Ludwika Anhalcka
Ludwika Anhalcka, niem. Louise von Anhalt-Dessau (ur. 10 lutego 1631, zm. 25 kwietnia 1680 w Oławie) – regentka księstwa legnicko-brzeskiego w latach 1672–1675, panująca księżna oławsko-wołowska w latach 1672–1680, córka Jana Kazimierza von Anhalt-Dessau i Agnieszki von Hessen-Kassel, matka ostatniego Piasta śląskiego, Jerzego Wilhelma.
 Ludwika Anhalcka, portret Johanna Baptisty Paraviciniego | |
| regentka | |
| Okres |
od 1672 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Małżeństwo | |
| Dzieci | |
Życiorys edytuj
Po śmierci męża Chrystiana, księcia wołowskiego (1664–1672), który odziedziczył księstwo legnicko-brzeskie po swoich starszych braciach, Ludwika Anhalcka została regentką księstwa w imieniu małoletniego syna Jerzego Wilhelma (ur. w 1660). Otrzymała Wołów i Oławę jako oprawę wdowią. Księżna, będąca osobą tolerancyjną i wielkoduszną, wspomagała finansowo katolików, co nie mogło podobać się protestanckim mieszkańcom księstwa. Postanowili oni przyspieszyć uzyskanie pełnoletniości przez syna księżnej i, wbrew jej protestom, cesarz Leopold I ogłosił piętnastoletniego Jerzego Wilhelma pełnoletnim i władcą księstwa. Wkrótce potem, wraz z jego przedwczesną śmiercią w 1675 roku, linia piastowskich książąt legnicko-brzesko-wołowskich wymarła.
Ludwika Anhalcka ostatnie lata życia poświęciła budowie barokowego Mauzoleum Piastów Śląskich w Legnicy, przy kościele św. Jana Chrzciciela, które miało upamiętnić wymarły ród Piastów.
Wyznawała kalwinizm, podobnie jak mąż i syn.