Matylda Flandryjska

Matylda (lub Maud) Flandryjska (ur. ok. 1031, zm. 2 listopada 1083) – córka Baldwina V, hrabiego Flandrii, i Adelajdy, córki króla Francji Roberta II. Ok. 1051 roku poślubiła księcia Normandii Wilhelma II, gdy ten podbił królestwo Anglii, została 11 maja 1068 roku koronowana na królową.

Matylda Flandryjska
Ilustracja
Wyobrażenie wizerunku Matyldy z roku 1894
Królowa Anglii
Okres

od 1068
do 1083

Jako żona

Wilhelm Zdobywca

Koronacja

11 maja 1068

Poprzedniczka

Ealdgyth z Mercii

Następczyni

Matylda Szkocka

Dane biograficzne
Data urodzenia

ok. 1031

Data śmierci

2 listopada 1083

Ojciec

Baldwin V Flandryjski

Matka

Adelajda

Mąż

Wilhelm Zdobywca

Dzieci

Robert II Krótkoudy
Adeliza (lub Alicja)
Cecylia
Wilhelm II Rudy
Ryszard
Adela
Gundred
Agata
Konstancja
Matylda
Henryk I Beauclerc

Wyobrażenie Matyldy nieznanego autorstwa

Małżeństwo z córką hrabiego Flandrii było dla Wilhelma niezwykłym wyniesieniem, zważywszy na jego nieślubne pochodzenie. Jednakże również Baldwin odnosił niezwykłą korzyść, spowinowacając się z jednym z najpotężniejszych władców na północy kraju, który po bitwie pod Val-es-Dunes był niekwestionowanym suzerenem w swym księstwie. Początkowo papież nie chciał wyrazić zgody na zawarcie małżeństwa z powodu zbyt bliskiego pokrewieństwa, jednakże dał się przemóc hojnymi donacjami.

Do ślubu doszło ok. 1051 roku w katedrze w Rouen lub też w jednym granicznych zamków hrabstwa Eu[1].

W czasie buntu syna Roberta przeciw Wilhelmowi opowiedziała się po stronie tego pierwszego. W czasie pobytu męża w Anglii sprawowała w jego imieniu rządy na kontynencie. Została pochowana w Abbaye aux Dames („opactwie kobiet”) przy kościele Świętej Trójcy, którego była fundatorką.

Według tradycji cechą mającą wyróżniać Matyldę był jej wyjątkowo niski wzrost - mierzyła jakoby zaledwie 127 cm. Ekshumacja szczątków w 1819 roku (powtórzona w 1959 roku) obaliła ten mit. Badania szkieletu pokazały, że wzrost Matyldy wynosił 152 cm.

Potomstwo edytuj

Liczba dzieci, które powiła ze związku z Wilhelmem, jest niepewna. Z pewnością urodziła czterech synów, lecz liczba córek pozostaje niewiadomą. Dzieci, które się jej przypisuje, to:

Przypisy edytuj

  1. Searle Eleanor, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power. 840-1066, Los Angeles 1998, s. 318, p. 18.

Bibliografia edytuj