Wikipedia

Nowa Zelandia na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010

Nowa Zelandia na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 – występ szesnastoosobowej kadry sportowców reprezentujących Nową Zelandię na igrzyskach w 2010 roku w Vancouver.

Nowa Zelandia na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010
Nowa Zelandia
Kod MKOl

NZL

Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2010
Vancouver
Chorąży

Juliane Bray (otwarcie),
Ben Sandford (zamknięcie)

Liczba zawodników

16 w 17 konkurencjach w 8 dyscyplinach

Medale Złoto
0 		Srebro
0 		Brąz
0 		Razem
0
Reprezentacja Nowej Zelandii podczas ceremonii otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010
Timothy Cafe – nowozelandzki narciarz alpejski, reprezentant kraju na igrzyskach w Vancouver
Benjamin Griffin – nowozelandzki narciarz alpejski, reprezentant kraju na igrzyskach w Vancouver

W reprezentacji znalazło się siedem kobiet i dziewięciu mężczyzn. Wzięli oni udział w ośmiu dyscyplinach – biathlonie, biegach narciarskich, łyżwiarstwie szybkim, narciarstwie alpejskim, narciarstwie dowolnym, short tracku, skeletonie i snowboardingu. Reprezentanci Nowej Zelandii nie zdobyli żadnego medalu. Najwyższą pozycję zajął Ben Sandford, który był jedenasty w skeletonowym ślizgu mężczyzn. Była to najliczniejsza reprezentacja Nowej Zelandii w historii jej dotychczasowych startów w zimowych igrzyskach olimpijskich. Po raz pierwszy wystartowali oni w ośmiu dyscyplinach sportowych w trakcie jednych igrzysk[1].

Najmłodszą zawodniczką w reprezentacji była snowboardzistka Rebecca Sinclair (18 lat i 161 dni), natomiast najstarszą sportsmenką była skeletonistka Tionette Stoddard (35 lat i 148 dni)[2]. Dla czworga nowozelandzkich sportowców występ w Vancouver był drugim olimpijskim startem w karierze. W Turynie wystąpili snowboardziści: Juliane Bray, Kendall Brown i Mitchell Brown oraz skeletonista Ben Sandford[3].

Rolę chorążego reprezentacji podczas ceremonii otwarcia igrzysk pełniła Juliane Bray[4], a podczas ceremonii zamknięcia funkcję tę pełnił Ben Sandford[5].

Był to czternasty start Nowej Zelandii na zimowych igrzyskach olimpijskich. Poza igrzyskami w 1956 i 1964 roku, kraj ten wystawił reprezentację na wszystkie zimowe igrzyska od 1952 roku[1].

Tło startu edytuj

Występy na poprzednich igrzyskach edytuj

Debiut reprezentacji Nowej Zelandii na zimowych igrzyskach olimpijskich miał miejsce w 1952 roku. Wówczas, podczas igrzysk w Oslo, Nową Zelandię reprezentowało troje alpejczyków[6]. Nowozelandczycy nie wystąpili na igrzyskach w 1956 i 1964 roku[1]. W 1988 roku, na igrzyskach w Calgary, po raz pierwszy w nowozelandzkim składzie znaleźli się przedstawiciele innych dyscyplin niż narciarstwo alpejskie[7]. Poza alpejczykami wystąpili wówczas bobsleiści i biegaczka narciarska[8].

Na kolejnych zimowych igrzyskach olimpijskich, które rozegrano w Albertville, po raz pierwszy reprezentantka Nowej Zelandii zdobyła medal. Srebrną medalistką w alpejskim slalomie kobiet została Annelise Coberger[9][7]. Na tych samych igrzyskach po raz pierwszy wystąpili także nowozelandzcy łyżwiarze uprawiający short track[10]. Podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1998 w kadrze Nowej Zelandii znalazło się ośmioro sportowców, którzy wystąpili w sześciu dyscyplinach – w narciarstwie alpejskim, bobslejach, narciarstwie dowolnym, saneczkarstwie, snowboardingu i łyżwiarstwie szybkim[11]. Cztery lata później po raz pierwszy na igrzyskach wystartowała skeletonistka z Nowej Zelandii, a w 2006 roku debiut olimpijski zaliczyli nowozelandzcy curlerzy[12][3].

W porównaniu do poprzednich zimowych igrzysk, reprezentacja Nowej Zelandii w 2010 roku była najliczniejsza. W Vancouver zaprezentowało się łącznie szesnaścioro sportowców z tego kraju, o jeden więcej niż cztery lata wcześniej. Ponadto po raz pierwszy Nowozelandczycy wystawili swoich reprezentantów do ośmiu różnych dyscyplin sportowych. Sarah Murphy stała się także pierwszą nowozelandzką biathlonistką, która wystąpiła na zimowych igrzyskach[7][2].

edytuj

Sponsorem nowozelandzkiej reprezentacji na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 w Vancouver była firma z branży spożywczej Cadbury[13].

Kwalifikacje olimpijskie edytuj

Pierwszą nowozelandzką zawodniczką, która uzyskała kwalifikację na igrzyska w Vancouver, była biegaczka Katherine Calder. Na początku 2009 roku spełniła ona wymogi stawiane przez Międzynarodową Federację Narciarską i tym samym zapewniła sobie udział w igrzyskach[14][15]. Drugi z przedstawicieli Nowej Zelandii w biegach narciarskich, Benjamin Koons, uzyskał kwalifikację w listopadzie 2009 w fińskim Muonio[16].

O wyjazd na igrzyska olimpijskie rywalizowało trzech nowozelandzkich łyżwiarzy szybkich – Shane Dobbin, Blake Skjellerup i Mark Jackson. Dobbin zakwalifikował się na igrzyska w grudniu 2009, zajmując jedenaste miejsce w zawodach Pucharu Świata w Salt Lake City i poprawiając rekord kraju[17]. Nominację olimpijską zapewnił sobie dzięki trzynastej pozycji w sezonie w biegach na 5000 metrów[15]. Spośród dwóch pozostałych zawodników do rywalizacji w short tracku wybrany został Skjellerup[2].

Kwalifikację zdobyło troje skeletonistów – Tionette Stoddard, Iain Roberts i Ben Sandford. Stoddard zakwalifikowała się na podstawie pozycji zajmowanych w zawodach Pucharu Świata, w których plasowała się w czołowej dwudziestce. W podobny sposób start olimpijski zapewnił sobie Sandford, który przed igrzyskami zajmował 12. miejsce w klasyfikacji generalnej[15]. Roberts uzyskał kwalifikację podczas drużynowych zawodów w Königssee, w których zajął dziewiąte miejsce[18].

Alpejczycy Benjamin Griffin i Timothy Cafe uzyskali prawo startu na podstawie nominacji komitetu olimpijskiego. Kwalifikację olimpijską w styczniu 2010 roku wywalczyła narciarka dowolna Michelle Greig, która zajęła 17. miejsce w zawodach Pucharu Świata w Alpe d’Huez. Dzięki temu znalazła się w pierwszej trzydziestce klasyfikacji generalnej, co było warunkiem wystarczającym do startu w igrzyskach[15].

Kwalifikację olimpijską na podstawie pozycji w Pucharze Świata zdobyli snowboardziści James Hamilton i Juliane Bray. O pozostałe miejsca w kadrze rywalizowali Benjamin Stewart, Mitchell Brown, Rebecca Sinclair i Kendall Brown[15]. Spośród nich nominacji nie otrzymał Stewart[2].

Jako ostatnia awans do igrzysk olimpijskich uzyskała Sarah Murphy. Prawo startu uzyskała pod koniec stycznia na podstawie kwoty przydzielanej przez Międzynarodową Unię Biathlonową[19].

Nominacji nowozelandzkich zawodników na igrzyska olimpijskie dokonywali przedstawiciele Nowozelandzkiego Komitetu Olimpijskiego – Barry Maister, Simon Wickham, Mike Stanley oraz Rosemarie Nye. Wybór zawodników i zawodniczek nastąpił w styczniu 2010[20].

Nadzieje olimpijskie edytuj

Wśród pretendentów do medalu w skeletonie mężczyzn wymieniano nazwisko Bena Sandforda. Na poprzednich igrzyskach ukończył on rywalizację na dziesiątej pozycji[21]. W sezonie olimpijskim dwukrotnie plasował się w pierwszej dziesiątce zawodów Pucharu Świata. W listopadzie 2009 roku w Lake Placid był ósmy, a w styczniu 2010 w Königssee zajął dziewiąte miejsce[22]. Skeletonista był typowany przez nowozelandzkie media jako kandydat do medalu także dlatego, że jego wuj, Bruce Sandford, w 1992 roku w Calgary zdobył tytuł mistrza świata w skeletonie[21][23].

Wśród nadziei olimpijskich wymieniano także Juliane Bray jako szesnastą snowboardzistkę w halfpipie na poprzednich igrzyskach i piątą zawodniczkę rozgrywanych w Stoneham zawodów Pucharu Świata. Kolejną z pretendentek do dobrego występu olimpijskiego była skeletonistka Tionette Stoddard, która w sześciu ostatnich startach przed igrzyskami plasowała się w czołowej dwudziestce zawodów Pucharu Świata. Nadzieją olimpijską była także biathlonistka Sarah Murphy, która jako pierwsza Nowozelandka w historii dostała kwalifikację olimpijską w tej dyscyplinie[24].

Skład reprezentacji edytuj

Spośród piętnastu dyscyplin sportowych, które Międzynarodowy Komitet Olimpijski włączył do kalendarza igrzysk, reprezentacja Nowej Zelandii wzięła udział w ośmiu. Najwięcej, pięcioro nowozelandzkich zawodników wystartowało w konkurencjach snowboardowych. Ponadto Nowozelandczycy wystąpili w biathlonie, biegach narciarskich, łyżwiarstwie szybkim, narciarstwie alpejskim, narciarstwie dowolnym, short tracku i skeletonie[2].

Nowozelandzkim szefem misji olimpijskiej w Vancouver był Peter Wardell[25].

Biathlon (1)
Zawodniczka Data urodzenia
Miejsca na ZIO 2006
 Źródło
sprint bieg pościgowy bieg masowy bieg indywidualny sztafeta
Sarah Murphy 16 lutego 1988 – – – – – [26]
Biegi narciarskie (2)
Zawodnik Data urodzenia
Miejsca na ZIO 2006
 Źródło
ind. sprint
dowolna 		druż. sprint
klasyczna 		ind.
klasyczna 		ind.
łączony 		ind.
dowolna 		sztafeta
4x10 km
Katherine Calder 10 września 1980 – – – – – – [27]
Benjamin Koons 9 kwietnia 1986 – – – – – – [28]
Łyżwiarstwo szybkie (1)
Zawodnik Data urodzenia
Miejsca na ZIO 2006
 Źródło
500 m 1000 m 1500 m 5000 m 10 000 m bieg druż.
Shane Dobbin 22 stycznia 1980 – – – – – – [29]
Narciarstwo alpejskie (2)
Zawodnik Data urodzenia
Miejsca na ZIO 2006
 Źródło
zjazd supergigant slalom gigant slalom kombinacja
Timothy Cafe 12 sierpnia 1987 – – – – – [30]
Benjamin Griffin 22 września 1986 – – – – – [31]
Narciarstwo dowolne (1)
Zawodniczka Data urodzenia
Miejsca na ZIO 2006
 Źródło
jazda po muldach skoki akrobatyczne
Michelle Greig 4 października 1988 – – [32]
Short track (1)
Zawodnik Data urodzenia
Miejsca na ZIO 2006
 Źródło
500 m 1000 m 1500 m sztafeta
Blake Skjellerup 13 czerwca 1985 – – – – [33]
Skeleton (3)
Zawodnik Data urodzenia
Miejsce na ZIO 2006
 Źródło
ślizg
Tionette Stoddard 24 września 1974 – [34]
Iain Roberts 16 maja 1979 – [35]
Ben Sandford 10 kwietnia 1977 10 [23]
Snowboarding (5)
Zawodnik Data urodzenia
Miejsce na ZIO 2006
 Źródło
halfpipe cross slalom gigant równoległy
Juliane Bray 9 października 1975 16 20 – [36]
Kendall Brown 15 sierpnia 1989 24 – – [37]
Rebecca Sinclair 11 września 1991 – – – [38]
Mitchell Brown 18 sierpnia 1987 25 – – [39]
James Hamilton 7 czerwca 1989 – – – [40]

Statystyki według dyscyplin edytuj

Lp Sport Mężczyźni Kobiety Łącznie
1 Biathlon – 1 1
2 Biegi narciarskie 1 1 2
3 Łyżwiarstwo szybkie 1 – 1
4 Narciarstwo alpejskie 2 – 2
5 Narciarstwo dowolne – 1 1
6 Short track 1 – 1
7 Skeleton 2 1 3
8 Snowboarding 2 3 5
Łącznie 9 7 16

Sztab szkoleniowy edytuj

Dyscyplina[41] Imię i nazwisko
Biathlon Zidek, PetrPetr Zidek
Biegi narciarskie Sockow, AleksiejAleksiej Sockow
Łyżwiarstwo szybkie Dobbin, RoyRoy Dobbin
Carpinter, PaulPaul Carpinter
Narciarstwo alpejskie Coberger, NilsNils Coberger
Narciarstwo dowolne Rose, AngusAngus Rose
Sadis, JeffreyJeffrey Sadis
Short track Carpinter, PaulPaul Carpinter
Skeleton Ross, AngusAngus Ross
Lane, ChelseaChelsea Lane
Lösch, WolframWolfram Lösch

Wyniki edytuj

  Biathlon edytuj

Osobny artykuł: Biathlon na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010.

Jedyną reprezentantką Nowej Zelandii w biathlonie na igrzyskach w Vancouver była Sarah Murphy. Jej występ był pierwszym w historii startem nowozelandzkiej zawodniczki w konkurencjach biathlonowych na igrzyskach olimpijskich[19]. Wystąpiła w dwóch konkurencjach – w sprincie i biegu na 15 kilometrów, w obu plasując się na 82. miejscu. W sprincie straciła 3 minuty i 54,1 sekundy do zwyciężczyni – Anastasiji Kuźminy. Reprezentantka Nowej Zelandii wyprzedziła wówczas sześć zawodniczek[42]. W biegu na 15 km strata Murphy do Tory Berger wyniosła 12 minut i 2,1 sekundy. Nowozelandka zdołała wyprzedzić cztery sklasyfikowane biathlonistki[43]. Wyniki osiągnięte przez Murphy w sprincie i biegu indywidualnym nie były wystarczające, aby mogła ona wystartować w biegu pościgowym i masowym.

Konkurencja Zawodniczka Czas Pudła Miejsce
Sprint kobiet[42] Sarah Murphy 23:49,7 3 (2+1) 82.
Bieg indywidualny kobiet[43] Sarah Murphy 52:54,9 6 (1+2+0+3) 82.

  Biegi narciarskie edytuj

Osobny artykuł: Biegi narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010.

W Vancouver zaprezentowało się dwoje nowozelandzkich biegaczy narciarskich – Katherine Calder i Benjamin Koons. Był to pierwszy start Nowozelandczyków w konkurencjach biegowych na igrzyskach olimpijskich od występu Madonny Harris w 1988 roku[44]. Calder wystąpiła w sprincie kobiet i biegu indywidualnym na 10 kilometrów techniką dowolną. W sprincie zajęła 47. miejsce w biegach kwalifikacyjnych. Do Doris Trachsel, zajmującej 30. miejsce, dające awans do ćwierćfinałów, straciła 12,26 sekundy. Wyprzedziła siedem zawodniczek[45]. Na 10 km Calder uplasowała się na 62. miejscu wśród 77 sklasyfikowanych biegaczek. Do Charlotte Kalli, która została zwyciężczynią biegu, straciła 3 minuty i 52,5 sekundy[46].

Benjamin Koons jako pierwszy Nowozelandczyk wystąpił w biegach mężczyzn. Z powodu zwiększonego poziomu hemoglobiny, przekraczającego wartości dopuszczalne ustanowione przez Międzynarodową Federację Narciarską, został wycofany z pierwszych konkurencji biegowych[44]. W efekcie, mimo wcześniejszego zgłoszenia do innych konkurencji, wystąpił tylko w biegu łączonym na 30 kilometrów i w biegu masowym na 50 kilometrów. W biegu łączonym został zdublowany, w wyniku czego nie został sklasyfikowany[47]. W biegu masowym był 46. wśród 48 sklasyfikowanych biegaczy. Wyprzedził reprezentanta Andory – François Soulié i Duńczyka Jonasa Thora Olsena. Do zwycięzcy, Pettera Northuga, Nowozelandczyk stracił 16 minut i 18,4 sekundy[48].

Konkurencja Zawodnik Kwalifikacje Ćwierćfinały Półfinały Finały
Czas Miejsce Czas Miejsce Czas Miejsce Czas Miejsce
Sprint kobiet Katherine Calder 4:03,11[45] 47. nq[a] 4:03,11 47.
Bieg indywidualny kobiet Katherine Calder — — — — — — 28:50,9[46] 62.
Bieg łączony mężczyzn Benjamin Koons — — — — — — DNF[b][47] DNF
Bieg masowy mężczyzn Benjamin Koons — — — — — — 2:21:53,9[48] 46.

  Łyżwiarstwo szybkie edytuj

Osobny artykuł: Łyżwiarstwo szybkie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010.

Jedynym nowozelandzkim łyżwiarzem szybkim na igrzyskach w 2010 roku był Shane Dobbin. Wystąpił w biegu na 5000 metrów i zajął w nim 17. miejsce wśród 27 sklasyfikowanych zawodników. Do zwycięzcy, Svena Kramera, stracił 18,78 sekundy[49].

Konkurencja Zawodnik Wyścig 1. Wyścig 2. Finał
Czas Miejsce Czas Miejsce Czas Miejsce
5000 m mężczyzn Shane Dobbin — — — — 6:33,38[49] 17.

  Narciarstwo alpejskie edytuj

Osobny artykuł: Narciarstwo alpejskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010.

W narciarstwie alpejskim Nową Zelandię reprezentowało dwóch zawodników. Byli to Benjamin Griffin i Timothy Cafe. Griffin wystartował w slalomie gigancie i supergigancie, jednak w żadnej z tych konkurencji nie został sklasyfikowany[50][51]. Cafe wystąpił w supergigancie i zajął 38. miejsce wśród 45 sklasyfikowanych narciarzy. Do mistrza olimpijskiego, Aksela Lunda Svindala, zabrakło mu 5,21 sekundy[51].

Konkurencja Zawodnik Zjazd 1. Msc. 1. Zjazd 2. Msc. 2. Łącznie Miejsce
Slalom gigant mężczyzn Benjamin Griffin DNF[50] DNF nq[c] DNF DNF
Supergigant mężczyzn Benjamin Griffin — — — — DNF[51] DNF
Timothy Cafe — — — — 1:35,55[51] 38.

  Narciarstwo dowolne edytuj

Osobny artykuł: Narciarstwo dowolne na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010.

Michelle Greig jako jedyna reprezentowała swój kraj w narciarstwie dowolnym. Wystąpiła w ski crossie. W kwalifikacjach zajęła 30. miejsce wśród 35 zawodniczek i awansowała do 1/8 finału[52]. Wystartowała w piątym biegu eliminacyjnym i zajęła w nim ostatnie, czwarte miejsce[53], w efekcie czego odpadła z dalszej rywalizacji i ukończyła zawody na 30. miejscu[52].

Konkurencja Zawodnik Kwalifikacje 1/8 finału Ćwierćfinały Półfinały Finały Miejsce
Czas Miejsce
Ski cross kobiet Michelle Greig 1:22,52[52] 30. Q 4. nq[53] nq[d] 30.

  Short track edytuj

Osobny artykuł: Short track na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010.

Jedynym nowozelandzkim przedstawicielem w short tracku podczas igrzysk w Vancouver był Blake Skjellerup. Zawodnik ten wystąpił w trzech konkurencjach – w biegu na 500 m, na 1000 m i na 1500 m. W pierwszej z konkurencji odpadł po pierwszej rundzie. Wystąpił w piątym biegu eliminacyjnym i zajął w nim trzecie miejsce. Awans do dalszej części rywalizacji przegrał z Thibaultem Fauconnetem i Tysonem Heungiem. Wyprzedził tylko zdyskwalifikowanego Chińczyka Liang Wenhao[54]. W klasyfikacji końcowej zajął 21. miejsce wśród 30 zawodników[55].

W biegu na 1000 metrów awansował do ćwierćfinałów po tym jak w biegu eliminacyjnym zajął drugie miejsce za Sung Si-Bakiem. Nowozelandczyk pokonał Włocha Nicolę Rodigariego i zdyskwalifikowanego Francuza Maxime'a Chataigniera[56]. W ćwierćfinale zajął czwarte miejsce w swoim biegu. Przegrał z Si-Baekiem, J.R. Celskim i Yurim Confortolą. Do pokonania Celskiego i awansu do półfinałów zabrakło mu 2,753 sekundy[57]. Ostatecznie zajął szesnaste miejsce wśród 31 sklasyfikowanych zawodników[58].

Ostatni start, którym był bieg na 1500 metrów, zakończył na pierwszej rundzie. W pierwszym biegu eliminacyjnym zajął piąte miejsce, pokonując tylko Rosjanina Rusłana Zacharowa. Do pokonania Liu Xianweia i do awansu do dalszej części rywalizacji Nowozelandczykowi zabrakło 0,376 sekundy[59]. W końcowym zestawieniu zajął 28. miejsce i wyprzedził pięciu sklasyfikowanych zawodników[60].

Konkurencja Zawodnik Kwalifikacje Ćwierćfinały Półfinały Finał
Czas Miejsce Czas Miejsce Czas Miejsce Czas Miejsce
500 m mężczyzn Blake Skjellerup 42,510[54] 3. nq nq[e] 21[55].
1000 m mężczyzn Blake Skjellerup 1:27,875[56] 2. Q 1:27,374[57] 4. nq nq[f] 16[58].
1500 m mężczyzn Blake Skjellerup 2:14,730[59] 5. nq nq[g] 28[60].

  Skeleton edytuj

Osobny artykuł: Skeleton na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010.

W reprezentacji Nowej Zelandii znalazło się troje skeletonistów. W ślizgu kobiet zaprezentowała się Tionette Stoddard, która ukończyła wszystkie cztery przejazdy i została sklasyfikowana na czternastym miejscu w gronie dziewiętnastu zawodniczek. Do zdobywczyni tytułu mistrzyni olimpijskiej, Amy Williams, straciła 6,05 sekundy[61].

W ślizgu mężczyzn wystąpiło dwóch Nowozelandczyków – Iain Roberts i Ben Sandford. Podczas treningu Roberts uderzył głową o tor lodowy, następstwem czego było wstrząśnienie mózgu[62]. Kontuzja nie pozwoliła Robertsowi wystartować w trzecim przejeździe i w efekcie został on sklasyfikowany na ostatnim, 27. miejscu[63][64][65]. Sandford zaliczył wszystkie przejazdy i zajął jedenaste miejsce ze stratą 2,86 sekundy do Jona Montgomery[65]. W trzecim przejeździe Nowozelandczyk zajął dziewiąte miejsce[63]. Jedenaste miejsce Bena Sandforda było największym osiągnięciem Nowozelandczyków podczas igrzysk w Vancouver.

Konkurencja Zawodnik Zjazd 1 Zjazd 2 Zjazd 3 Zjazd 4 Czas łączny Miejsce
Ślizg kobiet Tionette Stoddard 55,85[66] 55,93[67] 55,02[68] 54,89[69] 3:41,69 14[61].
Ślizg mężczyzn Iain Roberts 55,21[70] 57,58[71] DNS[63] nq[64] 2:52,79 27[65].
Ben Sandford 53,11[70] 53,32[71] 52,90[63] 53,26[64] 3:32,59 11[65].

  Snowboarding edytuj

Osobny artykuł: Snowboarding na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010.

Reprezentacja Nowej Zelandii w snowboardingu liczyła pięć osób, w tym trzy kobiety i dwóch mężczyzn. Wszyscy wystartowali w konkurencji halfpipe. Wśród kobiet najlepiej spisała się Kendall Brown, która awansowała do półfinałów i w ogólnym rozrachunku zajęła piętnaste miejsce. Do awansu do finału zabrakło jej 2,1 punktu[72][73]. Rebecca Sinclair i Juliane Bray odpadły w pierwszej rundzie, zajmując odpowiednio 21. i 24. miejsce wśród trzydziestu sklasyfikowanych zawodniczek[74][73]. Wśród mężczyzn wystąpili James Hamilton i Mitchell Brown. Hamilton zajął 22. miejsce, a Brown był 34. w gronie 39 zawodników[75][76].

Konkurencja Zawodnik Kwalifikacje Półfinały Finał Miejsce
Wynik 1 Wynik 2 Miejsce Wynik 1 Wynik 2 Miejsce
Halfpipe kobiet Juliane Bray 17,8 15,5 24[74]. nq nq[h] 24[73].
Kendall Brown 11,4 29,5 16[74]. Q 33,3 28,2 9[72]. nq nq[i] 15[73].
Rebecca Sinclair 14,7 23,7 21[74]. nq nq[h] 21[73].
Halfpipe mężczyzn Mitchell Brown 15,2[39] 18,4 34[75]. nq nq[j] 34[76].
James Hamilton 28,0 5,2[40] 22[75]. nq nq[j] 22[76].

Uwagi edytuj

  1. ↑ Nie zakwalifikowała się do ćwierćfinałów i odpadła z dalszej rywalizacji.
  2. ↑ Zawodnik nie ukończył przejazdu.
  3. ↑ Nie zakwalifikował się do drugiej rundy i odpadł z dalszej rywalizacji.
  4. ↑ Zajęła czwarte, ostatnie miejsce w piątym zjeździe 1/8 finału. Awans uzyskały Fanny Smith ze Szwajcarii oraz Julia Murray z Kanady. Trzecie miejsce w zjeździe zajęła Austriaczka Katrin Ofner.
  5. ↑ Wystąpił w piątym biegu eliminacyjnym, w którym zajął trzecie miejsce. Do dalszej rywalizacji awansowali Thibault Fauconnet i Tyson Heung.
  6. ↑ Zajął czwarte miejsce w swoim biegu, nie awansował do półfinałów i odpadł z dalszej rywalizacji.
  7. ↑ Wystąpił w pierwszym biegu eliminacyjnym, w którym zajął piąte miejsce. Do dalszej rywalizacji awansowali Olivier Jean, Lee Ho-suk, Liu Xianwei i Tyson Heung.
  8. ↑ a b Nie zakwalifikowała się do półfinałów i odpadła z dalszej rywalizacji.
  9. ↑ Nie zakwalifikowała się do finału i odpadła z dalszej rywalizacji.
  10. ↑ a b Nie zakwalifikował się do półfinałów i odpadł z dalszej rywalizacji.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c New Zealand. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-21)]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e New Zealand at the 2010 Vancouver Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  3. ↑ a b New Zealand at the 2006 Torino Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  4. ↑ Winter Olympics: Snowboarder to carry NZ flag. nzherald.co.nz, 12 lutego 2010. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  5. ↑ Sandford to lead Kiwis at closing ceremon. nzherald.co.nz, 1 marca 2010. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  6. ↑ New Zealand at the 1952 Oslo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  7. ↑ a b c New Zealand Winter Sports. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-03)]. (ang.).
  8. ↑ New Zealand at the 1988 Calgary Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-06)]. (ang.).
  9. ↑ Annelise Coberger Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-29)]. (ang.).
  10. ↑ New Zealand at the 1992 Albertville Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-30)]. (ang.).
  11. ↑ New Zealand at the 1998 Nagano Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  12. ↑ New Zealand at the 2002 Salt Lake City Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  13. ↑ Cadbury to sponsor New Zealand for London 2012. insidethegames.biz, 19 stycznia 2010. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  14. ↑ Marjorie Cook: Winter Olympics: Profile: Katie Calder, Cross-country skier. odt.co.nz, 12 lutego 2010. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  15. ↑ a b c d e David Leggat: Winter Olympics: Winter panel takes a cooler approach. nzherald.co.nz, 16 stycznia 2010. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  16. ↑ Marjorie Cook: Winter Olympics: Profile: Ben Koons, Cross-country skier. odt.co.nz, 13 lutego 2010. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  17. ↑ Marjorie Cook: Olympics: Profile: Shane Dobbin (speed skater). odt.co.nz, 11 lutego 2010. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  18. ↑ Marjorie Cook: Winter Olympics: Profile: Iain Roberts (skeleton racer). odt.co.nz, 11 lutego 2010. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  19. ↑ a b NZ biathlete confirmed for Vancouver. odt.co.nz, 28 stycznia 2010. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  20. ↑ David Leggat: Winter Olympics: Quota boost for Vancouver hopes. nzherald.co.nz, 20 stycznia 2010. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  21. ↑ a b Amelia Romanos: Winter Olympics: Medal in Sandford's sights. nzherald.co.nz, 9 lutego 2010. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  22. ↑ Athletes: Ben Sandford. ibsf.org. [dostęp 2016-05-08]. (ang.).
  23. ↑ a b Ben Sandford Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-13)]. (ang.).
  24. ↑ Winter Olympics: NZ team has high hopes for Vancouver. nzherald.co.nz, 10 lutego 2010. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  25. ↑ Winter Olympics: NZ Olympians need to show form before big events. nzherald.co.nz, 2 marca 2010. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  26. ↑ Sarah Murphy Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
  27. ↑ Katie Calder Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
  28. ↑ Ben Koons Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  29. ↑ Shane Dobbin Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  30. ↑ Tim Cafe Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-17)]. (ang.).
  31. ↑ Ben Griffin Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-17)]. (ang.).
  32. ↑ Mitchey Greig Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  33. ↑ Blake Skjellerup Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
  34. ↑ Tionette Stoddard Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  35. ↑ Iain Roberts Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)]. (ang.).
  36. ↑ Juliane Bray Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-18)]. (ang.).
  37. ↑ Kendall Brown Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-22)]. (ang.).
  38. ↑ Rebecca Sinclair Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)]. (ang.).
  39. ↑ a b Mitchell Brown Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-11)]. (ang.).
  40. ↑ a b James Hamilton Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-24)]. (ang.).
  41. ↑ Vancouver 2010 Team List. olympic.org.nz. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-22)]. (ang.).
  42. ↑ a b Biathlon at the 2010 Vancouver Winter Games: Women’s 7.5 kilometres Sprint. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-01)]. (ang.).
  43. ↑ a b Biathlon at the 2010 Vancouver Winter Games: Women’s 15 kilometres. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-01)]. (ang.).
  44. ↑ a b Winter Olympics: Kiwi skier stood down for health reasons. nzherald.co.nz, 16 stycznia 2010. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  45. ↑ a b Cross Country Skiing at the 2010 Vancouver Winter Games: Women’s Sprint Qualifying Round. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-11)]. (ang.).
  46. ↑ a b Cross Country Skiing at the 2010 Vancouver Winter Games: Women’s 10 kilometres. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-20)]. (ang.).
  47. ↑ a b Cross Country Skiing at the 2010 Vancouver Winter Games: Men's 30 km Skiathlon. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-06)]. (ang.).
  48. ↑ a b Cross Country Skiing at the 2010 Vancouver Winter Games: Men's 50 kilometres. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-13)]. (ang.).
  49. ↑ a b Speed Skating at the 2010 Vancouver Winter Games: Men's 5,000 metres. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-04)]. (ang.).
  50. ↑ a b Alpine Skiing at the 2010 Vancouver Winter Games: Men's Giant Slalom. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  51. ↑ a b c d Alpine Skiing at the 2010 Vancouver Winter Games: Men's Super G. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-12)]. (ang.).
  52. ↑ a b c Freestyle Skiing at the 2010 Vancouver Winter Games: Women’s Ski Cross Qualifying Round. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-26)]. (ang.).
  53. ↑ a b Freestyle Skiing at the 2010 Vancouver Winter Games: Women’s Ski Cross Round One. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-22)]. (ang.).
  54. ↑ a b Short Track Speed Skating at the 2010 Vancouver Winter Games: Men's 500 metres Round One. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-06)]. (ang.).
  55. ↑ a b Short Track Speed Skating at the 2010 Vancouver Winter Games: Men's 500 metres. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  56. ↑ a b Short Track Speed Skating at the 2010 Vancouver Winter Games: Men's 1,000 metres Round One. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-21)]. (ang.).
  57. ↑ a b Short Track Speed Skating at the 2010 Vancouver Winter Games: Men's 1,000 metres Quarter-Finals. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-11)]. (ang.).
  58. ↑ a b Short Track Speed Skating at the 2010 Vancouver Winter Games: Men's 1,000 metres. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).
  59. ↑ a b Short Track Speed Skating at the 2010 Vancouver Winter Games: Men's 1,500 metres Round One. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-11)]. (ang.).
  60. ↑ a b Short Track Speed Skating at the 2010 Vancouver Winter Games: Men's 1,500 metres. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-05)]. (ang.).
  61. ↑ a b Skeleton at the 2010 Vancouver Winter Games: Women’s Skeleton. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-02)]. (ang.).
  62. ↑ Naomi Arnold: Top Kiwi not happy with 11th at Winter Games. stuff.co.nz, 2 marca 2010. [dostęp 2015-12-20]. (ang.).
  63. ↑ a b c d Skeleton at the 2010 Vancouver Winter Games: Men's Skeleton Run 3. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-27)]. (ang.).
  64. ↑ a b c Skeleton at the 2010 Vancouver Winter Games: Men's Skeleton Run 4. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-27)]. (ang.).
  65. ↑ a b c d Skeleton at the 2010 Vancouver Winter Games: Men's Skeleton. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-13)]. (ang.).
  66. ↑ Skeleton at the 2010 Vancouver Winter Games: Women’s Skeleton Run 1. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-09)]. (ang.).
  67. ↑ Skeleton at the 2010 Vancouver Winter Games: Women’s Skeleton Run 2. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-09)]. (ang.).
  68. ↑ Skeleton at the 2010 Vancouver Winter Games: Women’s Skeleton Run 3. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-09)]. (ang.).
  69. ↑ Skeleton at the 2010 Vancouver Winter Games: Women’s Skeleton Run 4. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-09)]. (ang.).
  70. ↑ a b Skeleton at the 2010 Vancouver Winter Games: Men's Skeleton Run 1. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-27)]. (ang.).
  71. ↑ a b Skeleton at the 2010 Vancouver Winter Games: Men's Skeleton Run 2. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-27)]. (ang.).
  72. ↑ a b Snowboarding at the 2010 Vancouver Winter Games: Women’s Halfpipe Semi-Finals. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-14)]. (ang.).
  73. ↑ a b c d e Snowboarding at the 2010 Vancouver Winter Games: Women’s Halfpipe. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-20)]. (ang.).
  74. ↑ a b c d Snowboarding at the 2010 Vancouver Winter Games: Women’s Halfpipe Qualifying Round. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-14)]. (ang.).
  75. ↑ a b c Snowboarding at the 2010 Vancouver Winter Games: Men's Halfpipe Qualifying Round. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-26)]. (ang.).
  76. ↑ a b c Snowboarding at the 2010 Vancouver Winter Games: Men's Halfpipe. sports-reference.com. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-20)]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nowa_Zelandia_na_Zimowych_Igrzyskach_Olimpijskich_2010&oldid=72471405”