Wikipedia

Neil Young

kanadyjski muzyk rockowy

Neil Percival Young (ur. 12 listopada 1945 w Toronto[1]) – kanadyjsko-amerykański gitarzysta, wokalista i kompozytor rockowy, wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame w 1995 (jako artysta solowy[2]) i w 1997 (wraz z Buffalo Springfield)[3]. Kawaler Orderu Kanady i Orderu Manitoby.

Neil Young
Ilustracja
Neil Young (lata 70.)
Data i miejsce urodzenia

12 listopada 1945
Toronto

Instrumenty

gitara, harmonijka ustna, pianino, banjo

Zawód

gitarzysta, piosenkarz, kompozytor

Powiązania

Buffalo Springfield, Crosby, Stills, Nash and Young

Zespoły
Buffalo Springfield
Crosby, Stills, Nash and Young
Odznaczenia
Order Kanady – Oficer (Officer)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Życiorys edytuj

Autor poetyckich, filozofujących tekstów piosenek, cechujących się jednakże prostotą stylu. Od lat 60. aż do dziś wyraża w nich ideały cechujące kontrkulturę hippisowską. W swym muzycznym stylu przechodzi ze skrajności w skrajność – od miękkiego, niekiedy łzawego, akustycznego folk rocka, do agresywnego hard rocka, zawsze jednak dotykając w swej muzyce istotnych kwestii ludzkiej egzystencji. W swoim folkowym dorobku skłaniał się nieraz w stronę rocka psychodelicznego, a nawet grunge’u i heavy metalu. Często wzbogacał swoje utwory o długie, spektakularne solówki gitarowe. Głos Neila Younga, nienaturalnie wysoko ustawiony, a zarazem nieco szorstki, jest jednym z najłatwiej rozpoznawalnych w muzyce rockowej.

Neil Young jest znany ze swej pracowitości. Od początku swej kariery w połowie lat sześćdziesiątych nieustannie nagrywa nową muzykę oraz intensywnie koncertuje, jednocześnie współpracując z wielką liczbą artystów, także tych z najmłodszego pokolenia. Ze względu na swój wpływ na powstanie i rozwój muzyki grunge nazywany bywa „ojcem chrzestnym grunge’u” (The Godfather of Grunge). Do największych przebojów Neila Younga należą: „Heart of Gold”, „Helpless”, „Old Man”, „Like a Hurricane” czy też hardrockowe utwory takie jak: „Cinnamon Girl”, „Rockin’ in the Free World” czy „Hey, Hey, My, My” (Into The Black).

Poza swoją działalnością muzyczną Young wyreżyserował (lub współreżyserował) kilka filmów, pod pseudonimem „Bernard Shakey”. Są to głównie obrazy poświęcone muzyce (Journey Through the Past (1973), Rust Never Sleeps (1979), Human Highway (1982) i CSNY Déjà Vu), lub fabularne, powstałe w wyniku działalności muzycznej (Greendale, 2003). Obecnie[kiedy?] Young pracuje nad filmem dokumentalnym o możliwościach przerobienia samochodu Lincoln Continental rocznik 1959 (znanego z olbrzymiego zużycia paliwa) na pojazd ekologiczny.

Neil Young jest także znany ze swojej działalności charytatywnej. Wspiera ruchy środowiskowe, organizacje skupiające małe gospodarstwa rolne (datująca się od lat 80. inicjatywa Farm Aid) oraz szkołę dla dzieci o specjalnych potrzebach komunikacyjnych The Bridge School[4] (którą również wspomaga corocznymi koncertami charytatywnymi).

Young, choć od wczesnych lat 70. mieszka w Stanach Zjednoczonych, a w swoich piosenkach porusza problemy związane tematycznie z mitologią i polityką USA, ma kanadyjskie obywatelstwo i twierdzi, że nie zamierza się go zrzekać[5].

W 2003 został sklasyfikowany na 83. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów wszech czasów magazynu Rolling Stone[6]. Z kolei w 2004 roku muzyk został sklasyfikowany na 51. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów heavymetalowych wszech czasów magazynu Guitar World[7]. W styczniu 2020 roku został obywatelem Stanów Zjednoczonych, przyjmując podwójne obywatelstwo. W 2022 roku usunął swoją muzykę z serwisu Spotify w ramach protestu przeciwko dezinformacji na temat szczepionek przeciw COVID-19 w podkaście Joe Rogana The Joe Rogan Experience[8].

Dyskografia Neila Younga edytuj

 
Neil Young (wczesne lata 70.)
 
Neil Young w 1976
 
Neil Young w 2008
 
Neil Young w 2009
 
Neil Young w 2012
 
Neil Young w 2016

Z Buffalo Springfield edytuj

Z Crazy Horse edytuj

Z Crosby, Stills, Nash and Young edytuj

Solo edytuj

Albumy koncertowe edytuj

Seria Archives edytuj

Ścieżki dźwiękowe edytuj

Składanki edytuj

Filmografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Neil Young Biography. allmusic.com. [dostęp 2016-07-02]. (ang.).
  2. ↑ Neil Young: inducted in 1995. The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp * 2016-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-27)]. (ang.).
  3. ↑ Dostęp 20.01.2010
  4. ↑ Dostęp 20.01.2010
  5. ↑ Dostęp 20.01.2010. [dostęp 2010-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-25)].
  6. ↑ Rolling Stone’s "The 100 Greatest Guitarists of All Time" Do you agree?. theinsider.com. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
  7. ↑ GUITAR WORLD's 100 Greatest Heavy Metal Guitarists Of All Time - Jan. 23, 2004. blabbermouth.net. [dostęp 2011-12-07]. (ang.).
  8. ↑ Neil Young usunął muzykę ze Spotify w proteście przeciwko podcastowi Joe Rogana. Streamingowy gigant stracił dwa miliardy dolarów wartości rynkowej - CGM.pl [online], CGM, 30 stycznia 2022 [dostęp 2023-02-28] (pol.).
  9. ↑ https://www.allmusic.com/album/colorado-mw0003317081
  10. ↑ https://www.allmusic.com/album/barn-mw0003611319
  11. ↑ https://pitchfork.com/reviews/albums/neil-young-crazy-horse-toast/
  12. ↑ https://ultimateclassicrock.com/neil-young-crazy-horse-world-record/
  13. ↑ Neil Young Is Finally Releasing His Long-Lost Album Chrome Dreams. Rolling Stone, 30 czerwca 2023. [dostęp 11 sierpnia 2023].
  14. ↑ https://www.allmusic.com/artist/neil-young-mn0000379125/discography
  15. ↑ https://www.allmusic.com/album/hitchhiker-mw0003061847
  16. ↑ https://www.allmusic.com/album/the-visitor-mw0003123440
  17. ↑ https://www.allmusic.com/album/homegrown-mw0003382221
  18. ↑ https://www.allmusic.com/album/before-and-after-mw0004129424
  19. ↑ https://www.allmusic.com/album/paradox-original-music-from-the-film--mw0003159820
  20. ↑ Sound City (2013). imdb.com. [dostęp 2017-02-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Neil_Young&oldid=73162944”