Konstytucje egidiańskie

Konstytucje egidiańskie (łac. Constitutiones Sanctae Matris Ecclesiae) – sześć ksiąg prawniczych tworzących pierwszą historyczną konstytucję Państwa Kościelnego. Zostały zredagowane w Fano z inicjatywy hiszpańskiego kardynała Gila Álvareza de Albornoz między 29 kwietnia a 1 maja 1357 roku w zespole wikariuszy wszystkich terytoriów papieskich.

Aegidianae Constitutiones, 1571.

Na mocy postanowień prawnych dokumentu każda prowincja Państwa Kościelnego znajdowała się pod zarządem rektora powoływanego osobiście przez papieża. Każdy rektor decydował o wyborze rady siedmiu sędziów do zarządu swojej prowincji. Celem doradców było przeciwdziałanie korupcji rozpowszechnionej wówczas wśród kleru ówczesnych Włoch. W sferze jego zadań pozostawało również mianowanie dowódcy sił zbrojnych powierzonej mu prowincji.

Bibliografia

• P. Colliva, Il cardinale Albornoz. Lo stato della Chiesa. Le constitutiones aegidianae (1353-1357). Publicaciones del Real Colegio de Espana, Bologne, 1977.
• Filippo Ermini, Gli ordinamenti politici e amministrativi nelle «Constitutiones Aegidianae», Fratelli Bocca, 1893