Korpus Pancerny Großdeutschland

Korpus Pancerny Grossdeutschland (niem. Panzerkorps Großdeutschland) – jeden z niemieckich korpusów pancernych utworzonych w trakcie II wojny światowej.

Korpus Pancerny Grossdeutschland
Panzerkorps Großdeutschland
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1944

Rozformowanie

1945

Dowódcy
Pierwszy

Dietrich von Saucken

Ostatni

Georg Jauer

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

wojska pancerne

Podległość

Naczelne Dowództwo Wojsk Lądowych

Skład

patrz tekst

Insygnia Großdeutschland

Utworzony 28 września 1944 roku ze sztabu 18 Dywizji Artylerii i resztek XIII Korpusu Armijnego[1]. Należał do jednego z niewielu korpusów mających stały skład dywizji i stanowił odwód Naczelnego Dowództwa Wojsk Lądowych[2]. W grudniu 1944 roku wzmocniony pododdziałami Dywizji Grossdeutschland, został przerzucony z Prus Wschodnich do składu Grupy Armii A[3]. W czasie transportu w dniach 16-17 stycznia 1945 roku w rejonie Piotrkowa, Kutna i Łodzi dostał się pod ostrzał oddziałów Armii Czerwonej[4].

W czasie ofensywy Armii Czerwonej prowadzonej nad rzeką Odrą w pasie działania Grupy Armii A był wprowadzany do walki częściami. Poniósł znaczne straty i nie odgrywając większej roli został zmuszony do wycofania się za Odrę[5]. Następnie w wyniku przegrupowania, walczył w składzie 4 Armii Pancernej[6] a w jego skład w marcu 1945 roku wychodziły: 1 Dywizja Pancerno-Spadochronowa Hermann Göring, 20 Dywizja Grenadierów Pancernych, 21 DPanc. i Dywizja Grenadierów Pancernych Brandenburg. W kwietniu w jego składzie walczyły też 545 DP i 615 DSpec.[6].

Dowódcy korpusu edytuj

Struktura organizacyjna edytuj

Jednostki korpuśne
500 Dowództwo Artylerii, sztab 500 Pułku Pionierów, Korpuśny Pułk Fizylierów Großdeutschland, Ciężki Batalion Pancerny Großdeutschland, 500 Pułk Artylerii, 500 Batalion Pionierów Pancernych, 500 Batalion Łączności Korpusu Pancernego, Pancerny Pułk Rezerwowy Großdeutschland i 500 Pułk Logistyczny
Skład w marcu 1945[7]

Przypisy edytuj

  1. Mitcham 2010 ↓, s. 242.
  2. Sawicki 1987 ↓, s. 51,217.
  3. Sawicki 1987 ↓, s. 231.
  4. Sawicki 1987 ↓, s. 237.
  5. Sawicki 1987 ↓, s. 220.
  6. a b Sawicki 1987 ↓, s. 286.
  7. Bishop 2009 ↓, s. 178.

Bibliografia edytuj