Mikołaj (Mogilewski)

rosyjski arcybiskup prawosławny

Mikołaj, imię świeckie Fieodosij Nikiforowicz Mogilewski (ur. 25 lipca?/6 sierpnia 1874 w Komissarowce, zm. 25 października 1955) – rosyjski biskup prawosławny.

Święty
Mikołaj
święty biskup nowomęczennik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1874
Komissarowka

Data śmierci

25 października 1955

Czczony przez

Rosyjski Kościół Prawosławny

Kanonizacja

2000
Moskwa
przez Rosyjski Kościół Prawosławny

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

26 października 1919

Miejscowość

Czernihów

Konsekrator

Pachomiusz (Kiedrow)

Współkonsekratorzy

Jan (Dobrosławin)

Życiorys edytuj

Jego ojciec był cerkiewnym psalmistą. Ukończył seminarium duchowne w Jekaterinosławiu, po czym podjął pracę nauczyciela w szkole parafialnej. W 1903 wstąpił jako posłusznik do Pustelni Niłowo-Stołobieńskiej i po roku złożył w niej wieczyste śluby mnisze. 27 maja 1905 został wyświęcony na hierodiakona, zaś w październiku tego samego roku – na hieromnicha. Podjął następnie studia w Moskiewskiej Akademii Duchownej, które ukończył w 1911. W latach 1912–1913 był inspektorem seminarium duchownego w Połtawie, zaś przez kolejne trzy lata – seminarium w Czernihowie. W 1915 otrzymał godność igumena. Od października 1916 do czerwca 1917 kierował jako archimandryta monasterem św. Włodzimierza w Irkucku oraz działającą przy nim szkołą dla misjonarzy i nauczycieli. W 1917 wrócił do Czernihowa i został rektorem tamtejszego seminarium duchownego.

26 października 1919 miała miejsce jego chirotonia na biskupa starodubskiego, wikariusza eparchii czernihowskiej. W ceremonii jako konsekratorzy wzięli udział arcybiskup czernihowski Pachomiusz oraz biskup nowgorodzko-siewierski Jan. W 1920 jego tytuł uległ zmianie na biskup sosnicki. W 1922 na krótko związał się z ruchem Żywej Cerkwi, którą ostatecznie porzucił.

W 1923 został biskupem kaszyrskim, wikariuszem eparchii tulskiej. W tym samym roku zaczął jako locum tenens zarządzać całą eparchią tulską. Na jej terenie zwalczał wpływy Żywej Cerkwi, do momentu swojego aresztowania w 1925[1]. Po wyjściu z więzienia został mianowany biskupem orłowskim; na katedrze tej pozostawał do kolejnego aresztowania w 1931. Wolność stracił na kolejne pięć lat[1].

W 1941 otrzymał godność arcybiskupią. W tym samym roku został aresztowany po raz trzeci, spędził pół roku w więzieniu w Saratowie. Następnie skierowano go na „wolną zsyłkę” do Kazachstanu – przebywał kolejno w Aktiubińsku i Czelkarze. W 1945 zwolniony ze zsyłki[1]. W 1945 otrzymał tytuł arcybiskupa ałmackiego i kazachstańskiego. Od 1954 równocześnie zarządzał eparchią semipałatyńską. W lutym 1955, z okazji 35. rocznicy chirotonii biskupiej, otrzymał godność metropolity. Zmarł w październiku tego samego roku.

Znacząco przyczynił się do odbudowy prawosławnego życia religijnego w Kazachstanie. W latach 30. XX wieku władze radzieckie zamknęły wszystkie cerkwie na terenie eparchii ałmackiej. Za sprawą starań hierarchy działalność wznowiło lub podjęło 40 parafii. Katedrą eparchii stał się sobór św. Mikołaja w Ałmaty[2].

W 2000 kanonizowany jako jeden z Soboru Świętych Nowomęczenników i Wyznawców Rosyjskich[1]. Jedyna na świecie cerkiew, której jest patronem, znajduje się w Aktobe[3].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj