Parlament Francji

organ ustawodawczy Francji

Parlament Francji – organ francuskiej władzy ustawodawczej.

Parlament Francji
Państwo

 Francja

Rodzaj

bikameralny

Kierownictwo
Przewodniczący Senatu

Gérard Larcher

Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego

Yaël Braun-Pivet

Struktura
Liczba członków

925

348 senatorów
577 deputowanych

Ordynacja

większościowa

Siedziba
Siedziba Parlament Francji
Pałac wersalski
Wersal
Strona internetowa
Pałac Luksemburski w Paryżu, siedziba Senatu
Pałac Burbonów w Paryżu, siedziba Zgromadzenia Narodowego
Francja
Godło Francji
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Francji

Obecny system parlamentarny jest bikameralny i dzieli się na:

Organizacja władzy edytuj

Obie izby parlamentu urzędują w osobnych siedzibach, którymi są:

  • Pałac Luksemburski jako miejsce urzędowania Senatu
  • Pałac Burbonów jako miejsce spotkań Zgromadzenia Narodowego.

Kongres Parlamentu Francuskiego to wspólne posiedzenie Zgromadzenia Narodowego i Senatu, zwoływane w Pałacu Wersalskim.

Każda izba parlamentu ma swoje reguły oraz zasady którymi poddawani są jej członkowie. Parlament spotyka się w trakcie jednej 9 miesięcznej sesji w trakcie roku. W razie nagłej sprawy, Prezydent może podjąć decyzję o zwołaniu specjalnej sesji parlamentu. Władza parlamentarna została osłabiona w trakcie istnienia Czwartej Republiki. Zgromadzenie Narodowe może przyjąć wotum nieufności dla rządu jeśli rząd nie uzyska absolutnej większości głosów. W rezultacie rząd (Premier oraz ministrowie) muszą zdobyć większość głosów ze strony ugrupowania, które reprezentują, a zarazem powinno posiadać wystarczającą liczbę głosów aby przyjąć wotum zaufania. Okres rządzenia rządu i prezydenta pochodzących z przeciwnych obozów politycznych nazywa się koabitacją.

Członkowie parlamentu posiadają immunitet poselski. Obie izby parlamentu posiadają swoje komisje które zajmują się sprawami pozostających w kompetencjach danej izby. Jeśli jest to konieczne w celu zbadań pewnych spraw związanym z życiem izby może powstać komisja śledcza, która może uchylić immunitet.

W 2011 roku liczba senatorów została zwiększona z 321 do 348[1].

Historia edytuj

Data Konstytucja Izba wyższa Izba niższa Inne izby Izba Reuniów Pojedyncza izba
1791 Konstytucja Francji z roku 1791 Zgromadzenie Narodowe w czasie Rewolucji Francuskiej
1793 Konstytucja Francji z roku 1793 Korpus Legislacyjny
1795-1799 Konstytucja Francji z roku 1795 Rada Starszych Rada Pięciuset
1799-1802 Konstytucja roku VIII Senat Korpus Legislacyjny Trybun ludowy
1802-1804 Konstytucja roku X Senat Korpus Legislacyjny Trybun ludowy
1804-1814 Konstytucja roku XII Senat Korpus Legislacyjny
1814-1815 Karta Konstytucyjna Ludwika XVIII Par Francji Izba Deputowanych
1815 Konstytucja Francji z roku 1815 Par Francji Izba Reprezentantów
1830-1848 Konstytucja Francji z roku 1830 Par Francji Izba Deputowanych
1848-1852 Konstytucja Francji z roku 1848 Zgromadzenie Narodowe
1852-1870 Konstytucja Francji z roku 1852 Senat Korpus Legislacyjny
1871-1875 Zgromadzenie Narodowe
1875-1940 Konstytucja Francji z roku 1875 Senat Izba Deputowanych Zgromadzenie Narodowe
1940-1944 Konstytucja Francji z roku 1940
1944-1946 Zgromadzenie Narodowe
1946-1958 Konstytucja Francji z roku 1946 Rada Republiki Zgromadzenie Narodowe Parlament
od 1958 Konstytucja Francji z roku 1958 Senat Zgromadzenie Narodowe Kongres

Przypisy edytuj

  1. Mode d'élection des Sénateurs - Sénat [online], www.senat.fr [dostęp 2017-11-25].

Bibliografia edytuj

  • Sposób wyboru senatorów (fr.)
  • Les Assemblées parlementaires françaises (numéro 5216) de Pascal JAN aux éditions La Documentation française (ISSN : 1763-6191)
  • Philippe Georges et Guy Siat, Droit public, Sirey, 2004
  • Sous la direction de Jean-Luc Parodi, Institutions et vie politique, la documentation française, 2003