Kazimierz Alchimowicz
Kazimierz Alchimowicz (ur. 20 grudnia 1840 w Dziembrowie, zm. 31 grudnia 1916 w Warszawie) – polski malarz[1]. Był starszym bratem malarza Hiacynta Alchimowicza (1841–1897).
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku |
cmentarz Powązkowski w Warszawie (kw. 172-III-22) |
| Zawód, zajęcie |
malarz |
Życiorys edytuj
Wychowywał się i ukończył szkołę w Wilnie[2], a następnie pracował jako zarządca majątku ziemskiego pod Kijowem. W 1863 walczył w powstaniu styczniowym na Litwie, za co został zesłany za Ural do Wierchutorii, gdzie zaczął rysować.
Około roku 1869 wrócił do Warszawy. Uczył się w Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona pod patronatem Akademii Petersburskiej. Jego prace szkolne były dwukrotnie nagradzane przez Akademię srebrnym medalem. W latach 1873–1875 studiował w Monachium pod kierunkiem Alexandra Wagnera (w połowie października 1873 r. zgłosił się do Akademii Sztuk Pięknych - Malklasse)[3]. Od 1876 do 1877 przebywał we Francji, wystawiając swoje prace w Salonie Paryskim, a także w Gandawie. W 1877 przez krótki czas pełnił funkcję kierownika pracowni ozdób artystycznych w Fontainebleau, ale zrezygnował i w tym samym roku zamieszkał na stałe w Warszawie. W 1880 otworzył tam swoją pracownię. Od 1890 uczył rysunku w prywatnej szkole malarstwa i rzeźby Bronisławy Poświkowej.
Zmarł 31 grudnia 1916[2] w Szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie, spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 172-3-24)[4].
Twórczość edytuj
Alchimowicz malował obrazy o wątkach historycznych i legendarnych, pejzaże Wileńszczyzny, Tatr i Pieniny, sceny rodzajowe, a także religijne (m.in. Najświętsza Maria Panna dla kościoła w Zakopanem, Święta Trójca dla katedry w Lublinie). Swoje prace wystawiał w Warszawie (1874–1912), Krakowie (1873–1902), Wiedniu, Odessie i Monachium. Został dwukrotnie nagrodzony za obraz Pogrzeb Gedymina (1888, Kraków, Muzeum Narodowe).
Jego prace cieszyły się ogromną popularnością zarówno w kraju, jak i za granicą. Duży zbiór prac Alchimowicza znajduje się w Muzeum Narodowym w Warszawie. Poza malarstwem sztalugowym tworzył malowidła na porcelanie i fajansie oraz próbował sił w rzeźbie (drewno). Zajmował się też malarstwem sakralnym – w latach 1908–1910 stworzył polichromię zdobiącą wnętrze kościoła w sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Starej Błotnicy.
Przypisy edytuj
- ↑ Stanisław Zieliński, Mały słownik pionierów polskich kolonialnych i morskich : podróżnicy, odkrywcy, zdobywcy, badacze, eksploratorzy, emigranci - pamiętnikarze, działacze i pisarze migracyjni, Warszawa: Inst. Wyd. Ligi Morskiej i Kolonialnej, 1933, s. 649.
- ↑ a b Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie [online], www.muzeumwp.pl [dostęp 2017-07-26].
- ↑ I. Królewska Akademia Sztuk Pięknych..., [w:] H. Stępień, M. Liczbińska, Artyści polscy w środowisku monachijskim w latach 1828-1914 (materiały źródłowe), wyd. II, Kraków: Agencja Wydawniczo-Reklamowa Chors, 1994, s. 11, ISBN 83-903086-1-4.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: KAZIMIERZ ALCHIMOWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-10-29].
Bibliografia edytuj
- Kazimierz Alchimowicz - powstaniec i malarz, Nasz Dziennik Nr 196 (3517), 22-23 sierpnia 2009
- Kraków wczoraj i dziś, Malarstwo historyczne K. Alchimowicz. wawel.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-06)].
- Artyzm, K. Alchimowicz
- Desa-Unicum, K. Alchimowicz. desa.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-08)].
- „Tygodnik Ilustrowany”. 2, s. 26, 13 stycznia 1917. [dostęp 2013-03-14].
- Jan Kiełkowski: Alchimowicz Kazimierz. W: Małgorzata i Jan Kiełkowscy (red.): Wielka encyklopedia gór i alpinizmu. T. 6: Ludzie gór. Katowice: Wydawnictwo STAPIS, 2013, s. 12. ISBN 978-83-61050-89-6.
Linki zewnętrzne edytuj
- Twórczość Kazimierza Alchimowicza
- Kazimierz Alchimowicz, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2021-12-15].
Literatura uzupełniająca edytuj
- Mieczysław Treter, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 55–56. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03484-0