Wikipedia

Mamadou Diouf

wokalista senegalski działający w Polsce

Mamadou Diouf (ur. 23 czerwca 1963) – senegalsko-polski wokalista, dziennikarz, animator kultury i działacz społeczny. Od 2007 roku posiada polskie obywatelstwo[1].

Mamadou Diouf
Ilustracja
Mamadou Diouf na scenie Street Party w Warszawie, sierpień 2011
Data urodzenia

23 czerwca 1963

Pochodzenie

Senegal

Gatunki

reggae, world music

Zawód

wokalista, dziennikarz, działacz społeczny

Wydawnictwo

Kamahuk/On-U Sound

Powiązania

Kinior Orchestra, Sama Yoon

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Mamadou Diouf
Zzespół „Mamadou & Sama Yoon” podczas promocji 2-go klipu „mangi xaar” w klubie Spatif w Warszawie latem 2017

Z wykształcenia lekarz weterynarii, z powołania muzyk i pisarz. Przewodniczący Polskiego Komitetu ds. Obchodów Międzynarodowego Roku Ludności Pochodzenia Afrykańskiego. Mieszkając w Polsce od 1983 roku pełni rolę popularyzatora kultury afrykańskiej, szczególnie tej nieznanej[2].

Podczas nagrania albumu „Umbada” latem 2015

Życiorys edytuj

Do Polski przyjechał na studia w 1983 roku[3]. Po rocznym kursie języka polskiego w Łodzi studiował w Warszawie w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, gdzie w 1990 ukończył Wydział Weterynaryjny. W 1995 uzyskał tytuł doktora nauk weterynaryjnych na podstawie pracy Możliwości ograniczenia wzrostu pałeczek Salmonella i Staphylococcus aureus w mięsie ryb poddawanych soleniu i suszeniu (promotor: Jacek Szczawiński)[4].

Jest współtwórcą portalu Afryka.org – portalu działającego od 2007 na rzecz poprawy wizerunku Afryki. Jest także korespondentem portalu Kontynent Warszawa-Warszawa Wielu Kultur. Współzałożyciel (z dr. Pawłem Średzińskim) Fundacji Afryka Inaczej, która organizuje od 2009 dużą liczbę przedsięwzięć o charakterze kulturalnym czy społecznym. Wiele z nich gości już w Polsce cyklicznie i rozwija zasięg działań (m.in. Dzień Afryki).

W latach 2012–2015 członek Społecznej Rady Kultury przy Prezydencie Miasta Warszawy[5].

Od lat propaguje afrykańskie kultury w polskich mediach: Jazz Radio (2002–2008), Radio PIN (2008–2013), od października 2014 Polskie Radio RDC; a także w Machinie.

Od połowy lat 90' jako DJ prezentował w warszawskich klubach (Hybrydy, Tygmont, Klub Dziennikarza) muzykę tropikalną: od Indii przez świat arabski, Afrykę i Karaiby.

Kariera muzyczna edytuj

Wszechstronny artysta, który wpisał swoją egzotykę do polskiej kultury na stałe, pod koniec lat 80’, biorąc udział w wielu inicjatywach, m.in. współtworzył takie kapele reggae jak Pol-Ska czy Open Daily. Później współpracował z multiinstrumentalistą Włodzimierzem Kiniorskim. W 1993 nagrał właśnie z Orkiestrą Kiniora (Włodzimierz Kiniorski, Radek Nowakowski) album African snow (MC 1993, CD 2000). Teksty autorstwa Mamadou i muzyka Kiniora powstały zimą 93’ w teatrze Witkacego w Zakopanem. W 2007 nagrali wspólnie kolejną płytę Fakira (jako Kinior & Mamadou, Box Music 2007).

Druga połowa lat 90’ to przede wszystkim wieloletnia współpraca z Wojciechem Waglewskim i zespołem Voo Voo. W latach 1995–2001 Mamadou Diouf brał udział w nagraniach albumów Zapłacono (1994) i Rapatapa-to-ja (1995). kolejna kapela z którą Senegalczyk nagrywał i koncertował to Tam Tam Project i Tytus Wojnowicz. Ten zespół wydał dwie płyty: Tam Tam Project (2001) i Sunu music (2005).

Kiedy jego rodak i gitarzysta Pako Sarr przyjechał z Francji do Warszawy w 2007, założyli najpierw zespół Diolof-Man, potem trio Sahel Blues razem z przyjacielem i saksofonistą Grzegorzem Rytką. W duecie z Pako Sarrem napisał muzykę do programu TVP Polonia „Boso przez świat” w 2007 roku.

Śpiewa przede wszystkim w senegalskim języku wolof, czasem po polsku i francusku. Po drodze Mamadou współpracował z innymi zespołami jak Habakuk i zaśpiewał w duecie z Anną Marią Jopek na płytach: Ale jestem (1997) i Jasnosłyszenie (1999), a także z Karoliną Cichą w 2010 roku.

Wraz z Becaye Aw oraz muzykami Kapeli ze Wsi Warszawa: Mają Kleszcz i Wojtkiem Krzakiem Diouf nagrał płytę Dla Anny, ul. Zachodzącego Słońca[6] do słów Bogdana Loebla – poety, autora kilkuset tekstów piosenek i bluesów między innymi dla zespołu Breakout i Tadeusza Nalepy.

W 2014 wraz z saksofonistą Grzegorzem Rytką założył zespół Sama Yoon, z którym w 2016 wydał album Umbada[7].

Ponadto wraz z Fundacją Afryka Inaczej i przyjaciółmi odnowił polskie szlagiery (premiera albumu muzycznego pt. "Warszawa da się lubić" odbyła się 12 grudnia 2013).

Wybrana dyskografia edytuj

Albumy studyjne
Tytuł Dane dot. albumu
African Snow (Mamadou & Kinior Orchestra)
  • Data: 1993[8]
  • Wydawca: Kamahuk/On-U Sound
Tam Tam Project (Tam Tam Project)
  • Data: 2001
  • Wydawca: Krab
Sunu Music (Tam Tam Project)
  • Data: 2005[9]
  • Wydawca: ARMS Music
Dla Anny, ul. Zachodzącego Słońca

(Bogdan Loebl & St Africa & Incarnations Wa-wa)

  • Data: 2005[10]
  • Wydawca: Kamahuk
Fakira (Kinior & Mamadou)
  • Data: 2007[11]
  • Wydawca: BOX Music
Umbada (Mamadou & Sama Yoon)
Notowane utwory
Tytuł Rok Pozycja na liście Album
RDC
[12]
Warsaw Afrobeat Orchestra – „Close To Far”
(gościnnie: Mamadou Diouf) 		2015 12 Wendelu
Inne
Album Rok Utwór Źródło
Voo Voo – zapłacono 1994 "Czajnik" (gościnnie: Mamadou Diouf)

"Ol Daldi" (gościnnie: Mamadou Diouf)

[13]

Voo Voo – Rapatapa-to-ja 1995 "Rapatapa-to-ja" (gościnnie: Mamadou Diouf)

"Tropikalny list" (gościnnie: Mamadou Diouf)

"Mungi doh" (gościnnie: Mamadou Diouf)

[14]
Voo Voo – Oov Oov 1998 „Dwa w jednym umpa umpa” (gościnnie: Mamadou Diouf) [15]
Fisz – Polepione dźwięki 2000 „Balon” (gościnnie: Mamadou Diouf) [16]
C.A.S.A. & Los Amigos – Maczo? 2000 „Wszystko spełni się” (gościnnie: Mamadou Diouf) [17]
K.A.S.A. – Za friko 2002 „Zrobię tak” (gościnnie: Mamadou Diouf) [18]
Zakopower – Na siedem 2007 „W dzikie wino zaplątani” (gościnnie: Mamadou Diouf) [19]
Habakuk – Family Front 2008 "Xamadi"(gościnnie: Mamadou Diouf) [20]
Wawa2010.pl 2010 "Warszawa jest smutna bez Ciebie" – Karolina Cicha & Mamadou Diouf [21]
Karolina Cicha – Miękkie maszyny 2012 "Nasze miejsce"(gościnnie: Mamadou Diouf) [22]
The Bartenders – Szumna Session 2013 "Tefes" (gościnnie: Mamadou Diouf) [23]
Caucasus + vol.1: Georgia 2015 'Sisa" – Chveneburebi & Psio Crew & Mamadou Diouf [24]

Filmografia edytuj

Tytuł Rok Uwagi Źródło
„Kret” 2010 jako Djibril; film fabularny, reżyseria: Rafael Lewandowski [25]

Publikacje książkowe edytuj

W marcu 2011 Diouf wydał swoją pierwszą książkę w języku polskim, Mała książka o rasizmie, nakładem wydawnictwa Czarna Owca.

W 2010 Fundacja Afryka Inaczej wydała książkę, Afryka w Warszawie: dzieje diaspory Afrykańskiej nad Wisła, pod redakcja Pawła Średzińskiego i Mamadou Diouf'a. Książka otrzymała rok później nagrodę „Stołek” Redakcji „Gazety Stołecznej”[26].

W 2011 ukazał się „Afrykański spacerownik po Warszawie”, autorstwa Mamadou Dioufa, wydany przez Fundację „Afryka Inaczej”, przy wsparciu Miasta st. Warszawy.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke: Mamadou Diouf. [w:] Playboy [on-line]. wywiadowcy.pl. [dostęp 2015-05-23]. (pol.).
  2. ↑ Mamadou Diouf - Kontynent Warszawa, „Kontynent Warszawa - Warszawa Wielu Kultur” [dostęp 2017-11-25] (pol.).
  3. ↑ Cezary Łazarewicz: Rozmowa z muzykiem Mamadou Dioufem. Walczący z bambomentalem. www.polityka.pl. [dostęp 2015-05-23]. (pol.).
  4. ↑ Mamadou Diouf, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2020-06-08].[martwy link]
  5. ↑ Mamadou Diouf. Człowiek stąd. ludziesektora.ngo.pl. [dostęp 2015-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-24)]. (pol.).
  6. ↑ Bogdan Loebl - „Dla Anny, ul. Zachodzącego Słońca, 2005 Blues”. muzyka.onet.pl. [dostęp 2015-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-24)]. (pol.).
  7. ↑ a b O zespole. Sama Yoon. [dostęp 2017-01-22].
  8. ↑ Mamadou Diouf & Kinior Orchestra – African Snow. www.discogs.com. [dostęp 2015-05-23]. (ang.).
  9. ↑ Tam Tam Project - Sunu Music [online], Discogs [dostęp 2017-11-25] (ang.).
  10. ↑ Dla Anny, ul.Zachodzącego Słońca, 2005 Blues [Pocztówki by Bogdan Loebl, St.Africa, Incarnations W-wa]. [dostęp 2017-11-18].
  11. ↑ X-Perience - Return To Paradise [online], Discogs [dostęp 2017-11-18] (ang.).
  12. ↑ Lista przebojów z charakterem Notowanie 84 (15.05.2015). rdc.pl. [dostęp 2015-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-14)]. (pol.).
  13. ↑ Voo Voo - Zapłacono [online], Discogs [dostęp 2017-11-18] (ang.).
  14. ↑ Voo Voo - Rapatapa To Ja [online], Discogs [dostęp 2017-11-18] (ang.).
  15. ↑ Voo Voo – OOV OOV. www.discogs.com. [dostęp 2015-05-23]. (ang.).
  16. ↑ Fisz – Polepione Dźwięki. www.discogs.com. [dostęp 2015-05-23]. (ang.).
  17. ↑ C.A.S.A. & Los Amigos – Maczo?. www.discogs.com. [dostęp 2015-05-23]. (ang.).
  18. ↑ K.A.S.A. – Za Friko. www.discogs.com. [dostęp 2015-05-23]. (ang.).
  19. ↑ Zakopower – Na Siedem. www.discogs.com. [dostęp 2015-05-23]. (ang.).
  20. ↑ Habakuk - Family Front [online], Discogs [dostęp 2017-11-18] (ang.).
  21. ↑ www.wawa2010.pl by Various Artists. [dostęp 2017-11-18].
  22. ↑ Karolina Cicha - Miękkie Maszyny [online], Discogs [dostęp 2017-11-18] (ang.).
  23. ↑ Szumna Sessions [LP 2013], by The Bartenders [online], The Bartenders [dostęp 2017-11-19].
  24. ↑ Premiera albumu muzycznego Transkaukazji! - Fundacja Inna Przestrzeń, „Fundacja Inna Przestrzeń” [dostęp 2017-11-19] (pol.).
  25. ↑ Kret(2010). www.filmweb.pl. [dostęp 2015-06-02]. (pol.).
  26. ↑ Wojciech Karpieszuk, Wyborcza.pl [online], warszawa.wyborcza.pl, 31 grudnia 2011 [dostęp 2017-11-18].

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mamadou_Diouf&oldid=73444095”