Owsica omszona[4][5], owies omszony[4], owsik omszony[5] (Avenula pubescens (Huds.) Dumort.[6][3]) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Trawa występująca niemal w całej Europie oraz w Azji zachodniej i środkowej[3]. W Polsce pospolita w całym kraju.

Owsica omszona
Ilustracja
Wiecha owsicy omszonej
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

owsica

Gatunek

owsica omszona

Nazwa systematyczna
Avenula pubescens (Huds.) Dumort.
Bull. Soc. Roy. Bot. Belgique 7: 68 (1868)[3]

Morfologia edytuj

Pokrój
Wieloletnia trawa luźnokępowa. Wytwarza krótkie, kilkucentymetrowe rozłogi, z których wyrastają i zakorzeniają się pędy wegetatywne i kwiatowe.
Łodyga
Źdźbła zielne, proste lub u nasady kolankowato zgięte w międzywęźlach, ulistnione, gładkie, owłosione, puste, obłe, o wysokości od 50 do 120 cm.
Liście
Równowąskie o płaskich blaszkach, barwy żywo zielonej, z widocznym głównym nerwem, miękko owłosione, bez ostróg, w pączku złożone. Języczek wydłużony długości od 4 do 6 mm, w kształcie trójkąta, szpiczasto zakończony. Pochwy liściowe owłosione, zamknięte.
Kwiatostan
Wiecha długości 20 cm, nieco skupiona, lekko zwisająca. Kwiaty najczęściej trójkrotne. Gałązki prawie gładkie, długości około 5 cm, w dolnym piętrze najczęściej 4 gałązki. Na każdej gałązce od 3 do 6 kłosków. Kłoski duże, trzykwiatowe, nieraz czterokwiatowe. Łodyżki kłosków cienkie, długie do 1 cm, na szczycie zgrubiałe. Każdy kwiatek płodny. Kwiaty o jednej ości grzbietowej, barwy purpurowo-czerwonej, kłoski najczęściej są trzyościste, przeważnie bywają mozaikowate w zielonawe, fioletowe i złotobrunatne plamki, rzadziej jednobarwne. Kwitnie maj, czerwiec.
Owoce
Ziarniaki zawierające nasiono bielmowe.

Ekologia edytuj

Rośnie na wyjałowionych łąkach i pastwiskach, polanach, zrębach leśnych, czasem na stanowiskach ruderalnych. Najczęściej występuje na glinach piaszczystych i utworach pylastych lub glinach ciężkich i iłach. Preferuje stanowiska umiarkowanie naświetlone, umiarkowanie ciepłe warunki klimatyczne. Gleby świeże lub wilgotne, obojętne lub zasadowe, umiarkowanie ubogie (mezotroficzne).

W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Molinio-Arrhenatheretea[7] – półnaturalnych i antropogenicznych darniowych zbiorowisk łąkowych i pastwiskowych. Na mezotroficznych i eutroficznych, niezabagnionych glebach mineralnych i organiczno-mineralnych lub na zmineralizowanych i podsuszonych murszach torfowisk niskich.

Zastosowanie edytuj

Trawa o niskiej wartości pastewnej, daje ubogie plony małowartościowej paszy. Przez rolników traktowana jako chwast.

Zwalczanie

Regularne uprawianie ziemi, wycinanie i usuwanie z pola chwastów oraz kontrola materiału siewnego i nawozów organicznych.

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-12-30] (ang.).
  3. a b c d Avenula pubescens (Huds.) Dumort.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-05-03].
  4. a b Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 36, ISBN 978-83-62975-45-7.
  5. a b Jakub Mowszowicz: Pospolite rośliny naczyniowe Polski. Wyd. czwarte. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 596. ISBN 83-01-00129-1.
  6. Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105. 
  7. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.