Kamienie runiczne Sigtryga

Kamienie runiczne DR 2 i DR 4

Kamienie runiczne Sigtryga (oznaczone symbolami DR 2 i DR 4 w ogólnonordyckiej bazie danych napisów runicznych) – kamienie runiczne, które łącznie z kamieniami DR 1 i DR 3 tworzą zespół kamieni runicznych z Hedeby. Zostały odkryte w kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn, w Niemczech, który w czasie epoki wikingów był częścią Danii. Napisy na kamieniach zostały wyryte po śmierci duńskiego króla Sigtryga Gnupasson z inicjatywy jego matki Ásfriðr. Uwzględniając relację Adama Bremeńskiego, oba napisy są dowodem na panowanie domu Olafa w Danii[1].

Kamienne inskrypcje były wyryte po roku 934, gdyż, jak relacjonuje historyk Widukind z Korbei, król Gnupa, który jest wymieniony na obu kamieniach, został zmuszony płacić trybut wschodniofrankijskiemu królowi Henrykowi Ptasznikowi w tym roku[2].

Kamień runiczny DR 2 edytuj

Kamień runiczny DR 2 został znaleziony w 1797 roku. Początkowo, z powodu doboru słów i run, uważano, że napis jest dowodem na szwedzkie wpływy w dziesięciowiecznej Danii. W rzeczywistości najprawdopodobniej podobieństwo do run rytych w zachodnim dialekcie języka staronordyckiego wynika z powodu zaginięcia innych kamieni i ewentualnych błędów w pisowni niektórych słów w inskrypcjach[2].

Inskrypcja edytuj

Transliteracja run na litery łacińskie edytuj

A: osfriþr : karþi : kum bl ' þaun oft : siktriku :
B: sun (:) (s)in : oui: knubu

Transkrypcja na staronordyjski edytuj

A: Asfriþr gærþi kumbl þøn æft Sigtryg,
B: sun sit ok Gnupu.

Tłumaczenie na język polski edytuj

A: Ásfriðr wzniosła ten pomnik ku pamięci Sigtryga
B: jej syna oraz Gnupy

Kamień runiczny DR 4 edytuj

 
Kamień runiczny DR 4.

Kamień runiczny DR 4 został odkryty w 1887 roku na wale w zamku Gottorp[2]. Dawniej kamienie runiczne często używano jako materiał budowlany dla dróg, murów i budynków.

Inskrypcja edytuj

Transliteracja run na litery łacińskie edytuj

A: osfriþr ÷ karþi kubl ÷ þausi ÷ tutiʀ ÷ uþinkaurs ÷ oft ÷ siktriuk ÷ kunuk ÷
B: ÷ sun ÷ sin ÷ ÷ auk ÷ knubu ÷
C: kurmʀ (÷) raist (÷) run(a)(ʀ) (÷)

Transkrypcja na staronordyjski edytuj

A: Asfriþr gærþi kumbl þøsi, dottiR Oþinkors, æft Sigtryg kunung,
B: sun sin ok Gnupu.
C: Gormʀ rest runaʀ.

Tłumaczenie na język polski edytuj

A: Ásfriðr, córka Odinkara wzniosła ten pomnik, ku pamięci króla Sigtryga,
B: jej syna oraz Gnupy.
C: Gormʀ wyrył te runy.

Przypisy edytuj

  1. Inge Skovgaard-Petersen: The Making of the Danish Kingdom. W: Knud Helle: The Cambridge History of Scandinavia. T. I: Prehistory to 1520. Cambridge University Press, 2003, s. 174. ISBN 0-521-47299-7. [dostęp 2019-05-01].
  2. a b c Michael Lerche Nielsen: Swedish Influence in Danic Runic Inscriptions. W: Klaus Düwel: Von Thorsberg nach Schleswig. Berlin: Walter de Gruyter, 2001, s. 127–147. ISBN 3-11-016978-9. [dostęp 2019-05-01].