Marcel Bernard
Marcel Bernard (ur. 18 maja 1914 w La Madeleine, zm. 29 kwietnia 1994) – francuski tenisista, zwycięzca wielkoszlemowych międzynarodowych mistrzostw Francji w grze pojedynczej, podwójnej i mieszanej, reprezentant w Pucharze Davisa.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 maja 1914 |
| Data i miejsce śmierci |
29 kwietnia 1994 |
| Gra |
leworęczna, jednoręczny backhand |
| Gra pojedyncza | |
| Roland Garros |
W (1946) |
| Wimbledon |
3R (1934, 1937) |
| US Open |
3R (1932) |
| Gra podwójna | |
| Roland Garros |
W (1936, 1946) |
Kariera tenisowa edytuj
W 1932 roku podczas międzynarodowych mistrzostw Francji (obecnie French Open) awansował do finału gry podwójnej, gdzie partnerował mu Christian Boussus. W finale przegrał z parą Henri Cochet–Jean Borotra.
Pierwszy tytuł wielkoszlemowy Bernard wywalczył w 1935 roku, kiedy z Lolette Payot wygrał mistrzostwa Francji w grze mieszanej. W kolejnym roku powtórzył sukces, tym razem mając za partnerkę Billie Yorke. W 1936 roku zwyciężył w grze podwójnej, występując wspólnie z Jeanem Borotrą.
W pierwszej powojennej edycji mistrzostw Francji, w 1946 roku. W drabince gry pojedynczej znalazł się po rezygnacji jednego z graczy i doszedł do finału, w którym pokonał Jaroslava Drobnego. W tej samej edycji Bernard wywalczył mistrzostwo w grze podwójnej, mając za partnera Yvona Petrę, po finałowym zwycięstwie nad Enrique Moreą i Pancho Segurą. Bernard jest jedynym francuskim tenisistą, któremu po II wojnie światowej udało się w jednej edycji mistrzostw Francji sięgnąć po tytuł i w singlu i w deblu (wśród kobiet stało się to udziałem Françoise Durr w 1967 roku oraz Mary Pierce w 2000 roku). Przez kilkadziesiąt lat pozostawał w ogóle ostatnim francuskim mistrzem paryskiego turnieju w grze pojedynczej, aż do czasu sukcesu Yannicka Noaha w 1983 roku.
Bernard był jednym z liderów francuskiej reprezentacji w Pucharze Davisa po erze „Czterech Muszkieterów Tenisa”, która jednak nie była w stanie powtórzyć osiągnięć z lat 20. Debiutował w 1935 roku, a od 1952 roku, aż do swojego pożegnania z reprezentacją cztery lata później, występował wyłącznie w deblu. Łącznie odniósł w meczach Pucharu Davisa 29 zwycięstw, a przegrał 13 spotkań.
Po zakończeniu sportowej kariery, od 1968 roku do 1973 roku, Bernard był prezydentem francuskiej federacji tenisowej.
Finały w turniejach wielkoszlemowych edytuj
Gra pojedyncza (1–0) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1946 | French Championships, Paryż | Ceglana |  Jaroslav Drobný
|
3:6, 2:6, 6:1, 6:4, 6:3 |
Gra podwójna (2–1) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1932 | French Championships, Paryż | Ceglana |  Christian Boussus
|
Henri Cochet Jacques Brugnon
|
4:6, 6:3, 5:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 1. | 1936 | French Championships, Paryż | Ceglana | Jean Borotra
|
 Charles Tuckey Pat Hughes
|
6:2, 3:6, 9:7, 6:1 |
| Zwycięzca | 2. | 1946 | French Championships, Paryż | Ceglana | Yvon Petra
|
 Enrique Morea Pancho Segura
|
7:5, 6:3, 0:6, 1:6, 10:8 |
Gra mieszana (2–0) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1935 | French Championships, Paryż | Ceglana | Lolette Payot
|
Sylvie Jung Henrotin Martin Legeay
|
4:6, 6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 1936 | French Championships, Paryż | Ceglana | Billie Yorke
|
Sylvie Jung Henrotin Martin Legeay
|
7:5, 6:8, 6:3 |
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-10-24] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-10-24] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-10-24] (ang.).
- Bud Collins, Tennis encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
- Martin Hedges, The concise dictionary of tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978