Metrofan II (patriarcha Konstantynopola)
Metrofan II, gr. Μητροφάνης Β΄, Mētrofanēs II (zm. 1 sierpnia 1443 w Konstantynopolu) – patriarcha Konstantynopola w latach 1440–1443.
| Patriarcha Konstantynopola | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Patriarcha Konstantynopola | |
| Okres sprawowania |
1440–1443 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Wybór patriarchy |
4/5 maja 1440 |
Życiorys edytuj
Poprzednik Metrofana Józef II zmarł podczas obrad soboru florenckiego 10 czerwca 1439 r. Papież Eugeniusz IV dążył do mianowania nowego patriarchy, przedstawiciele Kościoła bizantyńskiego oparli się jednak tym naciskom i 26 lipca delegacja grecka opuściła Florencję[1]. Metrofan, metropolita Kyzikos, został patriarchą 4 lub 5 maja 1440 r. z racji swego zaangażowania na rzecz unii florenckiej. Jego wybór został uznany za tryumf unionistów[2].
Wkrótce po jego intronizacji 15 maja 1440, w uroczystość Wniebowstąpienia, lud i duchowieństwo Konstantynopola, kierowane przez Marka Eugenika, odmówiło komunii ze swoim patriarchą, który podczas uroczystej liturgii wymienił imię papieża. Marek Eugenik opuścił stolicę wraz z Antonim z Heraklei i zbiegł do Efezu[3].
W obliczu zajadłego oporu Metrofan II destytuował kilku biskupów, których uznał za „schizmatyków” i zastąpił ich osobami przychylnymi unii. W 1443, cesarz Jan VIII Paleolog zorganizował dysputę teologiczną pomiędzy dwoma biskupami łacińskimi i Markiem Eugenikiem, obie strony sobie jednak przypisały zwycięstwo. W tym samym roku patriarchowie Aleksandrii, Antiochii i Jerozolimy, pomimo że ich przedstawiciele przystąpili do unii, rzucili anatemę na Metrofana II. Czując się niedostatecznie wspieranym przez cesarza w nowej sytuacji, Metrofan II złożył dymisję, zapadł na zdrowiu i umarł 1 sierpnia 1443 r. ze smutku[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Karol Klauza: Florencki sobór. W: Encyklopedia katolicka. T. 5. s. 335.
- ↑ Ivan Djuric: Le crépuscule de Byzance. s. 329.
- ↑ Ivan Djuric: Le crépuscule de Byzance. s. 331.
- ↑ Louis Bréhier: Vie et mort de Byzance. s. 407.
Bibliografia edytuj
- Louis Bréhier: Vie et mort de Byzance. Paryż: Albin Michel, 1969.
- Ivan Djuric: Le crépuscule de Byzance. Paryż: Maisonneuve & Larose, 1996. ISBN 2-7068-1097-1.
- Karol Klauza: Florencki sobór. W: Encyklopedia katolicka. T. 5. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 1989, s. 335.