Królestwo Jemenu

Królestwo Jemenu – niepodległe państwo jemeńskie, istniejące w latach 1918-1962.

Królestwo Jemenu

المملكة المتوكلية اليمنية
al-Mamlakah al-Mutawakkilīyah al-Yamanīyah

1918–1962
Flaga Herb
Hymn: تحية ملكية (Królewski Salut)
Język urzędowy	arabski
Stolica	Ta’izz
Ustrój polityczny	monarchia
Typ państwa	królestwo
Pierwszy król	Jahja Muhammad Hamid ud-Din
Ostatni król	Muhammad al-Badr
Powierzchnia  • całkowita	195,000 km²
Waluta	rial północnojemeński
Data powstania	1 listopada 1918
Republika	27 września 1962

Od IX wieku Jemen Północny znajdował się pod władzą imamów zajdyckich. Od XVI wieku byli oni formalnie wasalami imperium osmańskiego.

W drugiej połowie XIX wieku Turcy zwiększyli swoją aktywność na obszarze Jemenu. W 1872 Jemen został formalnie przekształcony w wilajet turecki, zaś imamowie zostali podporządkowani urzędnikowi osmańskiemu. Spowodowało to opór ze strony Jemeńczyków i wybuchające nieustannie antytureckie powstania.

W czasie I wojny światowej imam Jemenu podjął współpracę z Brytyjczykami, co po upadku imperium osmańskiego doprowadziło do uznania przez mocarstwa sprzymierzone niepodległości Jemenu 1 listopada 1918.

W 1926 Jemen został ogłoszony królestwem. Jednocześnie rozpoczęto trwające kilkanaście lat zatargi terytorialne z Arabią Saudyjską i Brytyjczykami kontrolującymi Jemen Południowy.

W 1934 Królestwo Jemenu toczyło wojnę z Arabią Saudyjską, którą przegrało.

W 1945 Królestwo Jemenu współtworzyło Ligę Państw Arabskich, zaś w 1947 zostało członkiem ONZ.

W latach 50. w Jemenie wzrosły nastroje panarabskie, które doprowadziły w 1958 do utworzenia przez Królestwo Jemenu konfederacji ze Zjednoczoną Republiką Arabską (Zjednoczone Państwa Arabskie). Jemen opuścił ją jednak w 1961, nie zgadzając się na reformatorskie plany Egiptu.

W nocy z 26 na 27 września 1962 z inspiracji Egiptu doszło do zamachu stanu i proklamowania Jemeńskiej Republiki Arabskiej.