Joseph Addison

angielski pisarz i polityk

Joseph Addison (ur. 1 maja 1672, zm. 17 czerwca 1719) – angielski pisarz, publicysta i polityk. Uważany za pioniera nowożytnego dziennikarstwa.

Joseph Addison
Ilustracja
Data urodzenia

1 maja 1672

Data śmierci

17 czerwca 1719

Narodowość

angielska

Język

angielski

Dziedzina sztuki

poezja, proza

podpis
Joseph Addison, malował Godfrey Kneller

Życiorys edytuj

Urodzony w Milston w hrabstwie Wiltshire w rodzinie duchownego, edukację odebrał w Charterhouse School w Godalming w hrabstwie Surrey i w Oksfordzie. W pierwszym z tych miejsc poznał Richarda Steele, wraz z którym stworzył nowy typ wydawnictwa periodycznego o charakterze satyryczno-obyczajowym. Wspólnie wydawali czasopisma kulturalno-literackie „The Tatler” i „The Guardian”.

W 1693 napisał wiersz skierowany do Johna Drydena, ówczesnego nadwornego poety rodziny królewskiej. W 1694 zaś wydał swe pierwsze większe dzieło zawierające biografie angielskich poetów. W tym samym roku ukazały się też Georgiki Wergiliusza w jego tłumaczeniu.

W 1699 Addison rozpoczął szkolenie dyplomatyczne – podróżował po całej Europie, studiując równocześnie politykę i pisząc. Zdobył uznanie okolicznościowym wierszem The Campaign i w 1705 został asystentem sekretarza stanu w rządzie Lorda Halifaxa[1]. W 1708 został członkiem parlamentu, następnie został wysłany do Irlandii, gdzie przebywał przez rok, poznając w tym czasie Jonathana Swifta. Założył klub polityczno-literacki Kit-Cat Club, a następnie odnowił znajomość z Richardem Steelem. Od tego czasu rozpoczęła się również jego kariera dramatopisarska.

W 1710 roku Addison wydał pięć numerów periodyku „Whig Examiner”. Tytuł powstał w kontrze do gazety „The Examiner”, prowadzonej przez Jonathana Swifta i popierającej frakcje torysów. „Whig Examiner” pojawił się w czasie wyborów do parlamentu, w wyniku których Addison stał się po raz kolejny posłem. Pozycja ukazywała się przez kolejne cztery lata, do 1714 roku[2].

W 1711 wspólnie ze Steelem założyli dziennik „The Spectator”. Pierwszy numer ukazał się 1 marca 1711, ostatni 23 października 1712. W tym czasie ukazało się 517 numerów. Nakład sięgał 3000 egzemplarzy i docierał nawet do Ameryki. Na początku XIX wieku pojawił się magazyn „The Spectator”, który z wydawnictwem Addisona łączy tylko nazwa[2].

W 1716 poślubił księżnę Warwick, co przysłużyło się jego karierze politycznej. Krytykowano go jednak za kolejne czasopismo polityczne „The Freeholder”. Po sprzeczce ze Steelem na temat ustawy o parostwie z 1719 dotychczasowi przyjaciele rozstali się. Już rok wcześniej Addison został zmuszony do rezygnacji z urzędu sekretarza stanu z powodu problemów zdrowotnych, pozostał jednak w parlamencie do końca życia. Pochowany jest w Westminster Abbey.

Dzieła edytuj

  • The Campaign, 1705
  • Remarks on Several Parts of Italy, 1705
  • Rosamund, 1707
  • Cato, 1713
  • The Drummer or the Haunted-house, 1716
  • The Resurrection, 1718
  • The Christian Poet, 1728
  • A Discourse on Antient and Modern Learning, 1734

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Donald F. Bond, Addison in Perspective''The Life of Joseph Addison''. Peter Smithers, „Modern Philology”, 54 (2), 1956, s. 124–128, DOI10.1086/389141, ISSN 0026-8232 [dostęp 2023-07-12].
  2. a b Małgorzata Dwornik, Joseph Addison. Pionier nowożytnego dziennikarstwa, „Reporterzy.info”, 8 października 2018.