Karabin AR-10
AR-10 – amerykański karabin automatyczny, zaprojektowany w latach 50. XX wieku przez Eugene Stonera, pracującego dla Armalite, należącego wówczas do przedsiębiorstwa Fairchild Aircraft Corporation. Karabin opracowany został z myślą o zastąpieniu przestarzałych karabinów samopowtarzalnych M1 Garand. Na AR-10 oparte zostały późniejsze konstrukcje AR-15 i M16.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy |
1955 |
| Produkcja |
lata 60. XX wieku |
| Wyprodukowano |
ok. 10 000 |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
7,62 mm |
| Nabój | |
| Magazynek |
20 nab. |
| Wymiary | |
| Długość |
1050 mm |
| Długość lufy |
521 mm |
| Masa | |
| broni |
4,05 kg (rozładowany) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
820 m/s |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
700 strz./min |
| Szybkostrzelność praktyczna |
100–110 strz./min (tryb aut.) |
Historia edytuj
Pierwszy prototyp broni wyprodukowano w 1955 roku, zbyt późno, by wziął udział w testach, mających wyłonić nowy karabin dla Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych. Na uzbrojenie przyjęty został bardziej konwencjonalny karabin M14, którego produkcja rozpoczęła się w 1957 roku. W tym samym roku, ArmaLite sprzedała licencję na produkcję AR-10 holenderskiemu przedsiębiorstwu Artillerie-Inrichtingen z Hembrug.
Karabiny AR-10 zostały zakupione przez siły zbrojne Birmy, Gwatemali, Kuby, Portugalii, Sudanu i Włoch. Łącznie wyprodukowano około 10 000 egzemplarzy broni.
W latach 90 XX w. ArmaLite rozpoczęła produkcję karabinu AR-10B, przeznaczonego na rynek cywilny i będącego zmodyfikowaną wersją oryginalnej konstrukcji.
Opis techniczny edytuj
Karabin działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych przez boczny otwór w lufie i cienką długą rurkę. Posiada mechanizm spustowo-uderzeniowy kurkowy z przełącznikiem rodzaju ognia połączonym z bezpiecznikiem. Zasilany amunicją z magazynka pudełkowego o pojemności 20 nabojów. Podstawę celownika przeziernikowego przerzutowego o nastawach 0–300 i 300–500 m. zainstalowano w uchwycie transportowym. Karabin AR-10 produkcji holenderskiej wyposażono w tłumik służący również jako nasadka do miotania granatów karabinowych. Dźwignię napinającą zamek w kształcie języka spustowego umieszczono w górnej części komory zamkowej. Stała kolba, chwyt typu pistoletowego i osłona lufy są wykonane z tworzywa.
Bibliografia edytuj
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 12. ISBN 83-86028-01-7.