Nikołaj Chabibulin

rosyjski hokeista

Nikołaj Iwanowicz Chabibulin, ros. Николай Иванович Хабибулин (ur. 13 stycznia 1973 w Swierdłowsku) – rosyjski hokeista narodowości tatarskiej[1], reprezentant WNP i Rosji, dwukrotny olimpijczyk, trener.

Nikołaj Chabibulin
Ilustracja
Nikołaj Chabibulin w barwach Edmonton Oilers (2009)
Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1973
Jekaterynburg

Obywatelstwo

Rosja

Wzrost

185 cm

Pozycja

bramkarz

Uchwyt

lewy

Informacje klubowe
Klub

Torpedo Niżny Nowogród

Draft

NHL 1992, numer: 204 (9 runda)
Winnipeg Jets

Kariera zawodnicza edytuj

Wychowanek Spartakowca Swierdłowsk. W 2004 jako pierwszy rosyjski bramkarz zdobył Puchar Stanleya. Od lipca 2009 zawodnik Edmonton Oilers związany czteroletnim kontraktem[2]. Od lipca 2013 ponownie zawodnik Chicago Blackhawks związany roczną umową[3]. W barwach drużyny rozegrał cztery mecze w sezonie NHL (2013/2014). Później nie występował. W listopadzie 2015 ogłosił zakończenie kariery[4].

Mając 50 lat pod koniec grudnia 2023 ogłoszono jego angaż w zespole Torpedo Niżny Nowogród[5].

Uczestniczył w turniejach zimowych igrzyskach olimpijskich 1992 (WNP), 2002 oraz Pucharu Świata 1996 (Rosja).

Kariera trenerska edytuj

Od końca listopada 2019 do końca grudnia 2020 był trenerem bramkarzy reprezentacji Rosji do lat 20 (jego następcą został inny Tatar, Raszyt Dawydow). Od 2019 pracował też przy seniorskiej kadrze Rosji II, a od 2020 przy pierwszej reprezentacji. 1 maja 2022 został ogłoszony trenerem bramkarzy w klubie Torpedo Niżny Nowogród[6].

Sukcesy edytuj

 
Nikołaj Chabibulin (pierwszy z lewej) w barwach Chicago Blackhawks (2008)
Reprezentacyjne
Indywidualne
Wyróżnienia

Inne informacje edytuj

  • Jego żona Wiktorija pochodzi z Mińska na Białorusi[7]. Przez jej przyjaźń z matką tenisistki Wiktoryji Azaranki Chabibulin wsparł finansowo 14-letnią wówczas dziewczynę w początkach kariery tenisowej[8][9].
  • 8 lutego 2010 roku został zatrzymany przez policję w Scottsdale (Arizona) w związku jazdą ze zbyt dużą prędkością i pod wpływem alkoholu. W lipcu 2011 został skazany na karę 30 dni pozbawienia wolności. Połowę kary odbył w areszcie domowym[10].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj