Most Pokojumost przez główny nurt Odry wybudowany we Wrocławiu po II wojnie światowej na miejscu zniszczonego w czasie oblężenia Festung Breslau mostu Lessinga – Lessingbrücke.

Most Pokoju
{{{alt zdjęcia}}}
Widok na most od strony północno-wschodniej, w głębi gmach Muzeum Narodowego
Poprzednie nazwy

Lessingbrücke
most Fenigowy

Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Wrocław

Podstawowe dane
Przeszkoda

Odra

Długość

125,3 m

Szerokość:
• całkowita
• jezdni
• chodników


25,7 m
2 × 6,4 m
2 × 3,75 m

Liczba torów tramwajowych

2

Liczba przęseł

3

Data zburzenia

1945

Data odbudowy

1959

Data remontu

2003

Projektant

Jan Kmita

Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Most Pokoju”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Most Pokoju”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Most Pokoju”
Ziemia51°06′42,26″N 17°02′57,25″E/51,111739 17,049236

Historia edytuj

 
Nieistniejący obecnie most Lessinga, ok. 1886.

Przed zburzeniem w 1808 fortyfikacji miejskich na miejscu dzisiejszego mostu znajdowała się przeprawa, łącząca znajdujący się na lewym (południowym) brzegu rzeki „miejski plac drzewny” (Städtlicher Holzplatz[a]) z Przedmieściem Piaskowym na prawym brzegu. Później powstał na jej miejscu drewniany most Fenigowy[b], który w 1875 zastąpiono zaprojektowanym przez Alexandra Kaumanna stalowym czteroprzęsłowym mostem kratownicowym systemu Schwendlera podpartym kamiennymi filarami. Patronem mostu, tak jak sąsiadującego z mostem dawnego placu drzewnego[c], został dramatopisarz niemiecki epoki oświecenia, Gotthold Ephraim Lessing. W 1945 dwa z czterech przęseł mostu uległy zniszczeniu tak poważnemu, że uznano, iż odbudowa tej konstrukcji jest nieopłacalna; postanowiono wybudować w tym miejscu most całkiem od nowa.

Konstrukcja mostu edytuj

 
Widok z wieży archikatedry wrocławskiej: na bliższym planie most Pokoju, w oddali most Grunwaldzki, po prawej urząd wojewódzki

Powojenny trójprzęsłowy most ma 125,3 m długości[1] i 25,7 m szerokości i niesie dwie dwupasmowe jezdnie (po 6,40 m szerokości), dwa chodniki (po 3,75 m) oraz dwutorową linię tramwajową. Pierwotnie linia tramwajowa przebiegała obok jezdni (na zachód od niej) po osobno zdylatowanej konstrukcji. Obie kablobetonowe przeprawy (drogowa i tramwajowa) zrealizowano jako skrzynkowe, w ustroju Gerbera, podparte na dwóch wspólnych betonowych filarach. Most zaprojektował Jan Kmita, a budowę prowadzili inżynierowie S. Szyndlar oraz B. Christoff. Budowę rozpoczęto w 1954, a most do eksploatacji oddano w roku 1959; nazywał się wówczas „mostem Wojewódzkim”[d], nazwa most Pokoju obowiązuje od 1966. Wtedy, 8 maja, minister spraw zagranicznych PRL Adam Rapacki wmurował przy północnym przyczółku mostu tablicę pamiątkową, która w zamierzeniu miała upamiętniać zaplanowane wzniesienie w tym miejscu Pomnika Powrotu do Macierzy Ziem Zachodnich i Północnych. Konkurs na pomnik rozstrzygnięto rok później (zwyciężył projekt Henryka Morela), ale do jego realizacji nigdy nie doszło, została tylko granitowa tablica.

W późniejszych latach most był kilkakrotnie remontowany; podczas remontu generalnego wykonano w roku 2003 przebudowano zarówno sam most, jak i będącą jego przedłużeniem ulicę Wyszyńskiego, przenosząc torowisko tramwajowe pomiędzy jezdnie.

Zobacz też edytuj

Uwagi edytuj

  1. Tak oznaczony na planie G.W. Redekera z 1847.
  2. Most fenigowy, most groszowy – potoczna nazwa mostów na których było pobierane myto; poprzednik znajdujących się w innej części miasta mostów Osobowickich także nosił w XIX wieku nazwę „groszowego” – Gröschelbrücke.
  3. Dzisiejszego placu Powstańców Warszawy.
  4. Obok mostu, na południowym brzegu Odry, znajduje się gmach Urzędu Wojewódzkiego.

Przypisy edytuj

  1. Dane według opracowania Leszka Budycha „Mosty Wrocławia w rysunkach projektowych”; według Encyklopedii Wrocławia ma 124,7 metra.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj