Obrzeżek perski

Obrzeżek perski (Argas persicus) – gatunek zbiorowy kleszcza miękkiego z rodziny obrzeżkowatych. Ciało owalne, szarobrązowe otoczone obrzeżem składającym się z nieregularnie prostokątnych płytek z kolcem na ich środku (przypomina to tarczki brzeżne z karapaksu żółwia greckiego). Samica ma 8,5 mm długości oraz 4,5 mm szerokości, samce są niewiele mniejsze. Otwór płciowy samca jest półksiężycowaty (przy drugiej parze odnóży), u samic ma kształt poprzecznej szpary (przy pierwszej parze). Samica w ciągu życia składa w zakamarkach pomieszczenia ok. 700 brązowych jaj w seriach po 25 do 100 szt. Po 10-28 dniach wykluwają się z nich sześcionogie larwy. Piją krew przez 5 do 8 dni, po czym w ukryciu w ciągu tygodnia przekształcają się w nimfy, przypominające wyglądem dorosłe osobniki. Po 3-4 kolejnych linieniach osiągają dojrzałość płciową. Przy stałym dostępie krwi cykl rozwojowy trwa ok. roku. Nimfy i osobniki dorosłe aby się najeść potrzebują ok. godziny. Bez żywiciela mogą wytrzymać ok. 2 lat.

Obrzeżek perski

Argas persicus
(Oken, 1818)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Podgromada	roztocze
Nadrząd	Parasitiformes
Rząd	kleszcze
Rodzina	obrzeżkowate
Rodzaj	Argas
Gatunek	obrzeżek perski

Obrzeżki perskie są zewnętrznymi pasożytami, przede wszystkim ptaków, zwłaszcza gatunków gniazdujących w tym samym miejscu latami. Ukłucia powodują u ludzi wysypki i uczulenia. Przez ukłucie i zanieczyszczenie ran swymi odchodami mogą przenosić krętki duru powrotnego, zwłaszcza w upalne lata, kiedy temperatura otoczenia przekracza 20 °C. Przy temperaturze 30-35 °C, wewnątrz ich ciała krętki namnażają się bardzo licznie i mogą przenosić się na kolejne pokolenia w jajach. Obrzeżki perskie wywołują również inne choroby lecz doniesienia o tym pochodzą z krajów o znacznie cieplejszym klimacie niż Polska.

Bibliografia

• Z. Żółtowski Arachno-entomologia lekarska PZWL 1976