Mykolas Sleževičius

Mykolas Sleževičius (ur. 21 lutego 1882 koło Rosieniów, zm. 11 listopada 1939 w Kownie) – litewski polityk ery międzywojennej, z wykształcenia prawnik i dziennikarz, działacz chłopski, kilkakrotny premier Litwy (1918–1919, 1926).

Mykolas Sleževičius

Data i miejsce urodzenia	21 lutego 1882 Drembliai
Data i miejsce śmierci	11 listopada 1939 Kowno
Premier Litwy
Okres	od 26 grudnia 1918 do 12 marca 1919
Przynależność polityczna	Ludowy Związek Chłopski
Poprzednik	Augustinas Voldemaras
Następca	Pranas Dovydaitis
Premier Litwy
Okres	od 12 kwietnia 1919 do 7 października 1919
Przynależność polityczna	Ludowy Związek Chłopski
Poprzednik	Pranas Dovydaitis
Następca	Ernestas Galvanauskas
Premier Litwy
Okres	od 15 czerwca 1926 do 17 grudnia 1926
Przynależność polityczna	Ludowy Związek Chłopski
Poprzednik	Leonas Bistras
Następca	Augustinas Voldemaras
Minister sprawiedliwości Litwy
Okres	od 15 czerwca 1926 do 17 grudnia 1926
Przynależność polityczna	Ludowy Związek Chłopski
Poprzednik	Vincas Karoblis
Następca	Stasys Šilingas

Życiorys

W 1901 roku ukończył gimnazjum w Mitawie, po czym studiował prawo na uniwersytecie w Odessie. Wcześnie zaangażował się w ruch socjalistyczny: w 1905 roku wziął udział w rewolucji rosyjskiej. Po powrocie na Litwę przystąpił do lokalnej Partii Demokratycznej. Pracował jako dziennikarz w „Lietuvos ūkininkas" (1907–1912) i „Lietuvos Žinios" (1910–1912), później jako prawnik.

W 1917 roku został wykluczony z Litewskiej Socjalistycznej Partii Chłopskiej ze względu na konflikt co do idei niepodległości Litwy – Sleževičius opowiadał się za niezależnością kraju od Rosji.

W latach 1917–1918 przewodniczył Najwyższej Radzie Litewskiej w Rosji. Podczas rewolucji w 1918 roku uwięziony przez bolszewików, po zwolnieniu wrócił na Litwę. Od grudnia 1918 do marca 1919 oraz od kwietnia do października 1919 roku sprawował funkcję premiera Litwy. W tym czasie Polska Organizacja Wojskowa planowała przeprowadzenie zamachu stanu i obalenie antypolskiego rządu Sleževičiusa.

Zasiadał w Sejmach I, II i III kadencji (1922–1927) jako reprezentant Partii Chłopskiej (Lietuvos Valstiečių Liaudininkų Sąjunga).

Po wygranej ugrupowań lewicowych w maju 1926 roku został mianowany premierem Litwy oraz jej ministrem spraw zagranicznych i sprawiedliwości, które to stanowiska piastował do zamachu z 17 grudnia 1926 roku. Za rządów Sleževičiusa został podpisany 28 września 1926 w Moskwie litewsko-radziecki pakt o nieagresji, ostro krytykowany przez litewską prawicę.

Po odejściu z polityki pracował w Kownie jako prawnik, związał się też z lokalnym teatrem miejskim jako aktor i reżyser.