Pelophylaxrodzaj płazów bezogonowych z rodziny żabowatych (Ranidae).

Pelophylax[1]
Fitzinger, 1843[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – żaba jeziorkowa (P. lessonae)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

płazy

Rząd

płazy bezogonowe

Podrząd

Neobatrachia

Rodzina

żabowate

Rodzaj

Pelophylax

Typ nomenklatoryczny

Rana esculenta Linneus, 1758 (= Rana esculenta var. lessonae Camerano, 1882)

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Zasięg występowania edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce Północnej, Europie, na Bliskim Wschodzie i na wschód przez Rosję, Kaukaz i Afganistan do południowego Rosyjskiego Dalekiego Wschodu i Chińskiej Republiki Ludowej do Korei, Japonii, Tajwanu; w Erytrei; wprowadzone na Wyspy Kanaryjskie; izolowane populacje występują w regionie Asir w zachodniej Arabii Saudyjskiej oraz w oazach we wschodniej Arabii Saudyjskiej i Bahrajnie[5].

Systematyka edytuj

Etymologia edytuj

  • Palmirana: łac. palma „dłoń”[6]; rana „żaba”[7]. Nomen nudum.
  • Pelophylax: gr. πηλος pēlos „glina, błoto”[8]; φυλαξ phulax, φυλακος phulakos „stróż, strażnik, obserwator”, od φυλασσω phulassō „trzymać straż”[9].
  • Baliopygus: gr. βαλιος balios „cętkowany, nakrapiany”[10]; -πυγος -pugos „-zady”, od πυγη pugē „zad, pośladki”[11]. Gatunek typowy: Rana ridibunda Pallas, 1771.

Podział systematyczny edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[5]:

Kleptony (hybrydogeniczne mieszańce)[15]:

Taksony nieprzypisane do żywej lub wymarłej populacji (nomina inquirenda)[5]:

  • Hyla ranaeformis Laurenti, 1768
  • Hyla gibbosa Lacépède, 1788

Przypisy edytuj

  1. Pelophylax, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. L.J.F.J. Fitzinger: Systema reptilium. Fasciculus primus, Amblyglossae. Vindobonae: Braumüller et Seidel, 1843, s. 31. (łac.).
  3. F. von Ritgen. Versuch einer natürlichen Eintheilung der Vögel. „Nova Acta Physico-medica Academiae Caesareae Leopoldino-Carolinae Naturae Curiosorum”. 14 (6), s. 278, 1828. (niem.). 
  4. E. Schultze. Amphibia Europaea. „Jahresbericht und Abhandlungen des Naturwissenschaftlichen Vereins in Magdeburg”. 1890, s. 177, 1891. (niem.). 
  5. a b c D. Frost: Pelophylax Fitzinger, 1843. [w:] Amphibian Species of the World 6.0, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2020-02-07]. (ang.).
  6. Jaeger 1944 ↓, s. 160.
  7. Jaeger 1944 ↓, s. 193.
  8. Jaeger 1944 ↓, s. 164.
  9. Jaeger 1944 ↓, s. 174.
  10. Jaeger 1944 ↓, s. 59.
  11. Jaeger 1944 ↓, s. 190.
  12. K. Kolenda, T. Skawiński & M. Kaczmarski. Przegląd „nowych” gatunków płazów i gadów występujących w Polsce. „Kosmos”. 68 (1), s. 210, 2019. DOI: 10.36921/kos.2019_2491. (pol.). 
  13. a b W. Juszczyk: Gady i płazy. Wyd. 2. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 254, 269, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0043-4.
  14. E. Keller (red.), J.H. Reinchholf, G. Steinbach, G. Diesener, U. Gruber, K. Janke, B. Kremer, B. Markl, J. Markl, A. Shlüter, A. Sigl & R. Witt: Gady i płazy. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 66, seria: Leksykon Zwierząt. ISBN 83-7311-873-X. (pol.).
  15. G. Holsbeek, R. Jooris. Potential impact of genome exclusion by alien species in the hybridogenetic water frogs (Pelophylax esculentus complex). „Biol Invasions”. 12, s. 1–13, 2010. Springer Netherlands. DOI: 10.1007/s10530-009-9427-2. ISSN 1387-3547. [dostęp 2015-06-21]. 

Bibliografia edytuj