Melsztyn

wieś w województwie małopolskim

Melsztynwieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Zakliczyn.

Melsztyn
wieś
Ilustracja
Melsztyn – wzgórze z pozostałościami zamku
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

tarnowski

Gmina

Zakliczyn

Liczba ludności (2022)

186[2]

Strefa numeracyjna

14

Kod pocztowy

32-840[3]

Tablice rejestracyjne

KTA

SIMC

0836900

Położenie na mapie gminy Zakliczyn
Mapa konturowa gminy Zakliczyn, u góry znajduje się punkt z opisem „Melsztyn”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Melsztyn”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Melsztyn”
Położenie na mapie powiatu tarnowskiego
Mapa konturowa powiatu tarnowskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Melsztyn”
Ziemia49°52′18″N 20°46′13″E/49,871667 20,770278[1]
Strona internetowa

Historia edytuj

Na wzgórzu gdzie znajdują się obecnie ruiny zamku, stała warownia Spytka z Melsztyna. Nazwa wsi ma pochodzenie niemieckie (od Mühlstein – kamień młyński).

Zamek ten powstał w XIV wieku, został spalony w 1771 roku w czasie walk sił konfederacji barskiej z wojskami rosyjskimi. Z murów zamkowych rozpościera się widok na Dunajec oraz odległy o 3 km Zakliczyn. Po stronie południowej zamku znajdowały się kiedyś uprawy winnej latorośli, zasadzonej przez Lanckorońskich.

Wnukiem Spicimira, właściciela zamku, był Spytko II, który w wieku lat 18 został kasztelanem krakowskim, następnie od Władysława Jagiełły otrzymał tytuł zarządcy Podola (zginął 12 lub 16[4] sierpnia 1399, walcząc z Tatarami nad Worsklą). Jego synowie Jan i Spytek Melsztyński (1398–1439) byli politycznymi przeciwnikami Zbigniewa Oleśnickiego. Spytko, kasztelan biecki, był też właścicielem m.in. zamku w Rabsztynie. Zginął w bitwie z wojskami biskupa Zbigniewa Oleśnickiego pod Grotnikami w 1439, gdzie nad obnażonym jego ciałem, leżącym przez trzy dni na polu bitwy, odprawiono sąd a wziętych do niewoli jego zwolenników bezlitośnie ścięto.

Kolejnymi właścicielami Melsztyna byli Jordanowie, Zborowscy wraz z Sobkami, Tarłowie i Lanckorońscy do XIX wieku. Wieś należąca do dóbr Melsztyn, leżąca w powiecie sądeckim województwa krakowskiego należała w XVII wieku do kasztelana sądeckiego Zygmunta Tarły[5]. 10 km na zachód od Melsztyna położony jest zamek w Czchowie oraz zamek Tropsztyn.

Z Melsztyna pochodziła Jadwiga (z Leżenic) Melsztyńska-Pilecka, matka chrzestna króla Władysława II Jagiełły.

W latach 1975–1998 miejscowość leżała w województwie tarnowskim.

Zabytki edytuj

Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[6].

  • Ruiny zamku;
  • miejsce historyczne po dawnym kościele parafialnym pw. Świętego Krzyża.

Pomnik przyrody edytuj

W Melsztynie, przy drodze wojewódzkiej nr 980, rośnie niemal 250-letnia topola czarna. Drzewo liściaste o regularnym, lekko krzywym pniu, o obwodzie 788 cm i wysokości 36 m (dane z roku 2020)[7][8]. Melsztyńska topola posiada status pomnika przyrody od 1933 roku[9].

Galeria zdjęć edytuj

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 78886
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 780 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Wojewoda płocki Abraham Socha. Przyczynek do genealogii Nałęczów mazowieckich, [w:] Anna Supruniuk, Szkice o rycerstwie mazowieckim XIV/XV wieku, Toruń 2008, s. 7–8, ISBN 978-83-89376-69-5.
  5. Wiesław Bondyra, Dobra ziemskie Tarłów w Małopolsce w czasach saskich, w: Tarłowie. Z dziejów kulturalnych, gospodarczych i politycznych rodu, Janowiec 2009, s. 53
  6. Wykaz obiektów wpisanych do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Małopolskiego z uwzględnieniem podziału na powiaty i gminy [online], wuoz.malopolska.pl [dostęp 2024-01-01].
  7. Krzysztof Borkowski, Robert Tomusiak, Paweł Zarzyński, Drzewa Polski, Warszawa 2016, s. 395.
  8. Ernest Rudnicki, Topole w krajobrazie Polski, Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2020, ISBN 978-83-09-01125-5, OCLC 1253423269 [dostęp 2022-01-24].
  9. Przeglądanie danych - Pomnik przyrody [online], gdos.gov.pl [dostęp 2024-04-24].

Linki zewnętrzne edytuj