Mangrai
Mangrai (taj. มังราย (1239-1311)) – pierwszy władca północno-tajskiego królestwa Lanna. Urodził się w Ngoen Yang (obecne Chiang Saen) jako syn władcy niewielkiego księstwa. W 1261 roku Mangrai odziedziczył tron, zjednoczył kilka plemion tajskich i szybko powiększył terytorium swego państwa. W roku 1262 założył stolicę Chiang Rai. Zawarł przymierze z sąsiednimi królestwami Sukhothai i Phayao w celu obrony przed imperium mongolskim. W 1292 pokonał królestwo Monów zwane Hariphunchai (obecny Lamphun), włączając to miasto do swojego królestwa[1]. W roku 1296 przeniósł stolicę do Chiang Mai. Jego prochy spoczywają w Chiang Rai, w świątyni Wat Ngam Muang[2].
_-_img_06.jpg)
Przypisy edytuj
- ↑ Wielka Historia Świata - Późne średniowiecze. Praca zbiorowa pod redakcją naukową Krzysztofa Baczkowskiego. T. 5. Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 662-663. ISBN 83-85719-89-X.
- ↑ Tajlandia, Nelles Guide, Warszawa 1997, str. 35