Marian Kasprzyk
Marian Krzysztof Kasprzyk (ur. 22 września 1939 w Kołomani) – polski bokser, mistrz olimpijski, trener.
.jpg)
| |||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
22 września 1939 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||
 
| |||||||||||||||||||
Życiorys edytuj
Największe sukcesy odniósł na igrzyskach olimpijskich. W Rzymie w 1960, walcząc w kategorii lekkopółśredniej, zdobył brązowy medal. W ćwierćfinale pokonał obrońcę tytułu Wladimira Jengibariana (ZSRR). Nie stanął do walki półfinałowej ze względu na kontuzję[1].
Na następnych igrzyskach w Tokio w 1964 został mistrzem olimpijskim w wadze półśredniej. W walce finałowej złamał kciuk w pierwszej rundzie, ale mimo to dotrwał do końca, pokonując faworyta turnieju, dwukrotnego (wówczas) mistrza Europy Ričardasa Tamulisa (ZSRR)[1].
W Meksyku w 1968 przegrał pierwszą walkę w wadze półśredniej z Amerykaninem Armandem Muñízem, który przegrał w ćwierćfinale, ale potem był cenionym bokserem zawodowym, czterokrotnie walczącym o mistrzostwo świata w wadze półśredniej[1].
Kasprzyk raz startował w Mistrzostwach Europy. W Belgradzie w 1961 zdobył brązowy medal w wadze lekkopółśredniej.
Startując w Mistrzostwach Polski, zdobył brązowy medal w 1961 w wadze lekkopółśredniej i był wicemistrzem Polski w 1970 w wadze półśredniej.
Wystąpił 9 razy w reprezentacji Polski, wygrywając 6 walk, 1 remisując i 2 przegrywając.
W swojej karierze stoczył 270 walk, 232 wygrał, 10 zremisował i 28 przegrał.
W latach 1961–1964 był zdyskwalifikowany (początkowo dożywotnio, potem karę złagodzono) ze względu na skazanie na karę więzienia za udział w bójce. Karę uchylono krótko przed igrzyskami olimpijskimi w Tokio, na które Kasprzyk pojechał (i wygrał) po zaciętej rywalizacji z Leszkiem Drogoszem. Ten fragment życiorysu Kasprzyka został sfabularyzowany w filmie Bokser w reżyserii Juliana Dziedziny, na podstawie scenariusza Bohdana Tomaszewskiego i Jerzego Suszko (1966), w roli głównej wystąpił Daniel Olbrychski[1].
Był zawodnikiem w latach 1955–1976 Sparty Ziębice (trenowany przez szkoleniowca Józefa Sołdryka[2]), Łabęd[3], Nysy Kłodzko, w czasie największych sukcesów walczył w BBTS Bielsko-Biała, a także Górnika Wesoła i Górnika Pszów. Laureat Nagrody im. Aleksandra Rekszy (1999)[1].
Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim (2004)[4] i Komandorskim (2021)[5] Orderu Odrodzenia Polski[6].
Otrzymał honorowe obywatelstwo gminy Ziębice[7].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Marian Kasprzyk – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 2023-01-31] (pol.).
- ↑ Jakub Łukowski: Matka Boża mnie uzdrowiła. wroclaw.gosc.pl, 2014-11-20. [dostęp 2018-07-15].
- ↑ Wiesław Koszela. Nowy trener pięściarzy Józef Sołdryk: Macie dobrą młodzież, ale cudów w krótkim czasie się nie zrobi. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 23 (279), s. 7, 20-31 sierpnia 1983.
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 9, poz. 171
- ↑ M.P. z 2021 r. poz. 867
- ↑ Krzyże Komandorskie Orderu Odrodzenia Polski dla Ewy Kłobukowskiej i Mariana Kasprzyka [online], Ministerstwo Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu, 20 lipca 2021 [dostęp 2021-07-24] [zarchiwizowane z adresu 2021-07-24].
- ↑ Słynni bokserzy z Ziębic. ziebice.treespot.pl. [dostęp 2018-07-15].
Linki zewnętrzne edytuj
- Wyniki olimpijskie zawodnika na portalu Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-27)]. (ang.)
- Polski Komitet Olimpijski: Marian Kasprzyk – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. (pol.).
- Marian Kasprzyk: Papa Stamm zbiera skład w niebie [online], Przegląd Sportowy, 20 maja 2019 [dostęp 2021-07-24] [zarchiwizowane z adresu 2021-07-24].