFC, Main Event
Wygrana 17-1   Urijah Faber (23-3) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 WEC 48: Aldo vs. Faber 24.04.2010   Sacramento Obronił mistrzostwo WEC w wadze piórkowej. Main Event
Wygrana 16-1   Mike Brown (21-4) TKO (ciosy pięściami) 2 1:20 WEC 44: Brown vs. Aldo 18.11.2009   Las Vegas Zdobył mistrzostwo WEC w wadze piórkowej. Bonus za nokaut wieczoru. Main Event
Wygrana 15-1   Cub Swanson (13-2) KO (cios kolanem z wyskoku) 1 0:08 WEC 41: Brown vs. Faber II 07.04.2009   Sacramento Eliminator do walki o mistrzostwo WEC w wadze piórkowej. Bonus za nokaut wieczoru. Co-Main Event
Wygrana 14-1   Chris Mickle (26-12-2) TKO (ciosy pięściami) 1 1:39 WEC 39: Brown vs. Garcia 01.03.2009   Corpus Christi
Wygrana 13-1   Rolando Perez (4-1-1) KO (cios kolanem i ciosy pięściami) 1 4:15 WEC 38: Varner vs. Cerrone 25.01.2009   San Diego Bonus za nokaut wieczoru
Wygrana 12-1   Jonathan Brookins (8-2) TKO (ciosy pięściami) 3 0:45 WEC 36: Faber vs. Brown 05.11.2008   Hollywood
Wygrana 11-1   Alexandre Nogueira (13-4-2) TKO (ciosy pięściami) 2 3:22 WEC 34: Faber vs. Pulver 01.06.2008   Sacramento Debiut w WEC
Wygrana 10-1   Shoji Maruyama (6-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Pancrase: 2007 Neo-Blood Tournament Finals 27.07.2007   Tokio Co-Main Event
Wygrana 9-1   Fabio Mello (4-4) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 TopFC 3 02.05.2007   Rio de Janeiro
Wygrana 8-1   Thiago Minu (7-0) Decyzja (większości) 3 5:00 GoldFC 1 20.05.2006   Rio de Janeiro
Przegrana 7-1   Luciano Azevedo (5-2) Poddanie (duszenie zza pleców) 2 3:37 Jungle Fight 5 26.11.2005   Manaus Pojedynek w kategorii lekkiej
Wygrana 7-0   Micky Young (4-1) TKO (ciosy pięściami) 1 1:05 FX3: Battle of Britain 15.10.2005   Reading
Wygrana 6-0   Phil Harris (9-3) TKO (interwencja lekarza) 1 ? UK-1: Fight Night 17.09.2005   Portsmouth
Wygrana 5-0   Anderson Silverio (0-0) Poddanie (kopnięcia) 1 7:33 Meca Vale Tudo 12 09.07.2005   Rio de Janeiro
Wygrana 4-0   Aritano Barbosa (2-4) TKO (kopnięcia) 1 0:22 Rio MMA Challenge 1 12.05.2005   Rio de Janeiro
Wygrana 3-0   Luiz de Paula (0-0) Poddanie (duszenie trójkątne rękoma) 1 0:56 Shooto Brazil 7 19.03.2005   São Paulo
Wygrana 2-0   Hudson Rocha (2-1) TKO (interwencja lekarza) 1 5:00 Shooto Brazil: Never Shake 23.10.2004   São Paulo
Wygrana 1-0   Mario Bigola (0-0) KO (kopnięcie okrężne w głowę) 1 0:18 EcoFight 1 08.10.2004   Amapá Debiut w MMA

Lista walk w boksie edytuj

Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Data Miejsce Uwagi
Remis 1-0-1   Jeremy Stephens (0-0) MD 6 01.04.2023   Milwaukee
Wygrana 1-0   Emmanuel Zambrano (0-3) UD 6 10.02.2023   Rio de Janeiro Debiut w boksie

Przypisy edytuj

  1. ↑ Jose Aldo, working since he was six years old » MixedMartialArts.com [online], www.mixedmartialarts.com [dostęp 2021-10-19] (ang.).
  2. ↑ Countdown to UFC 163: Aldo vs. Korean Zombie [online], 31 lipca 2013.
  3. ↑ a b c d e f g Statystyki i rekord MMA na tapology.com. tapology.com. [dostęp 2017-12-03]. (ang.).
  4. ↑ Sherdog’s Fighter of the Year. sherdog.com, 15 stycznia 2010. [dostęp 2010-12-17]. (ang.).
  5. ↑ John Morgan, Dunn Stupp: New UFC champion Jose Aldo officially awarded title belt. mmajunkie.com, 20 listopada 2010. [dostęp 2010-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 listopada 2010)]. (ang.).
  6. ↑ John Morgan, Dunn Stupp: UFC 129 main card results: St-Pierre outjabs Shields, Aldo retains in thrilling finish. mmajunkie.com, 1 maja 2011. [dostęp 2011-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 maja 2011)]. (ang.).
  7. ↑ UFC 136: Edgar vs. Maynard 3 – wyniki – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-11-27] (pol.).
  8. ↑ UFC142: Chad Mendes vs. Jose Aldo! - STsport : STsport [online], stsport.pl, 4 listopada 2011 [dostęp 2022-11-27] (pol.).
  9. ↑ UFC 142: Aldo vs. Mendes – wyniki – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-11-27] (pol.).
  10. ↑ Conor McGregor nokautuje Jose Aldo w 13 sekund! [online], Lowking.pl [dostęp 2022-11-27] (pol.).
  11. ↑ K. Witek: Wyniki gali UFC 200: „Tate vs. Nunes” – na żywo w MMAnews od godziny 00:30. mmanews.pl, 2016-07-10. (pol.).
  12. ↑ Dan Hiergesell: UFC lightweight champion Conor McGregor officially stripped of featherweight title after UFC 206 changes. mmamania.com, 2016-11-26. (ang.).
  13. ↑ K. Witek: Wyniki UFC 212: Holloway znokautował Aldo, Gadelha udusiła Kowalkiewicz w pierwszej rundzie. mmanews.pl, 2017-06-04. [dostęp 2017-06-04]. (pol.).
  14. ↑ K. Witek: Wyniki UFC 218: Overeem, Aldo i Gaethje potwornie znokautowani!. mmanews.pl, 2017-12-02. [dostęp 2017-12-03]. (pol.).
  15. ↑ Ex-champ Jose Aldo vs. Renato Moicano targeted for UFC on ESPN+ 2 in Brazil [online], MMA Junkie, 12 grudnia 2018 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
  16. ↑ UFC on ESPN+ 2 bonuses: Marlon Moraes, Jose Aldo among $50,000 winners in Fortaleza [online], MMA Junkie, 3 lutego 2019 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
  17. ↑ Tomasz Nowosielski, Jose Aldo vs Alexander Volkanovski na UFC 237 w Brazylii | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 5 marca 2019 [dostęp 2022-11-27] (pol.).
  18. ↑ Jake Nichols, Jose Aldo vs. Alexander Volkanovski scheduled for UFC 237 [online], thebodylockmma.com [dostęp 2021-10-19] (ang.).
  19. ↑ Aldo postpones retirement, signs new UFC deal [online], ESPN.com, 24 czerwca 2019 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
  20. ↑ Aldo: Not changing my mind on retiring in '19 [online], ESPN.com, 30 stycznia 2019 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
  21. ↑ Jose Aldo zadebiutuje w wadze koguciej! Zmierzy się z Marlonem Moraesem na UFC 245 [online], MMA PL, 24 października 2019 [dostęp 2022-11-27] (pol.).
  22. ↑ UFC 245 results: Marlon Moraes spoils Jose Aldo’s bantamweight debut, wins split decision [online], MMA Junkie, 15 grudnia 2019 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
  23. ↑ a b Dan Doherty, UFC Vegas 17 Results: Jose Aldo Turns Back Clock in Win Over Marlon Vera [online], Cageside Press, 19 grudnia 2020 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
  24. ↑ Polsatsport.pl, UFC 251: Usman - Masvidal. Karta walk [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-11-27] (pol.).
  25. ↑ Jon Fuentes, UFC 251 Results: Petr Yan Smashes Jose Aldo To Win Bantamweight Throne [online], Cageside Press, 11 lipca 2020 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
  26. ↑ Jay Anderson, UFC 265 Results: In Fine Form, Jose Aldo Earns Decision Over Pedro Munhoz [online], Cageside Press, 8 sierpnia 2021 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
  27. ↑ Jose Aldo vs. Rob Font w walce wieczoru grudniowej gali UFC [online], MMA PL, 29 września 2021 [dostęp 2022-11-27] (pol.).
  28. ↑ Cloud, Jose Aldo po wyczerpującej i twardej walce zwycięża przez decyzję z Robem Fontem | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 5 grudnia 2021 [dostęp 2021-12-05] (pol.).
  29. ↑ Krzysztof Kordys, UFC 278: Koniec dobrej passy Jose Aldo! Merab Dvalishvili jednogłośnie wypunktował legendę MMA! | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 21 sierpnia 2022 [dostęp 2022-08-21] (pol.).
  30. ↑ Koniec kariery wielkiej legendy MMA. Prawdziwe zwierzę wypuszczone z klatki! [WIDEO] [online], Fakt24.pl, 20 września 2022 [dostęp 2022-11-27] (pol.).
  31. ↑ Know Your DNA, The Luta Livre Family Tree [online], 12 lipca 2016.
  32. ↑ UFC 179 pre-fight facts: Aldo’s Zuffa winning streak approaches all-time record [online], MMA Junkie, 20 października 2014 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
  33. ↑ Fighter Detail Jose Aldo „Junior” [online], ufcfightpass.com [dostęp 2021-10-19].
  34. ↑ Chelsea FC: Jose Aldo Looks to Blues for Support for UFC 189 [online], The Pride of London, 26 czerwca 2015 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
  35. ↑ José Aldo | BJJ Heroes [online], www.bjjheroes.com [dostęp 2017-11-15].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=José_Aldo&oldid=73158881”