Patton (film)
 |
Ten artykuł należy dopracować |
Patton – amerykański film wyprodukowany w 1970 pokazujący postać generała George’a Pattona w okresie II wojny światowej. W filmie występują między innymi George C. Scott jako generał Patton, Karl Malden jako generał Omar Bradley i Michael Bates.
| Gatunek |
dramat wojenny |
|---|---|
| Data premiery | |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
170 minut |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Wytwórnia | |
| Dystrybucja |
20th Century Fox |
| Budżet |
12.000.000 dolarów |
| Nagrody | |
| 7 Oscarów, 17 innych nagród i 7 nominacji [1] | |
Produkcja edytuj
Zdjęcia do filmu kręcono w 71 lokacjach położonych w sześciu krajach (USA, Wielka Brytania, Hiszpania, Maroko, Grecja, Włochy). Do hiszpańskich lokacji należały m.in. przylądek Cabo de Gata (Andaluzja), twierdza Alcazaba (miasto Almería), Pałac Królewski w Madrycie oraz pałac Riofrío w San Ildefonso (Kastylia i León). W USA kręcono m.in. w Bob Hope Patriotic Hall w Los Angeles, w Anglii - w Peover Hall w hrabstwie Cheshire, a w Maroku - w starożytnych ruinach Volubilis, w Casablance i Rabacie. Włoską część zdjęć nakręcono na Sycylii, a grecką - na Krecie[1][2].
Charakterystyka edytuj
Film o życiu Pattona planowano nakręcić już w 1958, filmowcy zwrócili się do rodziny generała z prośbą między innymi o dostęp do jego prywatnej korespondencji i o udzielenie serii wywiadów na temat samego Pattona. Nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności wysłannicy studia filmowego zjawili się w rezydencji rodziny Pattonów zaledwie dzień po pogrzebie wdowy po Pattonie – Beatrice Ayer Patton, dodatkowo w trakcie negocjacji wyszły na jaw różnice, w jaki sposób reżyser chciał pokazać, postać Pattona, a jak życzyła sobie tego jego rodzina – wszystko to spowodowało, że Pattonowie odmówili jakiejkolwiek pomocy przy powstaniu tego filmu. Z tego powodu scenarzyści filmu Francis Ford Coppola i Edmund H. North oparli się na dwóch biografiach – pierwsza z nich to Patton: Ordeal and Triumph napisana przez Ladislasa Farago, a druga to autobiografia Omara Bradleya "Żołnierska epopeja", sam Bradley był także konsultantem w czasie powstawania filmu.
To właśnie głównie dzięki wpływowi Bradleya sposób, w jaki przedstawiony jest Patton w tym filmie jest niezwykle kontrowersyjny. Bradley w czasie wojny, szczególnie pod jej koniec, był bardzo krytyczny w odniesieniu do Pattona jak i jego zasług. Postać Pattona jest przedstawiona w sposób niemal karykaturalny, zdecydowano pokazać niektóre ciekawostki i anegdoty z jego życia, nie starając się jednak wyjaśnić powodów jego zachowań, ani jego niezwykle skomplikowanej osobowości.
Film okazał się sukcesem kasowym i w znacznym mierze przyczynił się do szerzenia legendy Pattona jako niezwykłego, groźnego wojownika. Pierwsza ze scen filmu, w której Patton wygłasza jedno ze swoich słynnych przemówień na tle gigantycznej flagi jest jednym z najbardziej ikonicznych obrazów kina amerykańskiego.
Rola Pattona przyniosła Scottowi Oscara za najlepszą rolę męską i według wielu krytyków była to jedna z najlepszych kreacji aktorskich w historii kina.
Patton zdobył jeszcze sześć innych Oscarów za kierownictwo artystyczne, reżyserię, montaż, dźwięk, oryginalny scenariusz oraz jako film roku. Dodatkowo nominowany był w kategoriach zdjęć, efektów specjalnych i muzyki filmowej.
W 1986 Scott ponownie wcielił się w postać Pattona, tym razem w filmie telewizyjnym Ostatnie dni Pattona pokazującym ostatnie tygodnie w życiu generała przed jego wypadkiem samochodowym.
Amerykański reżyser Oliver Stone uważa, że film Patton miał bezpośredni wpływ na historię wojny wietnamskiej. Według niego ówczesny prezydent Stanów Zjednoczonych Richard Nixon po obejrzeniu tego filmu wydał rozkaz eskalacji wojny w Wietnamie poprzez bombardowanie Kambodży. Stone pragnął nawet umieścić fragment Pattona w jego filmie biograficznym o Nixonie, ale nie otrzymał na to pozwolenia George’a Scotta.
W 2003 Biblioteka Kongresu Stanów Zjednoczonych dołączyła ten film do "National Film Registry", listy filmów, które uznano, za ważne i mające wpływ w kulturze Stanów Zjednoczonych.
George C. Scott odmówił przyjęcia Oscara i nie był obecny w czasie samej ceremonii nazywając ją dosadnie "paradą mięcha" ("meat parade"). W czasie wojny przełożonym Pattona był generał Dwight Eisenhower, nie pojawia się on jednak na ekranie ani razu, nawet w scenach, w których historycznie powinien być obecny. Był to drugi i ostatni tytuł sfilmowany z użyciem techniki "Dimension-150" dającej stupięćdziesięciostopniowy widok. Czołgi używane w tym filmie przez "Niemców" to powstałe po zakończeniu II wojny światowej amerykańskie M48 Patton.
Obsada edytuj
Źródło: Filmweb.pl
- George C. Scott - Gen. George S. Patton Jr.
- Karl Malden - Generał Omar N. Bradley
- Edward Binns - Major Generał Walter Bedell Smith
- Lawrence Dobkin - Pułkownik Gaston Bell
- John Doucette - Major Generał Lucian K. Truscott
- James Edwards - Sierżant William G. Meeks
i inni.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Where Was “Patton” Filmed?. Peer Space, 17.03.2022. [dostęp 2023-01-22]. (ang.).
- ↑ George J. Mitchell: The Photography of Patton. ASC, 11.2019. [dostęp 2023-01-22]. (ang.).