Królewski Instytut Techniczny
Królewski Instytut Techniczny, KTH (szw. Kungliga Tekniska högskolan, dosłownie Królewska Wyższa Szkoła Techniczna) – szwedzka politechnika w Sztokholmie.
| |
 Główny budynek KTH | |
| Dewiza |
Vetenskap och konst (Nauka i sztuka) |
|---|---|
| Data założenia |
1827 |
| Państwo | |
| Adres |
Valhallavagen 79 Sztokholm |
| Liczba pracowników |
3700[1] |
| Liczba studentów |
20 000[2] |
| Rektor |
Peter Gudmundson[3] |
Położenie na mapie Szwecji  | |
 59°20′50″N 18°04′22″E/59,347222 18,072778
| |
| Strona internetowa | |
Historia edytuj
Instytut ma swoje początki w Instytucie Technicznym (Teknologiska institutet), powstałym w 1827 z przekształcenia Szkoły Mechanicznej (Mekaniska skolan). Obecna nazwa została nadana w 1877. W 1927 uczelnia uzyskała możliwość nadawania stopnia doktora[2].
Program dydaktyczny edytuj
Edukacja i badania naukowe są prowadzone w ramach szkół KTH. W ośrodkach KTH działalność prowadzona jest głównie w rozwijających się dziedzinach badań, często we współpracy ze społeczeństwem i przemysłem[4].
Struktura edytuj
- Wydział Architektury i Planowania:
- Centrum Bankowości i Finansów (Cefin)
- Centrum Eksploatacji i Konserwacji (CDU)
- Centrum Badań Ruchu (CTR)
- Centrum Badań Transportowych (CTS)
- Centrum Komunikacji i Eksploatacji (CESC)
- Road2Science
- Szkoła Biotechnologii:
- Centrum Biologii Molekularnej i Biologii Systemów
- Centrum Zasobów ludzkich Proteome
- Konsorcjum Materiałów Zaawansowanych i Węglowodanów (CarboMat)
- Centrum Technologii Protein
- Laboratorium Nauk Przyrodniczych
- Strategiczne Centrum Materiałów Biomimetycznych (Biomime)
- Szwedzka Krajowa Infrastruktura Sekwencjonowania na Dużą Skalę (SNISS)
- Szkoła Nauk Chemicznych:
- Szwedzkie Centrum Inżynierii Włókien Biomimetycznych (Biomime)
- Centrum Biofibermaterial (BIMAC)
- Centrum Dostaw Niejawnie Nadzorowanych (CODIRECT)
- Centrum Urządzeń Molekularnych (CMD)
- Centrum Przemysłowe (NMR)
- Centrum Nauk Drzewnych Wallenberga (WWSC)
- Wyższa Szkoła Informatyki:
- Centrum Systemów Autonomicznych (CAS)
- Centrum Komunikacji Eksploatacji (CESC)[5]
- Szkoła Inżynierii Elektrycznej:
- Instytut Automatycznego Sterowania
- Instytut Sieci Komunikacyjnych
- Instytut Teorii Komunikacji
- Instytut Systemów Elektrycznych
- Instytut Konwersji Energii Elektrycznej
- Instytut Elektromagnetyki
- Instytut Fizyki Fuzji Plazmowej
- Instytut Informacji Przemysłowej i Systemów Sterowania
- Instytut Mikro i Nanosystemów
- Instytut Przetwarzania Sygnału
- Instytut Przestrzeni i Fizyki Plazmy[6]
- Szkoła Technologii Informacyjnych i Komunikacyjnych
- Wydział Inżynierii Przemysłowej i Zarządzania:
- Instytut Energotechniki
- Instytut Ekonomii i Zarządzania
- Instytut Produkcji Przemysłowej
- Instytut Maszyn
- Instytut Materiałoznawstwa
- Instytut Mechaniki Stosowanej[7]
- Szkoła Nauk Technicznych
- Szkoła Techniki i Zdrowia
- Szkoła Inżynierii Komunikacji i Edukacji Nauki[4]
Podstawowe statystyki edytuj
Miejsce w Rankingach uczelni technicznych:
| Nazwa rankingu | Miejsce | Rok |
|---|---|---|
| Akademicki Ranking Uniwersytetów Świata | 201–300 | 2010[8] |
| Akademicki Ranking Uniwersytetów Świata Nauki Inżynieryjne |
76–100 | 2010 |
| Akademicki Ranking Uniwersytetów Świata Fizyka |
76–100 | 2010 |
| Times World | 117 | 2010[9] |
| QS | 118 | 2010[10] |
| QS Nauki Inżynieryjne |
27 | 2010[11] |
Znani absolwenci edytuj
- Salomon August Andrée – inżynier, fizyk, aeronauta i badacz polarny, który zginął podczas próby dotarcia balonem na biegun północny
- Ernst Alexanderson – szwedzki i amerykański inżynier, konstruktor i wynalazca, jeden z pionierów radia i telewizji
- Joe Armstrong – brytyjski projektant, twórca Erlanga
- Kurt Atterberg – kompozytor i dyrygent
- Karl-Birger Blomdahl – kompozytor
- Gustaf Dahlbeck – inżynier
- Knut Frænkel – inżynier, badacz polarny, członek tragicznie zakończonej wyprawy balonowej Andréego
- Christer Fuglesang – fizyk, astronauta
- Peter Lindgren – muzyk, kompozytor i gitarzysta zespołu Opeth
- Dolph Lundgren – aktor
- Helge Palmcrantz – wynalazca kartaczownicy Nordenfelta
Znani pracownicy edytuj
- Hannes Alfvén – fizyk i astrofizyk, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1970 za badania w zakresie magnetohydrodynamiki i ich zastosowanie do fizyki plazmy[12]
- Lennart Carleson – matematyk znany z prac w dziedzinie analizy harmonicznej
- Stanisław Smirnow – rosyjski matematyk, laureat Medalu Fieldsa w 2010
Przypisy edytuj
- ↑ An innovative European technical university. kth.se, 22 maja 2018. [dostęp 2018-11-23]. (ang.).
- ↑ a b Om KTH: Historik. Kungliga Tekniska Högskolan, 07.11.2013. [dostęp 2014-03-03]. (szw.).
- ↑ Rektor i Prorektor. 07.07.2009. [dostęp 2013-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-05)]. (szw.).
- ↑ a b KTH: organisation. 08.29.2013. [dostęp 2013-12-08]. (szw.).
- ↑ KTH: Centra i instytuty. 18.09.2013. [dostęp 2013-12-08]. (szw.).
- ↑ Labs within the School of Electrical Engineering. 28.10.2013. [dostęp 2013-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-06)]. (ang.).
- ↑ Skolan för industriell teknik och management: Skolans institutioner. 05.12.2013. [dostęp 2013-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-09)]. (szw.).
- ↑ "Academic Ranking of World Universities". Institute of Higher Education, Shanghai Jiao Tong University. 2010. Retrieved May 31, 2010.
- ↑ "Top 200 - The Times Higher Education World University Rankings 2010-2011". The Times Higher Education. 2010. Retrieved September 16, 2010.
- ↑ "QS World University Rankings". QS Quacquarelli Symonds Limited. 2010. Retrieved September 7, 2010
- ↑ "QS World Engineering Rankings". QS Quacquarelli Symonds Limited. 2010. Retrieved September 7, 2010.
- ↑ Hannes Alfvén: Plasma physics, space research and the origin of the solar system. [w:] Nobel Lecture [on-line]. 11 grudnia 1970. [dostęp 2013-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-19)]. (ang.).