Pieter De Crem
Pieter Frans Norbert Jozef Raymond De Crem (ur. 22 lipca 1962 w Aalter) – belgijski i flamandzki polityk, od 2007 do 2014 minister obrony, w latach 2018–2020 minister spraw wewnętrznych.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Minister spraw wewnętrznych Belgii | |
| Okres |
od 9 grudnia 2018 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister obrony Belgii | |
| Okres |
od 21 grudnia 2007 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys edytuj
Ukończył filologię romańską na Uniwersytecie Katolickim w Leuven. Kształcił się też w zakresie prawa europejskiego i międzynarodowego na Wolnym Uniwersytecie Brukselskim.
Od 1987 do 1989 pracował w Roularta Media Group. Zaangażował się w działalność Chrześcijańskiej Partii Ludowej (od 2001 pod nazwą Chrześcijańscy Demokraci i Flamandowie). Po 1989 był członkiem gabinetu politycznego premiera Wilfrieda Martensa ds. kontaktów z parlamentem, a następnie doradcą ministra obrony Leo Delcroix.
W 1992 zajął się działalnością gospodarczą, jednak już w 1994 powrócił do polityki, wygrywając wybory na urząd burmistrza miasta Aalter. Od tego czasu nieprzerwanie zajmuje to stanowisko. W 1995 po raz pierwszy został posłem do Izby Reprezentantów (reelekcję uzyskiwał w 1999, 2003, 2007, 2010, 2014 i 2019[1], odmawiając jednak w 2019 jego objęcia[2]). W latach 2003–2007 przewodniczył klubowi deputowanych CD&V.
21 grudnia 2007 Guy Verhofstadt powierzył mu tekę ministra obrony w swoim przejściowym gabinecie. Pieter De Crem pozostał na tym stanowisku także w trzech kolejnych rządach, na czele których stali Yves Leterme, Herman Van Rompuy i ponownie pierwszy z nich. 6 grudnia 2011 po raz kolejny objął urząd ministra obrony w piątym z rzędu gabinecie, na czele którego stanął Elio Di Rupo[3]. Zakończył urzędowanie 11 października 2014, obejmując jednocześnie stanowisko sekretarza stanu ds. handlu zagranicznego w nowym rządzie[4]. 9 grudnia 2018 w trakcie rekonstrukcji gabinetu premier Charles Michel powierzył mu urząd ministra spraw wewnętrznych[5]. Pozostał na dotychczasowej funkcji, gdy w październiku 2019 na czele przejściowego gabinetu stanęła Sophie Wilmès[6], a także w marcu 2020, gdy Sophie Wilmès utworzyła swój drugi rząd[7]. Zakończył urzędowanie w październiku 2020.
Przypisy edytuj
- ↑ Voici les élus qui composent la Chambre. lavenir.net, 27 maja 2019. [dostęp 2014-06-02]. (fr.).
- ↑ Pieter De Crem (CD&V) ne prêtera pas serment et annonce arrêter sa carrière politique au fédéral. lesoir.be, 20 czerwca 2019. [dostęp 2019-10-26]. (fr.).
- ↑ La composition officielle du gouvernement Di Rupo Ier. lalibre.be, 5 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-06]. (fr.).
- ↑ Wie is wie in de regering-Michel?. standaard.be, 10 października 2014. [dostęp 2014-10-10]. (niderl.).
- ↑ Overzicht: dit is de nieuwe Belgische regering. demorgen.be, 9 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-15]. (niderl.).
- ↑ Koning Filip benoemt Sophie Wilmès tot premier. hln.be, 27 października 2019. [dostęp 2019-10-28]. (niderl.).
- ↑ Prestation de serment du nouveau gouvernement fédéral. belgium.be, 17 marca 2020. [dostęp 2020-03-17]. (fr.).
Bibliografia edytuj
- Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2020-10-01]. (niderl.).
- Curriculum vitae na stronie eutrio.be. [dostęp 2020-10-01]. (ang.).