Pelagiusz I

Pelagiusz I (ur. w Rzymie, zm. 4 marca 561 tamże) – 60. papież w okresie od 16 kwietnia 556 do 4 marca 561.

Pelagiusz I

Pelagius

Papież Biskup Rzymu
Data i miejsce urodzenia	brak danych Rzym
Data i miejsce śmierci	4 marca 561 Rzym
Papież
Okres sprawowania	16 kwietnia 556–4 marca 561
Wyznanie	chrześcijaństwo
Kościół	rzymskokatolicki
Pontyfikat	16 kwietnia 556

Życiorys

Był synem Jana, wysokiego urzędnika administracji Rzymu. Z nominacji papieża Agapita I pełnił funkcję nuncjusza w Konstantynopolu; towarzyszył Agapitowi w jego nieudanej misji dyplomatycznej w Konstantynopolu w 536. Jeden z kolejnych papieży, Wigiliusz, wyjeżdżając do Konstantynopola powierzył Pelagiuszowi funkcję zarządcy Rzymu. Pelagiusz musiał wykazać się talentem dyplomatycznym, lawirując między chwiejnym stanowiskiem papieża i wolą cesarza Justyniana I. Jednocześnie przyszło mu zmierzyć się z oblężeniem Rzymu przez ostrogockiego króla Totilę.

W 555 papież Wigiliusz, potępiony przez sobór w Konstantynopolu, został pozbawiony urzędu i wkrótce zmarł, a cesarz Justynian wyznaczył na jego następcę Pelagiusza. Jego konsekracja była odłożona, ponieważ żaden biskup nie chciał w niej uczestniczyć (zrobili to dopiero Perugii i Ferentino). Nowy papież zatwierdził decyzję soboru konstantynopolitańskiego, co spotkało się z opozycją kilku biskupów Italii – za heretyka uznali go m.in. biskupi Mediolanu i Akwilei. Pelagiusza oskarżano także o zamordowanie Wigiliusza. Wprawdzie oczyścił się on z zarzutów, składając uroczystą przysięgę, ale z biskupami Mediolanu i Akwilei pojednali się dopiero jego następcy.

Pelagiusz walczył z ubóstwem i głodem, dzięki czemu miał dobrą opinię w Rzymie, jednak na Zachodzie nadal mu nie ufano. Kiedy zmarł został pochowany w bazylice św. Piotra. Każdy następca Pelagiusza musiał uzyskać zgodę cesarza w Konstantynopolu na objęcie Stolicy Piotrowej.

Bibliografia

• Jan Wierusz-Kowalski, Poczet papieży, Warszawa 1986
• Pope Pelagius I. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-09-28]. (ang.).