Leda z łabędziem – popularny motyw w sztuce, szczególnie renesansu, ukazujący kobietę w miłosnym akcie z łabędziem. Motyw Ledy i łabędzia zawarli w swojej twórczości tacy artyści jak: Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Baldassare Peruzzi, François Boucher, Salvador Dalí, Louis de Silvestre, Antonio Allegri da Correggio, Paolo Veronese i Tintoretto.

Leda z łabędziem Paola Veronesego, 1585
Leda z łabędziem rzeźba Timoteosa

Geneza tematu edytuj

Motyw pochodzi z mitologii greckiej opisanej u Owidiusza w Metamorfozach. Historia opowiada o Ledzie, córce Testiosa i Leukipe, żonie króla Sparty Tyndareosa. Według legendy w dziewczynie zakochał się Zeus, który by ją posiąść zamienił się w łabędzia i uwiódł ją. Po tym akcie Leda wydała cztery jaja, z których przyszło na świat czworo dzieci: Kastor, Polluks, Helena i Klitajmestra.

Motyw w sztuce edytuj

Motyw Ledy został zaadaptowany głównie przez malarzy okresu renesansu. W rzeźbie pojawiał się rzadziej. Jako jedyny akt kobiety w okresie odrodzenia był akceptowany przez Kościół[potrzebny przypis], co dziś dziwi, zważywszy na większą cenzurę wobec ukazywania aktu kobiety z mężczyzną niż kobiety z łabędziem. Najstarszymi znanymi wizerunkami renesansowymi tego motywu są drzeworyty umieszczone w Hypnerotomachia Poliphili, książce wydanej w Wenecji w 1499 roku[1].

Obrazy edytuj

Rzeźba edytuj

Poezja edytuj

Przypisy edytuj

  1. Page 166 - Hypnerotomachia Poliphili. [dostęp 2011-05-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-28)].
  2. Poetry Foundation, Leda and the Swan by William Butler Yeats [online], Poetry Foundation, 10 lutego 2022 [dostęp 2022-02-10] (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Malcolm Bull: The Mirror of the Gods, How Renaissance Artists Rediscovered the Pagan Gods. Oxford UP, 2005. ISBN 100195219236.