Maskareny

Archipelag na Oceanie Indyjskim

Maskareny (Archipelag Maskarenów) – grupa wysp na Oceanie Indyjskim położonych od 640 do 800 km na wschód od Madagaskaru. W skład archipelagu wchodzą wyspy: Réunion (56% powierzchni lądowej archipelagu), Mauritius, Rodrigues oraz Ławica Cargados Carajos (składająca się z kilkudziesięciu wysp i wysepek). Podstawą gospodarki jest uprawa trzciny cukrowej i turystyka. Głównymi miastami są: Port Louis na Mauritiusie i Saint-Denis na Réunion.

Maskareny
Ilustracja
Mapa topograficzna Maskarenów.
Kontynent

Afryka

Państwo

 Francja (departament zamorski)
 Mauritius

Akwen

Ocean Indyjski

Liczba wysp

kilkadziesiąt

Mapa
Położenie na mapie
Położenie na mapie Oceanu Indyjskiego
Mapa konturowa Oceanu Indyjskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Maskareny”
Ziemia20°43′S 56°37′E/-20,716667 56,616667

Historia edytuj

W średniowieczu zaglądali tam żeglarze arabscy, kiedy potrzebowali uzupełnić zapasy wody pitnej lub świeżego mięsa czy też aby przeczekać sztorm. Pierwszymi europejskimi żeglarzami, którzy tu dotarli byli Portugalczycy w 1512, a nazwa wysp pochodzi od nazwiska dowódcy ich flotylli Pedro Mascarenhas. Około 100 lat później wyspy penetrowali Holendrzy, a ostatecznie skolonizowali je Francuzi. W 1814 Mauritius, Rodrigues oraz wysepki Cargados Carajos przejęli Brytyjczycy. Uzyskały one niepodległość w 1968 jako państwo Mauritius. Natomiast wyspa Réunion od 1946 stanowi departament Francji o statusie departamentu zamorskiego nr 974.

Geografia edytuj

Archipelag powstał z jednej dużej wyspy rozczłonkowanej na mniejsze części przez transgresję morską. Składa się z dwóch dość dużych wysp (Réunion i Mauritius), trzeciej znacznie mniejszej (Rodrigues) oraz mnóstwa drobnych wysepek. Jego powierzchnia wynosi 4,6 tys. km² i jest w przeważającej części wyżynno-górzysta, istnieją czynne wulkany. Najwyższym szczytem jest Piton des Neiges o wysokości 3070 m n.p.m. na Réunion, który jest zarazem najwyższą górą Oceanu Indyjskiego. Na wyspach panuje klimat gorący i wilgotny.

Endemity edytuj

Wyspy do XVII w. pozostawały prawie bezludne. Świat zwierzęcy i roślinny składał się w olbrzymiej większości z endemitów. Jedynymi kręgowcami obok wielkich żółwi olbrzymich (Geochelone gigantea) były ptaki. Oprócz gatunków typowo oceanicznych wyspy zamieszkiwały endemity, w tym przedstawiciele wymarłej już rodziny drontów (Raphidae), z których dront dodo (Raphus cucullatus) żył na Mauritiusie, a dront samotny (Pezophaps solitarius) na Rodrigues. Żyły tam także ptaki z innych rodzin jak bekas olbrzymi (Aphanopteryx bonasia). Z ogólnej liczby sklasyfikowanych 28 gatunków do naszych czasów dotrwały zaledwie 4.