Otto V Długi
Otto V Długi, niem. Otto V. der Lange (ur. ok. 1246, zm. 1298) – margrabia brandenburski na Salzwedel (wraz z braćmi) od 1267 z dynastii askańskiej, regent królestwa Czech w latach 1278–1283.
| |
| margrabia Brandenburgii-Salzwedel | |
| Okres |
od 1267 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
ok. 1246 |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona |
Judyta (Jutta) z Hennebergu |
| Dzieci |
Beatrycze |
Był drugim synem margrabiego z Salzwedel Ottona III Pobożnego i jego żony Bożeny, córki króla Czech Wacława I. Po śmierci ojca w 1267 wraz ze starszym bratem Janem III (wkrótce zmarłym) oraz młodszymi Albrechtem III i Ottonem VI Małym objął rządy w odziedziczonej części Brandenburgii. Tytuł margrabiowski bracia dzielili także z trzema kuzynami ze Stendal. W 1272 dokonał podziału kraju z młodszymi braćmi.
Otto był blisko związany z Czechami (za sprawą pokrewieństwa z królem czeskim Przemysłem Ottokarem II – Otto był jego siostrzeńcem) i w większym stopniu zajmował się sprawami tamtejszymi, niż swoim własnym krajem. W 1271 uczestniczył w czeskiej wyprawie na Węgry, wspierał też króla czeskiego w jego sporze z Rudolfem I Habsburgiem – w 1278 wziął udział w bitwie pod Suchymi Krutami, w której Ottokar zginął. Objął wówczas kuratelę nad synem i następcą Ottokara, młodym Wacławem II. W 1279 zawarł układ z Rudolfem Habsburgiem, zrzekając się w imieniu Wacława zdobytych przez Ottokara Austrii, Styrii i Karyntii oraz oddając mu na pięć lat Morawy, a sobie gwarantując regencję w Czechach. Wywiózł wówczas młodego władcę do Brandenburgii. Rządy Ottona w Czechach nie były zbyt szczęśliwe dla tego kraju – wśród ludności narastała niechęć wobec regenta oskarżanego o okrucieństwo, jak również wobec cudzoziemców (głównie Niemców), którymi się otaczał. Z rządów zrezygnował na rzecz matki Wacława w 1283 w zamian za wysokie odszkodowanie. Do Pragi wrócił wówczas Wacław.
Po śmierci Rudolfa Habsburga w 1291 jako głowa ottońskiej linii brandenburskich Askańczyków uczestniczył w elekcji nowego króla niemieckiego. Wdał się przy tym w spór o skorzystanie z praw elektorskich należnych władcom Brandenburgii ze swym kuzynem, Ottonem IV ze Strzałą, który przewodził młodszej linii rodu. Otto Długi popierał wówczas Adolfa z Nassau, a Otto ze Strzałą należał do partii habsburskiej.
Żoną Ottona była Judyta (Jutta) z Hennebergu. Dzięki temu małżeństwu, po śmierci brata żony, Ottonowi przypadła część hrabstwa Hennebergu oraz Koburg. Spośród dzieci przeżył go tylko jeden syn, Herman, który został jego następcą, oraz córki:
- Beatrycze, zm. 1316, żona księcia świdnickiego Bolka I Surowego, a następnie księcia kozielskiego i bytomskiego Władysława;
- Matylda, zm. 1298, żona księcia wrocławskiego i krakowskiego Henryka IV Probusa;
- Judyta (Jutta), zm. 1328, żona księcia Saksonii-Wittenbergi Rudolfa I.
| Otton I brandenburski | |||||||||||||
| Albrecht II | |||||||||||||
| Adelajda | |||||||||||||
| Otton III | |||||||||||||
| Konrad II | |||||||||||||
| Mechtylda (Matylda) łużycka | |||||||||||||
| Elżbieta Mieszkówna | |||||||||||||
| Otto V Długi | |||||||||||||
| Przemysł Ottokar I | |||||||||||||
| Wacław I Przemyślida | |||||||||||||
| Konstancja węgierska | |||||||||||||
| Bożena Przemyślidka | |||||||||||||
| Filip Szwabski | |||||||||||||
| Kunegunda Hohenstauf | |||||||||||||
| Irena Angelina | |||||||||||||
Bibliografia edytuj
- Otto von Heinemann: Otto V., Markgraf von Brandenburg. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 24. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1887, s. 668. [dostęp 2009-12-23]. (niem.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Otto V. der Lange: Markgraf von Brandenburg (1267-1299). [w:] Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2016-01-27]. (niem.).