Kamila Marcinkiewicz

polska pianistka, nauczycielka muzyki, polska działaczka narodowa, społeczna i oświatowa

Kamila Marcinkiewicz (spotykana pisownia Kamilla Marcinkiewiczówna[1], ur. 27 maja 1835 w guberni mińskiej – zm. 25 lipca 1884 w Wilnie[2]) – pianistka, nauczycielka muzyki, polska działaczka narodowa, społeczna i oświatowa w guberni mińskiej. Córka Wincentego Dunina Marcinkiewicza.

Kamila Marcinkiewicz
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1835
Mińsk

Data i miejsce śmierci

25 lipca 1884
Wilno

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianistka

Życiorys edytuj

W latach sześćdziesiątych XIX wieku działała w komitecie niesienia pomocy buntownikom i wygnańcom z Królestwa Polskiego w Mińsku Litewskim[1]. Komitet organizował żywność, odzież, leki I kwatery. Kamila Marcinkiewicz organizowała pomoc dla uwięzionych polskich „buntowników” (Masakra w Warszawie 1861), powstańców styczniowych, którzy przed zesłaniem w głąb Rosji i na Sybir przebywali w więzieniu w Mińsku[3][4]. W czasie powstania styczniowego pośredniczyła w przekazywaniu rozkazów i poczty oddziałom powstańczym. Zabiegała u władz carskich o łaskę dla skazańców[5].

Organizowała patriotyczne zebrania, na które zapraszała różne warstwy społeczne, uczestniczyła w narodowych manifestacjach[1]. Uwięziona za udział w patriotycznych demonstracjach, została zesłana do Solikamska w guberni permskiej[6]. W Solikamsku poślubiła doktora Kazimierza Osipowicza[6]. W 1880 roku wróciła do kraju. Zmarła w 1884 w Wilnie i tam została pochowana na cmentarzu Bernardyńskim[2].

Przypisy edytuj

  1. a b c Powstanie w Mińskiem, [w:] Agaton Giller, Polska w walce:zbiór wspomnień i pamiętników z naszego wyjarzmiania, Kraków: A.Nowolecki, 1875, s. 195.
  2. a b У Вільні знойдзена магіла Камілы Марцінкевіч, „Весткі.info” [dostęp 2018-09-17] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-17] (ros.).
  3. Zofia Kowalewska, Obrazki Mińskie 1850-1863, Wilno: I.dr.J.Zawadzki, 1912, s. 90.
  4. Dr.B.Dybowski, Wspomnienia z przeszłości półwiekowej: objaśnione czterdziestu kilku rycinami., Lwów: Nakładem rodziny Autora, 1913, s. 35.
  5. Maria Bruchnalska, Ciche bohaterki : udział kobiet w powstaniu styczniowym, t. 1, Miejsce Piastowe: Wydaw. Tow. św. Michała Archanioła, 1933, s. 387- 389.
  6. a b Wspomnienia wygnańca, [w:] Goniec Wileński Polityczny, Społeczny i Literacki R.1, 17 kwietnia 1908, s. 2.

Bibliografia edytuj

  • Polska w walce: zbiór wspomnień i pamiętników z naszego wyjarzmiania. Agaton Giller, Kraków 1875, A. Nowolecki
  • Obrazki Mińskie 1850-1863. Zofia Kowalewska, Wilno 1912, I. dr. J. Zawadzki