Krainka (pszczoła)

Krainka
	Apis mellifera carnica
	Pollman, 1879
	; Pszczoła kraińska
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Gromada	owady
Rząd	błonkoskrzydłe
Podrząd	trzonkówki
Nadrodzina	pszczoły
Rodzina	pszczołowate
Podrodzina	pszczoły rojne
Rodzaj	Apis
Gatunek	pszczoła miodna
Podgatunek	Apis mellifera carnica
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Krainka, pszczoła kraińska, pszczoła rasy kraińskiej (ang. Carniolan honey bee; łac. Apis mellifera carnica) – podgatunek pszczoły miodnej.

Naturalne występowanie tej pszczoły obejmuje przede wszystkim Słowenię, oraz południową Austrię, Chorwację, Bośnię i Hercegowinę, Serbię, Węgry, Rumunię i Bułgarię.

Pochodzenie edytuj

Pszczoła kraińska jako podgatunek pszczoły miodnej naturalizowała się i adaptowała do warunków panujących w Kočevje (Gottschee) region Krainy (obecnie Słowenia), południowej części Alp Austriackich, regionu Gór Dynarskich, południowej Panonii i północnych Bałkanów. Jest to drugi najbardziej popularny podgatunek pszczół hodowany przez pszczelarzy na świecie.

Cechy edytuj

Jest faworytem wśród pszczelarzy z wielu powodów. Przede wszystkim z powodu dużych możliwości obronnych przeciw innym owadom, pozostając przy tym nieagresywna w stosunku do pszczelarza. Pszczoły te rozpoczynają szybkie dopasowywanie populacji robotnic do dostępności pokarmu wczesną wiosną oraz tak samo szybkie dopasowywanie populacji robotnic w przypadku spadku lub braku pożytków. Odporne na niektóre choroby i pasożyty bardziej niż inne rasy.

Anatomia edytuj

Pszczoła kraińska jest podobnych rozmiarów jak pszczoła włoska (Apis mellifera ligustica), ale w wyróżniającym śniado szarym kolorze z brązowymi paskami. Tułów jest ciemny, z tym, że można spotkać również w jaśniejszym kolorze lub nawet brązowym, a także z kropkami. Znane są również jako pszczoły szare.

Dodatkowo pszczoła kraińska jest porównywalna rozmiarami do pszczoły środkowoeuropejskiej (Apis mellifera mellifera), lecz z węższym odwłokiem.

Języczek o długości 6,5 do 6,7 mm, wysokie ramiona i krótkie włoski pozwalają na zbieranie nektaru np. z koniczyn i podobnych pożytków.

Charakter i zachowanie edytuj

Zalety

Ceniona ze względu na delikatność i brak agresywności
Może być hodowana w środowisku miejskim o dużym zagęszczeniu
Lepsza orientacja w terenie niż pszczoła włoska
Niska skłonność do rabunków
Może zimować w niewielkim kłębie
Zdolność do oszczędzania zapasów miodu
Zdolność do szybkiej adaptacji środowiskowej
Dobra zdolność do długiego zimowania
Zdolność do szybkiej odbudowy kolonii po zimowli
Niskie zużycie propolisu
Odporna na choroby czerwiu
Nadaje się na tereny z wczesnymi pożytkami
Robotnice żyją do 12% dłużej niż pszczoły innych ras

Wady

Większa podatność do rojenia w przypadku zatłoczenia
Niska zdolność do prosperowania w czasie gorącego lata
Czerwienie zależne od dostępności pyłku kwiatowego
Nieoznaczona matka trudna do odszukania na plastrze

Bibliografia edytuj

Graham, Joe. The Hive and the Honey Bee. Hamilton/IL: Dadant & Sons; 1992; ISBN 0-915698-09-9.
John A. Skinner i inni: Beekeeping in Tennessee. University of Tennessee, 2004. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-08-31)]. (ang.).
Apis mellifera carnica. [w:] Strona słoweńskiego stowarzyszenia hodowców pszczół [on-line]. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-01-28)].