Oblężenie Parnawy

Oblężenie Parnawy (szw. Belägringen av Pärnu) miało miejsce 28 lutego – 2 marca 1609 podczas wojny polsko-szwedzkiej (1600-1611).

Oblężenie Parnawy

Wojna polsko-szwedzka (1600–1611)
Parnawa w 1554 od północy
Czas	28 lutego – 2 marca 1609
Miejsce	Parnawa
Terytorium	Inflanty (dzisiejsza Estonia)
Przyczyna	spór o Inflanty i o dominium Maris Baltici
Wynik	zwycięstwo Litwinów
Strony konfliktu
Rzeczpospolita Szwecja
Dowódcy
Jan Karol Chodkiewicz Daniel von Wochen
Straty
45 zabitych 100 zabitych, 300 jeńców, 104 działa, 2 statki handlowe, liczne łodzie i barki
Położenie na mapie prowincji Parnawa miejsce bitwy
Położenie na mapie Estonii miejsce bitwy
58°23′04″N 24°29′56″E

Po sześciu dniach marszu z Salis (obecnie Salacgrīva na Łotwie) bezdrożami i lasami liczące około 2000 żołnierzy wojsko hetmana wielkiego litewskiego Jana Karola Chodkiewicza o północy z 28 lutego na 1 marca znalazło się milę od Parnawy (obecnie w Estonii).

Przygotowani przez swego wodza Litwini ruszyli cicho w kierunku miasta, licząc, że uda się zaskoczyć załogę. Gdy okazało się, że broniąca Parnawy załoga szwedzka zachowuje czujność, hetman zatrzymał swe siły w lesie i nakazał całkowitą ciszę. Ponieważ hetman zabronił rozpalania ognisk wojsko czekało godzinami głodne i zmarznięte z powodu silnego i zimnego wiatru.

O północy Chodkiewicz ruszył na Parnawę i zaskoczył załogę. Zanim Szwedzi zorientowali się w sytuacji Litwini wysadzili trzy bramy miejskie i wdarli się do miasta. Doszło do walki wręcz, a Litwini parli na zamek. Gdy dotarli na miejsce, podpalili bramę zamkową.

Szwedzi nie widząc szans na dalszą obronę 2 marca skapitulowali. Straty szwedzkie wyniosły 100 zabitych i 300 jeńców, natomiast Litwini stracili 45 żołnierzy. Spośród jeńców szwedzkich 155 Szkotów przeszło na służbę w Armii Wielkiego Księstwa Litewskiego. Dodatkową zdobyczą były 104 działa, 2 statki handlowe oraz liczne łodzie i barki. Po zdobyciu Parnawy Chodkiewicz zostawił w mieście załogę liczącą 200 żołnierzy i ruszył na Rygę, staczając po drodze niezwykłą bitwę morską pod Salis.

Bibliografia

• Leszek Podhorodecki: Rapier i koncerz, str. 109-110, Warszawa 1985, ISBN 83-05-11452-X.