Perdicularodzaj ptaków z podrodziny bażantów (Phasianinae) w rodzinie kurowatych (Phasianidae).

Perdicula[1]
Hodgson, 1837[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – przepióreczka skalna (P. argoondah)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

kurowate

Podrodzina

bażanty

Plemię

Coturnicini

Rodzaj

Perdicula

Typ nomenklatoryczny

Perdicula ruhicola Hodgson, 1837 (= Perdix asiatica Latham, 1790)

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Zasięg występowania edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Indiach, Bangladeszu i na Sri Lance[8].

Morfologia edytuj

Długość ciała 15–20 cm; masa ciała 50–85 g[9].

Systematyka edytuj

Etymologia edytuj

  • Perdicula (Perdicola, Persicula): nowołac. perdicula „kuropatewka, mała kuropatwa”, od zdrobnienie łac. perdix, perdicis „kuropatwa”[10].
  • Cryptoplectron: gr. κρυπτος kruptos „ukryty”; πληκτρον plēktron „ostroga koguta”[11]. Gatunek typowy: Coturnix erythrorhyncha Sykes, 1832.
  • Microplectron: gr. μικρος mikros „mały”; πληκτρον plēktron „ostroga koguta”[12]. Gatunek typowy: Perdix asiatica Latham, 1790.
  • Pseudortygion : gr. ψευδος pseudos „fałszywy”; ορτυγιον ortugion „przepióreczka”, od zdrobnienia ορτυξ ortux, ορτυγος ortugos „przepiórka”[13]. Gatunek typowy: Coturnix argoondah Sykes, 1832.
  • Rubicola: łac. rubus, rubi krzak cierniowy; -cola „mieszkaniec”, od colere „mieszkać”[14]. Gatunek typowy: Coturnix pentah Sykes, 1832 (= Perdix asiatica Latham, 1790).
  • Microperdix: gr. μικρος mikros „mały”; περιξ perdix, περδικος perdikos „kuropatwa”[15]. Gatunek typowy: Coturnix erythrorhyncha Sykes, 1832.

Podział systematyczny edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[16]:

Przypisy edytuj

  1. Perdicula, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. B.H. Hodgson. Indian Quails. „The Bengal Sporting Magazine”. 9, s. 344, 1837. (ang.). 
  3. a b c A.V. Streubel: J.S. Ersch & J.G. Gruber: Allgemeine Encyclopädie der Wissenschaften und Künste. Leipzig: F. A. Brockhaus, 1842, s. 291. (niem.).
  4. E. Blyth. Appendix to Report, No. I.. „The journal of the Asiatic Society of Bengal”. 11 (2), s. 808, 1842. (ang.). 
  5. J. Gould: Birds of Asia. Cz. 7. London: Printed by Taylor and Francis, pub. by the author, 1850–1883, s. ryc. 3 i tekst. (ang.).
  6. A. Reichenow. Nachrichten und Neuigkeiten. Allgemeine Deutsche Ornithologische Gesellschaft. „Ornithologisches Centralblatt”. 7, s. 46, 1882. (niem.). 
  7. O. Salvin & P.L. Sclater. Notices of recent Ornithological Publications. „The Ibis”. Fourth Series. 6, s. 344, 1882. (ang.). 
  8. F. Gill & D. Donsker: Pheasants, partridges & francolins. IOC World Bird List: Version 8.2. [dostęp 2018-09-07]. (ang.).
  9. P.J.K. Mc Gowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 513. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).
  10. The Key to Scientific Names, Perdicula [dostęp 2018-09-07].
  11. The Key to Scientific Names, Cryptoplectron [dostęp 2018-09-07].
  12. The Key to Scientific Names, Microplectron [dostęp 2018-09-07].
  13. The Key to Scientific Names, Pseudortygion [dostęp 2018-09-07].
  14. The Key to Scientific Names, Rubicola [dostęp 2018-09-07].
  15. The Key to Scientific Names, Microperdix [dostęp 2018-09-07].
  16. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Coturnicini Reichenbach, 1848 (wersja: 2017-05-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2018-09-07].

Bibliografia edytuj

  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).