Paul Anspach (ur. 1 kwietnia 1882 w Zwijndrecht, zm. 28 sierpnia 1981 w Brukseli[1]) – belgijski szermierz żydowskiego pochodzenia[2]. Wielokrotny medalista olimpijski.

Paul Anspach
Ilustracja
Paul Anspach (1912 r.)
Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1882
Zwijndrecht

Data i miejsce śmierci

28 sierpnia 1981
Bruksela

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Belgia
Igrzyska olimpijskie
złoto Sztokholm 1912 szermierka
(szpada ind.)
złoto Sztokholm 1912 szermierka
(szpada druż.)
srebro Antwerpia 1920 szermierka
(szpada druż.)
srebro Paryż 1924 szermierka
(szpada druż.)
brąz Londyn 1908 szermierka
(szpada druż.)
Odznaczenia
Srebrny Order Olimpijski

Kariera sportowa edytuj

Na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 1908 roku zdobył brązowy medal w szpadzie drużynowej[3]. Anspach był jednym z belgijskich szpadzistów, którzy zdominowali tę konkurencję na igrzyskach olimpijskich w Sztokholmie w 1912 roku[4]. Drużyna belgijska nie tylko wygrała pod wodzą Anspacha turniej drużynowy, lecz zdobyła złoty (Anspach) i brązowy medal (Philippe Le Hardy) w turnieju indywidualnym[5]. Jednym z członków zespołu był kuzyn Paula, Henri Anspach[6]. Funkcję kapitana drużyny belgijskiej Paul Anspach pełnił do 1928 roku. Zdobył jeszcze dwa srebrne medale w turniejach drużynowych szpadzistów: na igrzyskach olimpijskich w Atwerpii w 1920 roku[7] i igrzyskach olimpijskich w Paryżu cztery lata później[8].

Działalność organizacyjna edytuj

Anspach był także wpływowym działaczem w środowisku sportowym. Przyczynił się do założenia w 1906 roku Belgijskiego Komitetu Olimpijskiego i był jednym z założycieli Międzynarodowej Federacji Szermierczej (FIE) w 1913 roku[1]. Pełnił tam funkcję sekretarza generalnego od 1920 roku, a w latach 1933–1939 i 1946–1950 pełnił urząd prezydenta federacji (na czas okupacji niemieckiej jej działalność została zawieszona)[4].

W 1914 roku wraz z markizem Chasseloup-Laubat uwspółcześnił reguły szermierki olimpijskiej[9]. Anspach został jako pierwszy (w 1951 roku) uhonorowany nagrodą Taher Pacha Trophy, a w 1976 roku – srebrnym Orderem Olimpijskim[10][4].

Zmarł w wieku 99 lat[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c Juan Antonio Samaranch. Olympism in mourning. „Olympic Review”. 167, s. 559, September–October 1981. Lozanna: Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2012-12-31]. (ang.). 
  2. Peter S. Horvitz: The Big Book of Jewish Sports Heros: An Illustrated Compendium of Sports History & The 150 Greatest Jewish Sports Stars. Specialist Press International, 2007, s. 184. ISBN 1-56171-907-2. [dostęp 2012-12-31]. (ang.).
  3. Olympedia – 1908 Summer Olympics, Fencing, Épée, Team, Men [online], olympedia.org [dostęp 2023-12-10].
  4. a b c Olympic awards. „Olympic Review”. 107–108, s. 505–506, September–October 1976. Lozanna: Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2012-12-31]. (ang.). 
  5. Olympedia – 1908 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men [online], olympedia.org [dostęp 2023-12-10].
  6. Olympedia – Henri Anspach [online], olympedia.org [dostęp 2023-01-01] (ang.).
  7. Olympedia – 1920 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men [online], olympedia.org [dostęp 2023-12-10].
  8. Olympedia – 1924 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men [online], olympedia.org [dostęp 2023-12-10].
  9. Eric Lahmy. Safety in Fencing. „Olympic Review”. 214, s. 499, August 1985. Lozanna: Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2012-12-31]. (ang.). 
  10. The Taher Pachas trophy. „Olympic Review”. 29, s. 2, September 1951. Lozanna: Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2012-12-31]. (ang.). 

Linki zewnętrzne edytuj