Opowieści kanterberyjskie (film)

Opowieści kanterberyjskie (wł. I racconti di Canterbury) – włosko-francuski film fabularny z 1972 roku w reżyserii Piera Paola Pasoliniego. Ostatni z filmów zaliczanych do tzw. trylogii życia tego reżysera, czyli dzieł opartych na erotycznych tekstach z klasyki literatury.

Opowieści kanterberyjskie

I racconti di Canterbury

Gatunek	dramat komedia
Data premiery	2 lipca 1972
Kraj produkcji	Włochy Francja
Język	włoski angielski
Czas trwania	109 min
Reżyseria	Pier Paolo Pasolini
Scenariusz	Pier Paolo Pasolini na podstawie książki Geoffreya Chaucera
Główne role	Hugh Griffith Laura Betti Ninetto Davoli Franco Citti
Muzyka	Ennio Morricone
Zdjęcia	Tonino Delli Colli
Scenografia	Dante Ferretti
Kostiumy	Danilo Donati
Montaż	Nino Baragli
Produkcja	Alberto Grimaldi
Nagrody
Złoty Niedźwiedź na 22. MFF w Berlinie

Film jest ekranizacją Opowieści kanterberyjskich Geoffreya Chaucera. Od chwili premiery szokował wizualną dosłownością, brutalnością scen erotycznych i fizjologicznych, za co często zdejmowany był z ekranów.

Produkcja

Zdjęcia do filmu kręcono w Anglii i we Włoszech. Wśród licznych angielskich lokacji wykorzystanych przez filmowców wymienić można te położone w Londynie (np. Winchester Palace w dzielnicy Southwark, stare schody w Wapping) i Cambridge (Trinity Lane, Great Gate w St John's College) oraz w hrabstwach: Essex (Coggeshall, St Osyth, Layer Marney), Somerset (Wells wraz z katedrą), East Sussex (opactwo w Battle), Kent (Canterbury wraz z katedrą, młyn Rolvenden Windmill, Romney Marsh), Suffolk (Lavenham) i Gloucestershire (Chipping Campden). Włoska część zdjęć powstała na sycylijskich stokach wulkanu Etna.

Linki zewnętrzne

• Plakat
• Opowieści kanterberyjskie w bazie IMDb (ang.)
• Opowieści kanterberyjskie w bazie Filmweb