Leon Bianchi
Leon Bianchi (ur. 21 maja 1896 w Krakowie, zm. 6 października 1944 w Dössel, obecnie dzielnica Warburga) – podpułkownik dyplomowany saperów Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 Leon Bianchi (przed 1934) | |
 podpułkownik dyplomowany saperów
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 maja 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 października 1944 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
4 Brygada Saperów |
| Stanowiska |
II oficer sztabu brygady |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Ukończył 7 klas szkoły realnej w Tarnowie, gdzie zdał egzamin dojrzałości. W sierpniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich, w których ukończył szkołę podoficerską, a następnie brał udział w walkach frontowych. 5 lipca 1916 roku został ranny w bitwie pod Kostiuchnówką i przebywał w szpitalu. Po rozwiązaniu Legionów został wcielony do cesarskiej i królewskiej armii.
1 listopada 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Początkowo służył jako oficer kompanii technicznej w 5 pułku piechoty Legionów w Tarnowie, a następnie był adiutantem batalionu w tym samym pułku. W 1919 walczył w obronie Lwowa. Pod koniec 1919 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Generalnego „Warszawa” w Warszawie na stanowisko referenta do spraw technicznych, gdzie pełnił służbę do października 1921. Następnie był zastępcą dowódcy batalionu zapasowego 5 pp Leg. Od grudnia 1922 był dowódcą kompanii saperów w 28 batalionie Straży Granicznej w Nowogródku. W latach 1923–1924 przebywał w rezerwie z przydziałem do 45 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Równem[1]. W 1924 został przeniesiony do korpusu oficerów rezerwowych inżynierii i saperów, i przydzielony do 7 pułku saperów wielkopolskich w Poznaniu[2]. W kwietniu 1925, po ukończeniu IV Kursu Doskonalącego Oficerów Saperów w Oficerskiej Szkole Inżynierii w Warszawie został przeniesiony do 5 pułku saperów w Krakowie[3]. Z dniem 1 lutego 1926 został przemianowany na oficera zawodowego w korpusie oficerów inżynierii i saperów. Od 1925 roku pełnił służbę w 5 psap. w Krakowie na stanowisku dowódcy batalionu saperów i adiutanta pułku, a od 26 kwietnia 1928 roku kwatermistrza pułku[4][5]. 27 kwietnia 1929 został wyznaczony na stanowisko II oficera sztabu 4 Brygady Saperów w Krakowie[6]. 31 marca 1930 został przeniesiony do Szefostwa Saperów MSWojsk. w Warszawie na stanowisko kierownika Referatu Ogólnego[7]. 5 stycznia 1931 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie na dwuletni Kurs 1930–1932[8][9]. Z dniem 1 października 1932, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Inżynierii na stanowisko dowódcy batalionu szkolnego[10]. W 1934 został przeniesiony do dowództwa 30 Poleskiej Dywizji Piechoty w Kobryniu na stanowisko szefa sztabu[11]. Od listopada 1936 do 8 lipca 1938 dowodził batalionem mostowym w Kazuniu i częściowo w Twierdzy Modlin[12]. Następnie został przeniesiony do rezerwy personalnej oficerów przy Inspektorze Saperów i przydzielony do składu osobowego inspektora armii „na odcinku Poznań”, gen. dyw. Tadeusza Kutrzeby na stanowisko oficera saperów[13].
W kampanii wrześniowej 1939 był dowódcą saperów Armii „Poznań”[14]. Walczył w bitwie nad Bzurą. Dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w oflagach VII A Murnau[15], VI B Dössel (nr jeniecki 4901/IV A). Zmarł 6 października 1944 w wyniku ran odniesionych podczas bombardowania oflagu VI B Dössel. Został pochowany na cmentarzu obozowym (płyta D42)[16].
Awanse edytuj
- podporucznik – 1 stycznia 1919
- porucznik – 1 lipca 1920
- kapitan – zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1425. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych piechoty, po przeniesieniu do korpusu oficerów rezerwowych inżynierii i saperów zajmował 128. lokatę, 1 lutego 1926 został przemianowany na oficera zawodowego ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1919 i 6. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[17]
- major – 18 lutego 1928 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 39. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[18]
- podpułkownik – ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 i 10. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów (od 1937 korpus oficerów saperów, grupa liniowa)[19]
- pułkownik – pośmiertnie
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6545 (17 maja 1922)[20][19][21]
- Krzyż Niepodległości (13 kwietnia 1931)[22]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)[19][21]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[23][24]
Przypisy edytuj
- ↑ Rocznik oficerski 1923, s. 258, 482.
- ↑ Rocznik oficerski 1924, s. 810, 839.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 29 kwietnia 1925 roku, s. 229.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 148.
- ↑ Rocznik oficerski 1928, s. 573, 594.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 27 kwietnia 1929 r., Nr 9, s. 124.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 31 marca 1930 r., Nr 8, s. 110.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 28 stycznia 1931 r., Nr 1, s. 7.
- ↑ Rocznik oficerski 1932, s. 250, 800.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 9 grudnia 1932 r., Nr 13, s. 406.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 22 grudnia 1934 r., Nr 14, s. 266.
- ↑ Piotr Zarzycki, Batalion Mostowy..., s. 21.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 417, 427.
- ↑ Piotr Bauer, Bogusław Polak, Armia „Poznań” w wojnie obronnej 1939, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1983, ISBN 83-210-0385-0, s. 463.
- ↑ Stefan Majchrowski: Za drutami Murnau. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970, s. 71.
- ↑ Dössel www.porta-polonica.de
- ↑ Dziennik Personalny Spraw Wojskowych nr 20 z 8 maja 1926 r., s. 152.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych z 21.02.1928 nr. 5
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 242.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 18.
- ↑ a b Jednodniówka 5 Pułku Saperów na uroczystość poświęcenia sztandaru 8 maja 1925 r. w Krakowie [online], s. 26–27.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 405.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Piotr Zarzycki, Batalion Mostowy. Zarys historii wojennej Pułków Polskich w kampanii wrześniowej, Pruszków 1996.
- Zdzisław Barszczewski, Władysław Jasieński: Sylwetki saperów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09287-7.
- Zdzisław Józef. Cutter: Saperzy Polscy 1918–1939. Wrocław [etc.]: Drukarnia „Teson”, 2001. ISBN 83-87384-05-4.
- Zdzisław Józef. Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.