Wikipedia

NHL (2009/2010)

Sezon NHL 2009/2010 – 92. sezon ligi National Hockey League, a setny wliczając prekursora ligi National Hockey Association. Pierwsze mecze sezonu odbędą się 1 października 2009 roku. W tym dniu odbędą się cztery mecze, a w spotkaniu pomiędzy Colorado Avalanche oraz San Jose Sharks w Pepsi Center zostanie zastrzeżony nr 19 w uznaniu zasług Joe Sakica[1]. 2 oraz 3 października odbędą się mecze pomiędzy Detroit Red Wings i St. Louis Blues oraz Chicago Blackhawks z Florida Panthers[2] w europejskich halach: helsińskiej – Hartwall Areena oraz sztokholmskiej – Globen. Będzie to trzecie rozpoczęcie sezonu NHL na kontynencie europejskim w historii. Sezon zasadniczy w którym zagra 30 drużyn zakończy się w kwietniu 2010 roku, po zakończeniu tej fazy ligi, drużyny rozpoczną walkę o Puchar Stanleya w play off, które zakończą się w czerwcu. W lutym z powodu igrzysk olimpijskich będzie przerwa w rozgrywkach. Zawodnicy grający w drużynach NHL będą mogli zagrać w drużynach narodowych podczas turnieju olimpijskiego.

NHL 2009/2010
2008/2009 2010/2011
Szczegóły
Państwo

 Stany Zjednoczone
 Kanada

Liczba zespołów

30

Runda zasadnicza
Termin

1 października 2009-11 kwietnia 2010

Liczba kolejek

82

Liczba meczów

1230

Liczba bramek

6987

Zwycięzca

Konferencja Zachodnia: Chicago Blackhawks
Konferencja Wschodnia: Philadelphia Flyers

Najskuteczniejszy zawodnik

Szwecja Henrik Sedin (Vancouver Canucks)

Runda finałowa
Liczba meczów

90

Bramki

537

Zwycięzca

Chicago Blackhawks

2. miejsce

Philadelphia Flyers

MVP

Kanada Jonathan Toews (Chicago Blackhawks)

Najskuteczniejszy zawodnik

Kanada Daniel Brière (Philadelphia Flyers)

Wydarzenia przedsezonowe edytuj

NHL Entry Draft 2009 edytuj

Osobny artykuł: NHL Entry Draft 2009.

W dniach 26-27 czerwca 2009 roku w znajdującej się w mieście Montreal, hali Centre Bell[3] odbył się czterdziesty szósty w historii draft, którym to drużyny występujące w lidze NHL mogły wybrać młodych, perspektywicznych zawodników. Z numerem pierwszym wybranym został Kanadyjczyk John Tavares, pochodzący z klubu London Knights, środkowy ten został wybrany przez drużynę New York Islanders. Łącznie zostało wybranych 211 graczy: 21 bramkarzy, 70 obrońców i 119 napastników z 11 państw: 102 z Kanady, 55 ze Stanów Zjednoczonych, Szwecji, Rosji, Finlandii, Słowacji, Czech, Włoch, Białorusi, Danii oraz Niemiec. Po raz pierwszy w historii w pierwszej rundzie draftu wybrano siedmiu Szwedów, co jest rekordem tej nacji[4].

W pierwszej trójce draftu znaleźli się również: szwedzki obrońca Victor Hedman, który przeszedł do Tampa Bay Lightning. Trzecim zawodnikiem draftu był kanadyjski center Matt Duchene, który przeszedł do Colorado Avalanche.

Puchar Wiktorii 2009 edytuj

29 września 2009 roku w szwajcarskiej Hallenstadion odbyła się druga edycja Pucharu Wiktorii. Wystąpiły w nim dwie drużyny: ZSC Lions (zwycięzca Ligi Mistrzów) oraz Chicago Blackhawks (reprezentant ligi NHL). Zwycięzcą spotkania została drużyna szwajcarska, która pokonała drużynę ze Stanów Zjednoczonych 2:1[5][6]. Drużyna z Zurychu została pierwszym zespołem europejskim, który wygrał Puchar Wiktorii oraz pierwszą drużyną z Europy, która pokonała drużynę NHL od 1991 roku[7].

Sezon zasadniczy edytuj

Terminarz edytuj

Każda z 30 drużyn rozegra 82 meczów sezonu zasadniczego (24 meczów z drużynami z tej samej dywizji, 40 meczów z drużynami z pozostałych dywizji tej samej konferencji oraz 15 meczów z drużynami opozycyjnej konferencji[8]) w ciągu 7 miesięcy od 1 października do 12 kwietnia 2010. Pomiędzy 15 a 28 lutego nie odbędzie się żaden mecz ligi z powodu odbywającego się w tym czasie turnieju olimpijskiego, w wyniku czego nie odbędzie się również mecz gwiazd. 1 stycznia 2010 roku odbyła się za to trzecia edycja NHL Winter Classic. Mecz rozegrany został na stadionie Fenway Park w Bostonie[9]. W spotkaniu tym uczestniczyły drużyny Boston Bruins oraz Philadelphia Flyers. Zwyciężyły niedźwiadki 2:1, zdobywając decydującą bramkę w dogrywce[10].

Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpocznie się walka o mistrzostwo ligi w fazie playoff, która rozgrywana będzie w czterech rundach. W każdej obowiązywać będzie formuła do czterech zwycięstw, w tym o Puchar Stanleya. Playoffy potrwają od kwietnia do czerwca 2010 roku.

Tabela edytuj

Konferencja Wschodnia
Dywizja Atlantycka
Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt
1   New Jersey Devils 82 48 27 7 222-191 +31 103
2   Pittsburgh Penguins 82 47 28 7 257-237 +20 101
3   Philadelphia Flyers 82 41 35 6 236-225 +11 88
4   New York Rangers 82 38 33 11 222-218 +4 87
5   New York Islanders 82 34 37 11 222-264 -42 79
Dywizja Północno-wschodnia
Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt
1   Buffalo Sabres 82 45 27 10 235-207 +28 100
2   Ottawa Senators 82 44 32 6 225-238 -13 94
3   Boston Bruins 82 39 30 13 206-200 +61 91
4   Montreal Canadiens 82 39 33 10 217-223 -6 88
5   Toronto Maple Leafs 82 30 38 14 214-267 -53 74
Dywizja Południowo-zachodnia
Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt
1   Washington Capitals 82 54 15 13 318-233 +85 121
2   Atlanta Thrashers 82 35 34 13 234-256 -22 83
3   Carolina Hurricanes 82 35 37 10 230-256 -26 80
4   Tampa Bay Lightning 82 34 36 12 217-260 -43 80
5   Florida Panthers 82 32 37 13 208-244 -36 77
Konferencja Zachodnia
Dywizja Centralna
Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt
1   Chicago Blackhawks 82 52 22 8 271-209 +62 112
2   Detroit Red Wings 82 44 24 14 229-216 +13 102
3   Nashville Predators 82 47 29 6 225-225 0 100
4   St. Louis Blues 82 40 32 10 225-223 +2 90
5   Columbus Blue Jackets 82 32 35 15 216-259 -43 79
Dywizja Północno-zachodnia
Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt
1   Vancouver Canucks 82 49 28 5 272-222 +50 103
2   Colorado Avalanche 82 43 30 9 244-233 +11 95
3   Calgary Flames 82 40 32 10 204-210 -6 90
4   Minnesota Wild 82 38 36 8 219-246 -27 84
5   Edmonton Oilers 82 27 47 8 214-284 -70 62
Dywizja Pacyficzna
Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt
1   San Jose Sharks 82 51 20 11 262-215 +49 113
2   Phoenix Coyotes 82 50 25 7 225-202 +23 107
3   Los Angeles Kings 82 46 27 9 241-219 +22 101
4   Anaheim Ducks 82 39 32 11 238-251 -13 89
5   Dallas Stars 82 37 31 14 237-254 -17 88
Legenda: Lp. – miejsce, M – mecze, Z – zwycięstwa, P – porażki, OT — porażki po dogrywce lub rzutach karnych, Br – bramki, Bl – bilans bramkowy, Pkt – punkty     = lider dywizji,     = awans do playoff

Statystyki sezonu zasadniczego edytuj

Statystyki zaktualizowane po wszystkich 1230 meczach[11].

Zawodnicy z pola

Gole Asysty Punkty +/-
  Sidney Crosby 51   Henrik Sedin 83   Henrik Sedin 112   Jeff Schultz 50
  Steven Stamkos 51   Joe Thornton 69   Sidney Crosby 109   Aleksandr Owieczkin 45
  Aleksandr Owieczkin 50   Nicklas Bäckström 68   Aleksandr Owieczkin 109   Mike Green 39
  Patrick Marleau 44   Brad Richards 67   Nicklas Bäckström 101   Nicklas Bäckström 37
  Marián Gáborík 42   Martin St. Louis 65   Steven Stamkos 95   Daniel Sedin 36

Bramkarze

Obrony (w %)[12] GAA[13][14] Shutouty[15] Zwycięstwa[16]
  Tuukka Rask .931   Tuukka Rask 1.97   Martin Brodeur 9   Martin Brodeur 45
  Ryan Miller .929   Ryan Miller 2.22   Ilja Bryzgałow 8   Jewgienij Nabokow 44
  Tomáš Vokoun .925   Martin Brodeur 2.24   Tomáš Vokoun 7   Ilja Bryzgałow 42
  Jaroslav Halák .924   Antti Niemi 2.25   Craig Anderson 7   Ryan Miller 41
  Jimmy Howard .924   Jimmy Howard 2.26   Antti Niemi 7   Roberto Luongo 40

Playoff edytuj

Rozstawienie edytuj

Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie playoff. Drużyna Washington Capitals zdobywca Presidents' Trophy uzyskała najlepszy wynik w lidze zdobywając w 82 spotkaniach 121 punktów. Jest to najwyżej rozstawiona drużyna. Kolejne miejsce rozstawione uzupełniają mistrzowie dywizji: New Jersey Devils, Buffalo Sabres, Chicago Blackhawks, Vancouver Canucks oraz San Jose Sharks.

Konferencja Wschodnia edytuj

 
Puchar Stanleya
  1. Washington Capitals – mistrz dywizji południowo-zachodniej i konferencji wschodniej w sezonie zasadniczym, zdobywca Presidents' Trophy oraz 121 punktów.
  2. New Jersey Devils – mistrz dywizji atlantyckiej, 103 punkty
  3. Buffalo Sabres – mistrz dywizji północno-wschodniej, 100 punktów
  4. Pittsburgh Penguins – 101 punktów (47 zwycięstw)
  5. Ottawa Senators – 94 punkty (44 zwycięstwa)
  6. Boston Bruins – 91 punkty (39 zwycięstw)
  7. Philadelphia Flyers – 88 punktów (41 zwycięstw)
  8. Montreal Canadiens – 88 punktów (39 zwycięstw)

Konferencja Zachodnia edytuj

  1. San Jose Sharks – mistrz dywizji pacyficznej oraz mistrz sezonu zasadniczego konferencji zachodniej, 113 punktów
  2. Chicago Blackhawks – mistrz dywizji centralnej, 112 punktów
  3. Vancouver Canucks – mistrz dywizji północno-zachodniej, 103 punkty
  4. Phoenix Coyotes – 107 punktów (50 zwycięstw)
  5. Detroit Red Wings – 102 punkty (44 zwycięstwa)
  6. Los Angeles Kings – 101 punktów (46 zwycięstw)
  7. Nashville Predators – 100 punktów (47 zwycięstw)
  8. Colorado Avalanche – 95 punktów (43 zwycięstwa)

Drzewko playoff edytuj

Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpocznie się walka o mistrzostwo ligi w fazie playoff, która rozgrywana będzie w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym w nagrodę zostaje gospodarzem ewentualnego siódmego meczu. Z tym, że zdobywca Presidents' Trophy (w tym wypadku Washington Capitals) zawsze jest gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formuje do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1, czyli wyżej rozstawiony rozgrywa mecze: 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7 we własnej hali. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa mecze w swojej hali: trzeci, czwarty oraz ewentualnie szósty.

  Ćwierćfinały Konferencji Półfinały Konferencji Finały Konferencji Finał Pucharu Stanleya
                                     
1  Washington Capitals 3     4  Pittsburgh Penguins 3  
8  Montreal Canadiens 4     8  Montreal Canadiens 4  


2  New Jersey Devils 1 Konferencja Wschodnia
7  Philadelphia Flyers 4  
    8  Montreal Canadiens 1  
  7  Philadelphia Flyers 4  
3  Buffalo Sabres 2  
6  Boston Bruins 4  
4  Pittsburgh Penguins 4   6  Boston Bruins 3
5  Ottawa Senators 2     7  Philadelphia Flyers 4  


  W  Philadelphia Flyers 2
  Z  Chicago Blackhawks 4
1  San Jose Sharks 4     1  San Jose Sharks 4
8  Colorado Avalanche 2     5  Detroit Red Wings 1  
2  Chicago Blackhawks 4
7  Nashville Predators 2  
  1  San Jose Sharks 0
  2  Chicago Blackhawks 4  
3  Vancouver Canucks 4  
6  Los Angeles Kings 2   Konferencja Zachodnia
4  Phoenix Coyotes 3   2  Chicago Blackhawks 4
5  Detroit Red Wings 4     3  Vancouver Canucks 2  

Nagrody edytuj

Nagroda Zawodnik Drużyna
Art Ross Memorial Trophy   Henrik Sedin Vancouver Canucks
Bill Masterton Memorial Trophy   José Théodore Washington Capitals
Calder Memorial Trophy   Tyler Myers Buffalo Sabres
Conn Smythe Trophy   Jonathan Toews Chicago Blackhawks
Frank J. Selke Trophy   Pawieł Daciuk Detroit Red Wings
Hart Memorial Trophy   Henrik Sedin Vancouver Canucks
Jack Adams Award   Dave Tippett Phoenix Coyotes
James Norris Memorial Trophy   Duncan Keith Chicago Blackhawks
King Clancy Memorial Trophy   Shane Doan Phoenix Coyotes
Lady Byng Memorial Trophy   Martin St. Louis Tampa Bay Lightning
Lester B. Pearson Award   Aleksandr Owieczkin Washington Capitals
Lester Patrick Trophy   Dave Andrews
  Cam Neely
  Jack Parker
  Jerry York
Maurice 'Rocket' Richard Trophy   Sidney Crosby
  Steven Stamkos		 Pittsburgh Penguins
Tampa Bay Lightning
NHL Plus/Minus Award   Jeff Schultz Washington Capitals
Roger Crozier Saving Grace Award   Tuukka Rask Boston Bruins
Vezina Trophy   Ryan Miller Buffalo Sabres
William M. Jennings Trophy   Martin Brodeur New Jersey Devils
Presidents' Trophy Washington Capitals
Prince of Wales Trophy Philadelphia Flyers
Clarence S. Campbell Bowl Chicago Blackhawks
Puchar Stanleya Chicago Blackhawks

Linki zewnętrzne edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Jarosław Grabowski: Terminarz NHL ogłoszony. hokej.net. [dostęp 2009-07-16]. (pol.).
  2. ↑ 4 NHL teams to start '09-10 season in Europe. cba.ca. [dostęp 2009-02-19]. (ang.).
  3. ↑ Habs unveil 2009 NHL All-Star Game logo. canadiens.nhl.com. [dostęp 2008-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 marca 2016)]. (ang.).
  4. ↑ John Kreiser: Entry Draft by the Numbers. nhl.com. [dostęp 2009-06-27]. (ang.).
  5. ↑ Zurich beats Blackhawks 2-1 to win Victoria Cup. sports.yahoo.com. [dostęp 2009-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-02)]. (ang.).
  6. ↑ Jarosław Grabowski: Ryk Lwów powrócił. hokej.net. [dostęp 2009-09-29]. (pol.).
  7. ↑ Bill Meltzer: Victoria Cup champs ZSC Lions cap year to remember. nhl.com. [dostęp 2009-09-30]. (ang.).
  8. ↑ NHL owners finally approve schedule change; Nashville sale approved. thehockeynews.com. [dostęp 2007-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 kwietnia 2009)]. (ang.).
  9. ↑ 2010 Winter Classic to be played at Fenway Park. tsn.ca. [dostęp 2009-04-09]. (ang.).
  10. ↑ Shawn P. Roarke: Bruins walk off Fenway field a Classic winner. nhl.com. [dostęp 2010-01-01]. (ang.).
  11. ↑ Stats. nhl.com. (ang.).
  12. ↑ Saves %. nhl.com. (ang.).
  13. ↑ Średnia straconych bramek na mecz
  14. ↑ GAA. nhl.com. (ang.).
  15. ↑ Shutouty. nhl.com. (ang.).
  16. ↑ Zwycięstwa. nhl.com. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=NHL_(2009/2010)&oldid=72089418”