Krzysztof Zbaraski
Krzysztof Zbaraski herbu własnego (ur. w 1579 roku[1] – zm. 6 marca 1627 roku w Końskowoli[2]) – koniuszy koronny w latach 1610–1627, starosta krzemieniecki w latach 1608-1627[3], ambasador Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w latach 1622–1624[4], starosta wiślicki od 1617 roku, starosta bolesławski od 1615 roku, starosta solecki od 1615 roku[5], starosta tryliski[6], książę.
| |
 Zbaraski | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Anna Czetwertyńska |
| Rodzeństwo | |
Życiorys edytuj
Był synem Janusza Zbaraskiego i Anny Czetwertyńskiej, bratem Jerzego Zbaraskiego. Nie ożenił się i nie miał dzieci. Był przedostatnim z rodziny Zbaraskich.
Po początkowych studiach w kraju, wraz z bratem wyjechali w 1591 roku w podróż zagraniczną. Odwiedzili Niemcy, Włochy i Francję. Studiowali w Padwie w latach 1592-1593. Do kraju powrócili na przełomie 1594 i 1595 roku. W latach 1602-1605 Krzysztof ponownie przebywał we Włoszech, gdzie odbył gruntowne studia pod okiem słynnego Galileusza[7].
Był koniuszym wielkim koronnym, członkiem komisji do spraw kozackich i taryf cenowych, starostą wiślickim, hrubieszowskim. Za długi Tęczyńskich przejął klucz końskowolski.
Poseł województwa sandomierskiego na sejm 1620 roku i sejm 1621 roku[8], sejm 1624, 1625 i sejm nadzwyczajny 1626 roku[9].
Był też wysyłany w misje zagraniczne. Do legendy przeszło jego poselstwo do Konstantynopola (1622–1624), a to ze względu na fantastyczny przepych towarzyszący jego orszakowi, w dużej mierze własnego sumptu. Misja przeprowadziła m.in. wykup polskich jeńców, w tym Stanisława Koniecpolskiego. Poselstwo to zostało opisane przez jednego z uczestników Samuela Twardowskiego w poemacie: Przeważna legacyja, Jaśnie Oświeconego Książęcia Krzysztofa Zbaraskiego.. Był też fundatorem kolegium jezuickiego w Winnicy.
Pochowany w kaplicy Zbaraskich przy krakowskim kościele dominikanów pw. św. Trójcy.
Przypisy edytuj
- ↑ Zbigniew Anusik, Kasztelan krakowski Jerzy ks. Zbaraski (1574–1631). Szkic do portretu antyregalisty, w: Przegląd Nauk Historycznych, 2010, R. IX, nr 1, s. 57.
- ↑ Nagrobek Krzysztofa Zbaraskiego w Krakowie.
- ↑ Urzędnicy wołyńscy XIV-XVIII w". Oprac. Marian Wolski, Kórnik 2007, s. 187.
- ↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 139.
- ↑ Zbigniew Anusik, Kasztelan krakowski Jerzy ks. Zbaraski (1574–1631). Szkic do portretu antyregalisty, w: Przegląd Nauk Historycznych 2010, R. IX, nr 1, s. 64.
- ↑ Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku. Spisy”. Oprac. Krzysztof Chłapowski, Stefan Ciara, Łukasz Kądziela, Tomasz Nowakowski, Edward Opaliński, Grażyna Rutkowska, Teresa Zielińska. Kórnik 1992, s. 217.
- ↑ Zbigniew Anusik, Kasztelan krakowski Jerzy ks. Zbaraski (1574–1631). Szkic do portretu antyregalisty, w: Przegląd Nauk Historycznych 2010, R. IX, nr 1, s. 57-58.
- ↑ Jerzy Pietrzak, Po Cecorze i podczas wojny chocimskiej. Sejmy z lat 1620 i 1621, Wrocław 1983, s. 170.
- ↑ Jan Seredyka, Parlamentarzyści drugiej połowy panowania Zygmunta III Wazy, Opole 1989, s. 94.
Linki zewnętrzne edytuj
- Kasper Niesiecki: Korona polska przy złotej wolności starożytnymi wszystkich katedr, prowincji i rycerstwa klejnotami… T. IV. Lwów, 1743, s. 707–708.
- Przewazna legacya iaśnie oświeconego xiążęćia Krysztopha Zbaraskiego (...) od Nájáśnieyszego Zygmunta III, krola polskiego y szwedzkiego do naypotężnieyszego sołtana cesárza tureckiego Mvstafy w roku 1621 (...) (wyd. 3. z 1706 r.)