Kaseta wideo
Kaseta wideo (ang. video cassette) – kaseta z taśmą magnetyczną przeznaczona do zapisu, przechowywania i późniejszego odtwarzania sygnału audiowizualnego w magnetowidzie.
Historia edytuj
Taśma magnetyczna została wynaleziona w 1951 roku przez firmę BCE z Los Angeles. W 1958 roku amerykańska firma Ampex wyprodukowała kolorową taśmę magnetyczną do rejestracji nagrań audiowizualnych. Pierwsze amatorskie standardy budowy i działania kaset wideo oraz odpowiednich urządzeń powstały jeszcze w latach 70. Pierwszą kasetę VHS wyprodukowała japońska firma JVC. W 1975 r. powstał standard Betamax, rok później VHS, a pod koniec lat 70. format Video 2000.
Standardy różnią się samą techniką zapisu informacji, szerokością taśmy, maksymalną długością nagrania oraz obudową (kasetką).
W połowie lat 80. najpopularniejszy stał się format VHS i współcześnie przez „kasetę wideo” najczęściej rozumie się właśnie kasetę VHS. Udoskonaloną formą tego standardu jest kaseta S-VHS.
Inne formaty kasetowe: U-matic (format profesjonalny), Betacam (format profesjonalny), Video 8 mm (taśma 8 mm metaliczna), VCR LP (szpulki położone współosiowo), CVC (minikasetka z taśmą 6 mm), V-Cord I i II (pierwszy kasetowy magnetowid domowy) oraz Quasar VX.
