Mieszko Mieszkowic

syn Mieszka I i Ody Dytrykównej

Mieszko Mieszkowic (łac. Miseco[1], Misica[2], ur. między 978 a 984, zm. po 992) – syn Mieszka I, księcia Polski z dynastii Piastów, i jego ostatniej żony Ody.

Mieszko Mieszkowic
książę
Dynastia

Piastowie

Data urodzenia

między 978 a 984

Data śmierci

po 992

Ojciec

Mieszko I

Matka

Oda Dytrykówna

Według powszechnie przyjętej opinii historyków, wraz z rodzicami i swoim bratem Lambertem został wymieniony w dokumencie Dagome iudex, sporządzonym około 991. Wspomina go w swojej kronice również Thietmar z Merseburga wymieniając trzech synów Mieszka I i jego żony Ody: Mieszka, Świętopełka oraz trzeciego syna, którego imienia Thietmar nie znał[3].

Po śmierci ojca w 992 został wraz z matką i Lambertem wygnany z Polski przez swojego przyrodniego brata Bolesława I Chrobrego. Jego dalsze losy nie są znane. On – albo Świętopełk lub Lambert – ożenił się i został ojcem Dytryka lub według innych poglądów: Dytryka i Siemomysła[4].

Genealogia edytuj

Siemomysł
ur. IX/X w.
zm. ok. 950–960
NN
ur. ?
zm. ?
Dytryk
ur. ?
zm. 985
NN
ur. ?
zm. ?
         
     
  Mieszko I
ur. w okr. 922–945
zm. 25 V 992
Oda
ur. w okr. 955–960
zm. 1023
     
   
NN
ur. ?
zm. ?
OO   ?
Mieszko Mieszkowic
(ur. w okr. 978–984
zm. po 25 V 992)
 
                   
                   
   
Dytryk?
 ur. po 992
 zm. po 1032
 

lub według poglądów: E. Rymara, B. Śliwińskiego i J. Dobosza

Siemomysł
ur. IX/X w.
zm. ok. 950–960
NN
ur. ?
zm. ?
Dytryk
ur. ?
zm. 985
NN
ur. ?
zm. ?
         
     
  Mieszko I
ur. w okr. 922–945
zm. 25 V 992
Oda
ur. w okr. 955–960
zm. 1023
     
   
NN
ur. ?
zm. ?
OO   ?
Mieszko Mieszkowic
(ur. w okr. 978–984
zm. po 25 V 992)
 
                   
                   
                   
Siemomysł pomorski?
ur. 1000/1020
zm. po 29 VI 1046
Dytryk?
ur. po 992
zm. po 1032

Przypisy edytuj

  1. Kronika Thietmara, IV, 57.
  2. Dagome iudex.
  3. Haec genuit viro suimet tres filios, Miseconem, Suentepulcum et......., „Oda urodziła swemu mężowi trzech synów: Mieszka, Świętopełka i .......” Kronika Thietmara, IV, 57.
  4. E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, s. 72–73,79.

Bibliografia edytuj

  • Kronika Thietmara, wyd. Jedlicki M. Z., Poznań 1953 s. 224.
  • Kürbis B., Dagome iudex – studium krytyczne, [w:] Tymieniecki K. (red.), Początki państwa polskiego. Księga tysiąclecia, T. 1, Poznań 1962, s. 396 (tam tekst dokumentu).

Opracowania edytuj