Nerw sromowy
Nerw sromowy (łac. nervus pudendus) – nerw mieszany, zawierający włókna czuciowe, ruchowe, współczulne i przywspółczulne, pochodzące z gałęzi brzusznych nerwów rdzeniowych S2, S3, S4 oraz jądra pośrednio-przyśrodkowego. Jest gałęzią długą splotu krzyżowego (łac. plexus sacralis).
Przebieg edytuj
Wychodzi z miednicy przez dolną część otworu kulszowego większego, następnie owija się wokół kolca kulszowego i z powrotem wraca do miednicy przechodząc przez otwór kulszowy mniejszy. Dostaje się on do dołu kulszowo-odbytniczego (łac. fossa ischiorectalis) i biegnie tutaj po jego bocznej ścianie, przyśrodkowo do guza kulszowego. Wchodzi do kanału sromowego (łac. canalis pudendalis), utworzonego przez rozdwojenie powięzi zasłonowej, w tylnej części tego kanału dzieli się na gałązki końcowe czyli nerwy kroczowe (łac. nervi perineales) i nerw grzbietowy prącia/łechtaczki (łac. nervus dorsalis penis/clitoridis).
Zakres unerwienia edytuj
- skóra krocza i narządów płciowych zewnętrznych z wyjątkiem wzgórka łonowego i przedniej części moszny/warg sromowych
- mięsień dźwigacz odbytu (łac. musculus levator ani)
- mięsień guziczny (łac. musculus coccygeus)
- mięsień zwieracz zewnętrzny odbytu (łac. musculus sphincter ani externus)
- mięsień opuszkowo-gąbczasty (łac. musculus bulbospongiosus)
- mięsień kulszowo-jamisty (łac. musculus ischiocavernosus)
- mięsień poprzeczny krocza powierzchowny (łac. musculus tranversus perinei superficialis)
- mięsień poprzeczny krocza głęboki (łac. musculus tranversus perinei profundus)
- mięsień zwieracz cewki moczowej (łac. musculus sphincter urethrae)
- włókna układu autonomicznego biegnące z tym nerwem unerwiają trzewia i naczynia miednicy
Porażenie edytuj
Uszkodzenie tego nerwu powoduje nietrzymanie kału i moczu oraz uszkodzenie czynności płciowych.
Bibliografia edytuj
- Adam Krechowiecki, Florian Czerwiński: Zarys anatomii człowieka. Szczecin: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2004. ISBN 83-200-3362-4.
- Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka tom II,V. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1998. ISBN 83-200-1230-9.
