Menachem (król Izraela)
Menachem (zm. 742 p.n.e.) – szesnasty król królestwa Izraela od 752 p.n.e.[1], syn Gadiego, opisywany w 2 Księdze Królewskiej.
 Wyobrażenie Menachema w Promptuarii Iconum Insigniorum | |
| król Izraela | |
| Okres |
od 752 p.n.e. |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data śmierci | |
| Ojciec |
Gadi |
| Dzieci | |
Panowanie edytuj
Zamordował Szalluma, przejmując po nim tron i krwawo stłumił bunt przeciwko niemu w Thapsakos, doszczętnie niszcząc miasto[2]. Był wasalem króla Asyrii Tiglat-Pilesera III, któremu złożył trybut w wysokości 1000 talentów srebra, by ten pozostawił go na tronie[3]. Sumę tę ściągnął od zamożnych obywateli państwa. Do czynu tego prawdopodobnie nawiązywał prorok Ozeasz[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Chronologia królów Judy i Izraela Edwina Thielego.
- ↑ 2Krl 15,16 w przekładach Biblii.
- ↑ 2Krl 15,19 w przekładach Biblii.
- ↑ Oz 7,1 w przekładach Biblii.
Bibliografia edytuj
- Alfred Tschirschnitz: Dzieje ludów biblijnych. Wyd. I. Warszawa: M. Sadren i S-ka, 1994, s. 253. ISBN 83-86340-00-3.