Philippe de Gaulle

Philippe Henri Xavier Antoine de Gaulle (ur. 28 grudnia 1921 w Paryżu, zm. 12 marca 2024 tamże) – francuski polityk i wojskowy. Najstarszy z trojga dzieci i jedyny syn Charlesa de Gaulle’a.

Philippe de Gaulle

Philippe Henri Xavier Antoine de Gaulle

admirał
Data i miejsce urodzenia	28 grudnia 1921 Paryż
Data i miejsce śmierci	12 marca 2024 Paryż
Przebieg służby
Lata służby	1940–1982
Siły zbrojne	Siły Wolnych Francuzów Francuska Armia Wyzwolenia Marine nationale
Jednostki	Siły Morskie Wolnych Francuzow Marynarka Narodowa
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: bitwa o Atlantyk operacja Overlord powstanie paryskie bitwa lotaryńsko-alzacka kocioł kolmarski kocioł Royan kampania niemiecka
Późniejsza praca	polityk
Odznaczenia

Philippe de Gaulle

Data i miejsce urodzenia	28 grudnia 1921 15. dzielnica Paryża
Data śmierci	12 marca 2024
Senator
Okres	od 28 września 1986 do 30 września 2004
Przynależność polityczna	Zgromadzenie na rzecz Republiki

Philippe de Gaulle podczas II wojny światowej

Życiorys

Jako dziecko wychowywał się m.in. w Niemczech i Libanie, w zależności od miejsca stacjonowania swojego ojca. Ukończył paryskie Collège Saint-Nicolas i Collège Stanislas, egzamin wstępny do szkoły Marynarki Narodowej przerwała mu niemiecka agresja na Francję.

18 czerwca 1940 został ewakuowany wraz z rodziną z Brestu do Wielkiej Brytanii. Dwa dni później zaciągnął się do Sił Morskich Wolnych Francuzów, służąc na pokładach pancerników „Courbet” i „Président Théodore Tissier” oraz szkunerów „Belle Poule” i „Étoile”. Uczestniczył w kursach oficerskich m.in. na Britannia Royal Naval College. Po jej ukończeniu brał udział w bitwie o Atlantyk i patrolach kanału La Manche, m.in. jako dowódca ścigacza „Ch 11”. W 1944 przeniesiono go do walczącego na lądzie Pancernego Pułku Fizylierów Morskich, na stanowisko dowódcy plutonu. Przeszedł cały szlak bojowy 2 Dywizji Pancernej od Normandii do Berghofu. W czasie II wojny światowej został sześciokrotnie ranny.

W 1946 ukończył w Chapel Hill kurs pilotażu, służąc następnie w lotnictwie morskim floty Francuskich Sił Zbrojnych na różnych stanowiskach oraz w Sztabie Generalnym. Odszedł z wojska w 1982 jako Generalny Inspektor Marynarki Narodowej. 28 września 1986 został wybrany senatorem z ramienia Zgromadzenia na rzecz Republiki (wybrano go ponownie w 1995), pełnienie mandatu parlamentarzysty zakończył 30 września 2004. Od 2006 należał do Komitetu Honorowego Ruchu Inicjatywy i Wolności, honorowo przewodniczy także Narodowej Unii Międzyuczelnianej.

Życie prywatne

Był pierwszym z trojga dzieci Yvonne i Charles’a – przywódcy Wolnej Francji i Francji Walczącej podczas II wojny światowej oraz pierwszego prezydenta V Republiki Francuskiej. Jego rodzicami chrzestnymi byli Marguerite Vendroux (babcia od strony matki) i Xavier de Gaulle (stryj). W 1947 poślubił Henriette de Montalembert de Cers (1929–2014), której ojcem chrzestnym był Henryk Orleański – pretendent do francuskiego tronu. Para miała czwórkę dzieci:

• Charles de Gaulle (ur. 1948) – prawnik, polityk Unii na rzecz Demokracji Francuskiej, Zgromadzenia na rzecz Republiki i Frontu Narodowego Jean-Marie Le Pena (wystąpił z niego w 2004), w latach 1994–2004 deputowany do Parlamentu Europejskiego
• Yves de Gaulle (ur. 1951) – przedsiębiorca, były sekretarz GDF-Suez
• Jean de Gaulle (ur. 1953) – polityk Zgromadzenia na rzecz Republiki oraz Unii na rzecz Ruchu Ludowego, w latach 1986–2007 deputowany do Zgromadzenia Narodowego
• Pierre de Gaulle (ur. 1963)

Awanse

• aspirant – październik 1941
• podporucznik marynarki – luty 1943
• porucznik marynarki – luty 1944
• kapitan marynarki – 24 grudnia 1948
• komandor podporucznik – 1 kwietnia 1956
• komandor porucznik – 1961
• komandor – 1 kwietnia 1966
• kontradmirał – 1 września 1971
• wiceadmirał – 1 czerwca 1975
• admirał floty – 1 czerwca 1977
• admirał – 25 czerwca 1980

Odznaczenia

• Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (2005)
• Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (1980)
• Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (1946)
• Krzyż Wielki Orderu Narodowego Zasługi (1984)
• Komandor Orderu Zasługi Morskiej
• Krzyż Wojenny 1939–1945 z trzema palmami
• Medal Lotniczy
• radziecki Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia (1985)

Mimo licznych zasług z okresu II wojny światowej Philippe de Gaulle nigdy nie został odznaczony Orderem Wyzwolenia. Wiązałoby się to z automatycznym przyjęciem marynarza do Zakonu Towarzyszy Wyzwolenia i oskarżeniami o nepotyzm wobec Charles’a de Gaulle’a.

Bibliografia

• Ancien sénateur de Paris senat.fr