Piratpartiet
Piratpartiet (Partia Piratów) – szwedzka partia polityczna założona 1 stycznia 2006 roku. Jej program koncentruje się wokół problemów związanych z własnością intelektualną i dostępem do internetu.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Lider |
Katarina Stensson |
| Data założenia |
1 stycznia 2006 |
| Ideologia polityczna | |
| Liczba członków |
2,528[1] |
| Członkostwo międzynarodowe |
|
| Grupa w Parlamencie Europejskim |
|
| Młodzieżówka | |
| Barwy | |
| Obecni posłowie |
0/349
|
| Obecni eurodeputowani |
0/20
|
| Strona internetowa | |
Szwecja
 Ustrój i polityka Szwecji Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Monarcha
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Polityka zagraniczna
|
Młodzieżówką powiązaną z Piratpartiet jest organizacja Ung Pirat (Młody Pirat), założona w grudniu 2006.
Program edytuj
Program Piratpartiet obejmuje trzy punkty[2]:
- reforma prawa autorskiego – piraci postulują pełną swobodę niekomercyjnego używania i kopiowania dóbr intelektualnych oraz znaczne skrócenie okresu ochrony praw autorskich w przypadku użycia komercyjnego; chcą również zakazać DRM
- zniesienie patentów – piraci żądają całkowitego zniesienia patentów i zdecydowanej walki z prywatnymi monopolami
- ochrona prywatności obywateli – piraci domagają się zniesienia dyrektywy o retencji danych i sprzeciwiają się inwigilacji obywateli pod pretekstem walki z terroryzmem
Piratpartiet postuluje w szczególności zniesienie patentów farmaceutycznych. Chce, aby badania nad nowymi lekami były prowadzone przez instytucje publiczne, a same leki nie podlegały patentowaniu[3]. Nie postuluje natomiast żadnych zmian w zakresie prawa regulującego używanie znaków towarowych.
Poza tymi postulatami partia nie posiada programu dotyczącego innych zagadnień. Nie uważa się ani za partię prawicową, ani lewicową[4]. Deklaruje, że nie dąży do udziału we władzy i jest gotowa popierać w pozostałych sprawach dowolny rząd, który będzie realizował jej postulaty[5].
Partia nie ma zdania na temat tego, czy Szwecja powinna, czy nie powinna należeć do Unii Europejskiej[5].
Liderzy edytuj
- Rickard Falkvinge 2006–2011
- Anna Troberg 2011–2014
- vacat 2015–2016
- Magnus Andersson[6] 2016–nadal
Wybory edytuj
Wybory do Riksdagu w 2006 roku edytuj
Piratpartiet wzięła udział w wyborach do Riksdagu 17 września 2006. Zdobyła 34 918 głosów (0,63%)[7]. Nie przekroczyła tym samym ani 4-procentowego progu uprawniającego do udziału w podziale mandatów, ani 1-procentowego progu dającego dostęp do finansowania z budżetu[8].
Wybory do Parlamentu Europejskiego w 2009 roku edytuj
Kilka tygodni przed eurowyborami Piratpartiet przeżyła gwałtowny wzrost popularności. 17 kwietnia 2009 szwedzki sąd skazał czterech twórców portalu The Pirate Bay na karę więzienia i miliony dolarów odszkodowania za naruszenia praw autorskich. W ciągu kilku dni po wyroku liczba członków Piratpartiet wzrosła z kilkunastu tysięcy do prawie 40 tysięcy, czyniąc ją trzecią co do wielkości partią pozaparlamentarną w Szwecji[9].
Piratpartiet zdobyła w wyborach do Parlamentu Europejskiego 225 915 głosów (7,13%) i wprowadziła do PE jednego przedstawiciela[10]. Christian Engström wszedł w skład grupy Zieloni – Wolny Sojusz Europejski[11]. Po wejściu w życie traktatu lizbońskiego Piratpartiet otrzymała drugi mandat, który przypadł Amelii Andersdotter.
Wybory do Riksdagu w 2010 roku edytuj
W wyborach do Riksdagu 19 września 2010 Piratpartiet zdobyła 38 491 głosów (0,65%)[12].
Wybory do Parlamentu Europejskiego w 2014 roku edytuj
W wyborach do parlamentu Europejskiego w 2014 roku Piratpartiet zajęła 10. miejsce, zdobywając 82 763 głosów (2,23%) i tracąc oba mandaty europosłów[13].
Wybory do Riksdagu w 2014 roku edytuj
W wyborach do Riksdagu 14 września 2014 Piratpartiet nie udało się przekroczyć progu wyborczego: zdobyła 26 515 głosów (0,43%)[14].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ MEMBER COUNT HISTORY [online], Piratpartiet SE, 15 marca 2020 [dostęp 2020-03-15].
- ↑ Introduction to Politics and Principles. Piratpartiet. [dostęp 2010-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-09-01)]. (ang.).
- ↑ An alternative to pharmaceutical patents. Piratpartiet. [dostęp 2010-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-24)]. (ang.).
- ↑ Anna Nowacka-Isaksson: Zrzeszamy komunistów i kapitalistów. Rp.pl, 11 czerwca 2009. [dostęp 2009-07-22].
- ↑ a b Principles 3.2. Piratpartiet, grudzień 2008. [dostęp 2009-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-19)]. (ang.).
- ↑ Magnus Andersson från Göteborg blir Piratpartiets nya ledare. MyNewsDesk.com, 2 maja 2016. [dostęp 2016-07-02]. (szw.).
- ↑ Vall till riksdagen. 21 września 2006. [dostęp 2009-07-22]. (szw.).
- ↑ Quinn Norton: Voters Keelhaul Pirate Party. Wired.com, 18 września 2006. [dostęp 2009-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-18)]. (ang.).
- ↑ Anna Nowacka-Issakson: Partia Piratów rośnie w siłę. Rp.pl, 22 kwietnia 2009. [dostęp 2009-07-22].
- ↑ Val till Europaparlamentet – Röster. 11 czerwca 2009. [dostęp 2009-07-22]. (szw.).
- ↑ Pirate Party: Greens/EFA Group welcome Swedish Pirate Party member. Greens/EFA. [dostęp 2009-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-02)]. (ang.).
- ↑ Val till riksdagen – Röster
- ↑ Val till Europaparlamentet – Röster. Valmyndigheten. [dostęp 2014-10-11]. (szw.).
- ↑ Val till riksdagen – Röster. Valmyndigheten. [dostęp 2014-10-11]. (szw.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Strona internetowa partii (szw.)