Malfryda, Malfreda (ukr. Малфріда, ros. Мальфрид, Мальфрида) – prawdopodobnie żona Włodzimierza I Wielkiego. Informacje o niej są skąpe. Znana jest data jej śmierci – rok 1000.

Malfryda
regentka owrucka?
Okres

od 989

Jako żona

Włodzimierza Wielkiego

Dane biograficzne
Data śmierci

1000

Mąż

Włodzimierz Wielki

Dzieci

Świętosław Włodzimierzowicz

Informacje biograficzne edytuj

Powieść lat minionych nie wymienia imienia Malfrydy wśród żon Włodzimierza Wielkiego. Jedyna lakoniczna wzmianka o niej, odnotowana pod rokiem 1000, informuje o jej śmierci:

Zmarła Malfreda.

Powieść minionych lat, tłum. Franciszek Sielicki

Aleksiej Szachmatow wysunął przypuszczenie, że przekaz ten dotyczy matki Włodzimierza – Małuszy[1]. Rosyjski historyk osiemnastowieczny, Wasilij Tatiszczew, dysponował Kroniką Joakima, która nie zachowała się do naszych czasów. W jego dziele Istoriă Rossijskaă przetrwały wzmianki o Malfrydzie: autor kroniki przedstawia żony Włodzimierza Wielkiego nieco inaczej niż Nestor w Powieści lat minionych. Według Joakima Malfryda była czwartą małżonką księcia kijowskiego[2].

Po przyjęciu chrztu na Rusi Włodzimierz, żeby poślubić chrześcijańską cesarzównę Annę, musiał rozwieść się ze swoimi pogańskimi żonami i odesłać je wraz z synami z Kijowa. Nadał więc im księstwa udzielne. Według Kroniki Joakima Malfryda z synem Świętosławem dostała w udziale Owrucz[2].

Dzieci Malfrydy edytuj

Sporna jest kwestia liczby dzieci Malfrydy i Włodzimierza. Nestor pod rokiem 980 umieścił wzmiankę o niejakiej żonie księcia kijowskiego, z którą miał dwóch synów: Świętosława i Mścisława, przy czym imię Mścisław figuruje dwa razy. Jako matka pierwszego została podana Rogneda, drugiego – nieznana z imienia żona Włodzimierza[3]. Kronika Joakima natomiast wymieniła jako matkę Świętosława Malfrydę, a macierzyństwo Mścisława przypisała Adeli. Ów Mścisław został po rozwodzie Włodzimierza księciem tmutarakańskim[2]. Tę informację umieścił również Nestor pod rokiem 988[4].

Przypisy edytuj

  1. Powieść minionych lat. Najstarsza kronika kijowska, tł. Franciszek Sielicki, Wrocław-Warszawa 2005, s. 115. ISBN 83-04-04750-0, ISBN 83-7316-258-5.
  2. a b c В. Н. Татищев, История Российская, cz. 1, (Rozdz. 4: Об истории Иоакима, епископа новгородского, s. [1].
  3. В год 6488 (980), w: Повесть временных лет, s. [2].
  4. И когда прошел год, в 6496 (988) году..., w: Повесть временных лет, s. [3].