Josef Spickermann

1870-03-06 - 1947-03-22; działacz mniejszości niemieckiej, poseł na Sejm RP

Josef Alexander Spickermann, także Józef Spickermann (6 marca 1870 w Błocie[1], zm. 22 marca 1947 w Lipsku[2]) – działacz mniejszości niemieckiej w Polsce, poseł na Sejm Ustawodawczy, poseł na Sejm II RP I kadencji i senator II kadencji Senatu Rzeczypospolitej Polskiej na Sejm RP[3][4].

Josef Spickermann
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 marca 1870
Błoto (prawdopodobnie Zgniłe Błoto)

Data i miejsce śmierci

22 marca 1947
Lipsk

Poseł na Sejm Ustawodawczy (II RP)
Okres

od 1919
do 1922

Przynależność polityczna

Niemieckie Stronnictwo Ludowe

Poseł I kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 1922
do 1927

Senator II kadencji (II RP)
Okres

od 1928
do 1930

Przynależność polityczna

Niemieckie Stowarzyszenie Ludowe w Polsce

Życiorys edytuj

Ukończył szkołę w Łodzi w wieku 19 lat, zdając egzamin i uzyskując tytuł mistrza stolarskiego[5]. Od 1909 zajmował się handlem, w 1922 we wsi Błoto prowadził firmę budowlaną, a także zajmował się produkcją mebli. Pełnił funkcję radnego gminy Błoto oraz był członkiem Rady Nadzorczej Banku Spółek Niemieckich w Polsce i Komisji Synodalnej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego[4].

W wyniku wyborów przeprowadzonych w styczniu 1917, kandydując z listy Zjednoczonych Niemieckich Komitetów Wyborczych, został członkiem Rady Miejskiej m. Łodzi[6][7]. W 1919 został ponownie wybrany do Rady Miejskiej[8], w której pełnił funkcję sekretarza. W tym samym roku został posłem Sejmu Ustawodawczego[4] z ramienia Niemieckiego Stronnictwa Ludowego[9], a następnie w latach 1922–1927 posłem Sejmu I kadencji. W latach 1928–1930 był senatorem Senatu II kadencji[4]. W 1930 został wybrany ponownie do senatu, niemniej zrezygnował ze względu na wewnętrzne ustalenia w ramach Niemieckiego Stowarzyszenia Ludowego w Polsce[5] (którego był członkiem zarządu[10]), ustępując Augustowi Uttcie[5]. Po 1930 wycofał się z polityki[1].

Po zajęciu Łodzi w 1939 przez wojska niemieckie podpisał volkslistę. Był członkiem Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników (NSDAP) od 1944. Do 1945 był starszym cechu stolarzy w Łodzi. W 1945 Spickermannowie wyjechali wraz z wycofującym się niemieckim frontem na tereny późniejszego NRD[4].

Życie prywatne edytuj

Spickermann miał żonę i dziewięcioro dzieci. Troje zmarło w dzieciństwie, pozostałe zaś – 3 synów i 3 córki – założyły rodziny. Zmarł 22 marca 1947 i został pochowany na Cmentarzu Południowym w Lipsku(inne języki) (kw. XXIV, grób 579)[4].

Przypisy edytuj

  1. a b Wilfried Verfasser Gerke, Beiträge zur Geschichte der Deutschen in Polen während des Zweiten Weltkriegs 1939 – 1945, ISBN 978-3-923371-33-4, OCLC 269473705 [dostęp 2021-10-31].
  2. Eduard Kneifel, Die evangelisch-augsburgischen Gemeinden in Polen 1555–1939, Vierkirchen 1971, s. 318.
  3. Henryk Markiewicz. Red., Polski słownik biograficzny T. 41 (2002), Sowiński Jan – Stanisław August Poniatowski, „Polski słownik biograficzny”, 2002 [dostęp 2021-10-31] (ang.).
  4. a b c d e f Josef Spickermann » Witryna edukacyjna Kancelarii Senatu [online], senat.edu.pl [dostęp 2021-10-31].
  5. a b c Ursula Brehmer, Verantwortung als Aufgabe und Lebensgesetz. Josef Alexander Spickermann zum 50, „Landsmannschaft Weichsel-Warthe: Jahrbuch Weichsel-Warthe 1997”, Berlin 1997.
  6. Goerne 1919 ↓, s. 81 (PDF – 83).
  7. Stawiszyńska 2016 ↓, s. 674.
  8. Jacek Walicki, Żydzi i Niemcy w samorządzie Łodzi lat 1917–1919, [w:] Paweł Samuś (red.), Polacy – Niemcy – Żydzi w Łodzi w XIX – XX w. Sa̜siedzi dalecy i bliscy, Ibidem, 1997, ISBN 83-907031-1-4, OCLC 245629856 [dostęp 2021-10-31].
  9. Mads O. Balling, Von Reval bis Bukarest : statistisch-biographisches Handbuch der Parlamentarier der deutschen Minderheiten in Ostmittel- und Südosteuropa 1919-1945. 1, Einleitung, Systematik, Quellen und Methoden Estland, Lettland, Litauen, Polen, Tschechoslowakei., wyd. 1. Ausg., 2. Aufl, t. 1, Kopenhagen: Dokumentation-Verl, 1991, s. 182, 204, ISBN 87-983829-3-4, OCLC 633644264 [dostęp 2022-11-07].
  10. Dariusz Matelski, Niemcy w Polsce w XX wieku, wyd. 1, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999, ISBN 83-01-12931-X, OCLC 44848109 [dostęp 2021-10-31].

Bibliografia edytuj